دانشمندان استرالیایی می گویند که کیسه داران نر زمان خواب خود را تغییر می دهند تا در فصل جفت گیری زمان بیشتری برای فعالیت جنسی داشته باشند.
هنگامی که محققان یک کیسه‌دار نر را برای مدتی مشاهده کردند، متوجه شدند که او زمان خواب خود را به نصف کاهش داده است تا رابطه جنسی بیشتری داشته باشد. این اولین بار است که چنین موردی در یک پستاندار مشاهده می شود.
اریکا زید، نویسنده اصلی و پژوهشگر رفتار حیوانات در دانشگاه لاتروب در ملبورن می گوید: حیوانات برای انتقال ژن های خود نیاز به تولید مثل دارند، اما برای زنده ماندن نیز باید بخوابند.
وی افزود: حیواناتی مانند انسان و فیل عمر طولانی دارند و بنابراین فشار زیادی برای تولید مثل در مدت زمان کوتاه احساس نمی کنند. آنها این مزیت را دارند که می توانند هر روز تا زمانی که نیاز دارند بخوابند.
دکتر زید با اشاره به طول عمر 11 ماهه کیسه داران نر گفت: برخلاف همتایان ماده خود، آنها فقط یک بار در طول زندگی خود می توانند تولید مثل کنند. این باعث می شود خواب طولانی برای آنها یک امر تجملاتی باشد و ممکن است فرصت انتقال ژن هایشان را به قیمت تمام کنند.”
در حالی که کیسه دار به طور معمول 15.3 ساعت در روز می خوابد، این زمان در طول فصل جفت گیری کاهش می یابد. داده‌های دانشمندان نشان داد که موش‌های نر در طول دوره جفت‌گیری تقریباً سه هفته‌ای هر شب به‌طور متوسط سه ساعت کمتر می‌خوابیدند.
جان لسکو، دانشیار جانورشناسی در دانشگاه لاتروب، خواب را یک رفتار اساسی و رایج در قلمرو حیوانات می‌داند و می‌گوید: «سه ساعت خواب کمتر در شبانه‌روز بر هوشیاری انسان تأثیر می‌گذارد، در حالی که کیسه‌داران اینطور نیست.» به مدت سه هفته انجام می دهد؛ بنابراین، این حیوان ممکن است در برابر کم خوابی مقاوم باشد و مکانیسم ناشناخته ای برای رشد با خواب کمتر در این دوره داشته باشد.
در حالی که فعالیت جنسی زیاد در موش‌های نر با افزایش سطح تستوسترون در خون مرتبط بود، محققان خاطرنشان کردند که ماده‌ها نیز به طور مشابه دچار کمبود خواب بودند. اما دلیل کم خوابی در کیسه داران ماده در واقع بیش فعالی جنسی نرهاست که به آنها استراحت نمی دهند.
کیسه‌داران نر که در جنگل‌های بارانی معتدل جنوب استرالیا زندگی می‌کنند، پس از یک دوره فعالیت جنسی شدید برای تولید مثل می‌میرند. دانشمندان هنوز نمی دانند چرا این اتفاق می افتد و می گویند عواملی مانند تغییر هورمون های استروئیدی یا کمبود خواب ممکن است در این امر نقش داشته باشند.