روز جدید : شامگاه 15 خردادماه خبر درگذشت مدیر موسسه اطلاع رسانی حجت الاسلام سید محمود دویی منتشر شد. به محض انتشار این خبر، موجی از تسلیت به وی، یکی از نزدیک ترین افراد به بنیانگذار جمهوری اسلامی، ارسال شد. سید محمود دعائیز متولد کرمان و پدرش یزدی است اما در کرمان به دنیا آمد. این روحانی فرهنگی و اخلاقی در سن 81 سالگی دار فانی را وداع گفت و دوستان خود را تنها گذاشت. مطبوعات کشور و همکاران ما در روزنامه اطلاعات و سایر روزنامه ها تسلیت می گویند. وی در خصوص ابعاد ظاهری و پنهان شخصیت سیدمحمود دعایی ستاره صبح با نعمت احمدی حقوقدان و اهل کرمان که مرحوم دعایی نیز از این خطه است به گفت و گو پرداخته است که در ادامه می خوانید:
به نظر شما درگذشت سید محمود دویی چه آسیبی می تواند برای جامعه سیاسی و رسانه ای کشور داشته باشد؟
درگذشت نابهنگام سید محمود دعایی برای کشور و رسانه و مطبوعات است. این دعا اگرچه بر چهره او سخت بود، اما لحن ملین شوخی نسبت به دیگران داشت. دو طنزپرداز بزرگ در مدرسه او بزرگ شدند. کیومر صالحی ملقب به گل آقا در زمانی که چهره جامعه تیره و تار بود مطالب مهم و ارزشمندی نوشت و در یک ستون دو کلمه ای جلد نامه صفحه 3 روزنامه اطلاعات منتشر کرد. هم درد جامعه و هم لبخند بر لب در این نوشته ها بیان می شد. طنزپرداز دیگر جلال رفیع بود که در نماز بزرگ شد. سیدمحمود دعایی شش دوره نماینده مجلس در حوزه تهران بوده و از زمان حضور در نجف سخنگوی جامعه روحانیت نظامی بوده است. ایشان در مدت اقامتشان در عراق به اقامه نماز، ضبط فایل های صوتی و تشریح مطالب روز برای مردم پرداختند. دعای خیر بود. وقتی از آنها پرسیدیم اهل کجا هستند، گفتند کرمانی هستم که از پدری یزدی به دنیا آمده ام. در روزگاری که ساواک به دنبال نماز بود، به اشتباه به دنبال سید شیراز می گشتند، زیرا لهجه شیرازی بسیار شبیه به کرمانی است و این پوشش برای فرار از پنجه ساواک مناسب بود. قبل از انقلاب دو روزنامه معروف کیهان و اطلاعات بودند که قشر روشنفکر کیهان را می پسندیدند و دربار از اطلاعات استفاده می کرد. کیوسک های فروش این دو روزنامه جدا بودند. این را مدیون روزنامه اطلاعات هستم چون در دهه 50 که دانشجو بودم به عنوان کتابخوان ساعتی روزنامه کار می کردم و از این طریق امرار معاش می کردم. امروز بعد از این همه سال سرنوشت این دو روزنامه را می بینیم. عالم در تقابل با جامعه فکری است. تا جایی که من می دانم کیهان برای ادامه کار نیاز به کمک دارد اما روزنامه اطلاعات به سرپرستی آقای دعایی بهترین شرایط را برای این روزنامه فراهم کرد. او بیشترین خدمات را در روزنامه به کارکنان خود ارائه می کرد. سیدمحمود روحانی تأثیرگذار در جامعه بود. او به همان اندازه که نگران اسلام بود، نگران ایران بود. دعایی برای تقابل ایران و اسلام در ذهنش نبود. او در مدتی که روزنامه خبری را اداره می کرد در معرض دید کسی قرار نمی گرفت، اما از طرفی دستیار درماندگان در عرصه مطبوعات بود. من به عنوان وکیل دو روزنامه معروف کشور شاهد بودم و مشاهده کردم که اگر نماز نبود این دو روزنامه معروف منتشر نمی شد. آنقدر وجدان راحت داشتند که در نامه های سید محمد خاتمی خود را «کاکویی» معرفی می کردند. در سال 88 بدون اینکه به طور رسمی از کسی حمایت کند، منابع خود را در میانه انتخابات سرمایه گذاری کرد تا مردم انتخاب درستی داشته باشند.
دعا به عنوان یک مسلمان مؤمن نمونه عینی این شعر بود: آنقدر به خوب و بد عادت کن که بعد از مرگت جغد مسلمانت زمزمه کند و هندو را بسوزاند. اکثر افرادی که نام و آوازه داشتند، مظلوم بودند. از مرحوم عزت الله سحابی گرفته تا دیگر بزرگانی که آقای دویی در مراسمشان شرکت می کردند و برای میت دعا می کردند. اگر نماز نبود، بسیاری از مخالفان در واجب کفایی میت باقی می ماندند. دعا برای حضور در این مراسم به اعتدال معروف است. دعایی آنقدر صادقانه و درست زندگی می کرد که هیچکس از او دلخور نمی شد، اما همیشه سعی می کرد مظلومان را شفاعت کند و شفاعت کند. جامعه روشنفکری جای خود را از دست داده است.