این تحلیلگر مسائل بین الملل گفت: اتفاقات دو هفته آینده تصویر را روشن تر می کند که آیا به سمت توافق حرکت می کنیم یا از آن دور می شویم.
رحمان قهرمان پور، تحلیلگر سیاست خارجی درباره ارزیابی سفر وزیر امور خارجه به ژنو گفت: سفر آقای امیرعبدلاخیان به ژنو مربوط به سخنرانی ایشان در شورای حقوق بشر سازمان ملل است. زیرا برخی از سازمان های بین المللی در اروپا به ویژه در ژنو و وین مستقر هستند. او طبیعتا قبل و بعد از سخنرانی در سطح دیپلماتیک جلساتی داشته و خواهد داشت.
به گزارش ایلنا، بخش هایی از گفت و گوی قهرمان پور را در ادامه می خوانید:
این نوع سفرها علاوه بر برنامه رسمی شامل جلساتی در حاشیه نیز می شود. این جلسات معمولاً در مورد تبادل نظر و صدا هستند و حتی کشوری که برای ارسال پیام انتخاب می شود نیز مهم است. به عنوان مثال، دیدار وزیر امور خارجه با وزیر امور خارجه فنلاند احتمالاً به این دلیل بود که فنلاند یکی از کشورهایی است که در بلوک های سیاسی نقش فعالی ندارد و مانند اتریش بی طرف است.
شورای حکام 35 کشوری آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار است گزارش خود را ارائه کند. مدیرکل آژانس نیز سعی می کند تا حد امکان از مسائل سیاسی دور بماند. اما این اتفاق می افتد و در نهایت از مدیر کل درخواست ارزیابی می کنند. اگرچه در اساسنامه آژانس و در موارد مختلف به عنوان یک نهاد فنی تعریف شده است، اما کار این نهاد دارای آثار سیاسی است و از این رو سفر آقای گروسی در این مقطع زمانی از چند منظر حائز اهمیت است.
گزارش شده است که مشکل اورانیوم 84 درصد غنی شده به شورای حاکم گزارش شده است. نکته دوم در پرسش‌های پادمانی این است که بین ایران و آژانس در مورد مکان‌های ادعایی که باید تعیین شوند، اختلاف نظر وجود دارد. بنابراین، این موضوعات در کنار ساخت و سازهایی که در حال انجام است، در جلسه شورای حکام که قرار است هفته آینده برگزار شود، مطرح می شود و این گزارش ها مشخص می کند که رفتار اروپایی ها و آمریکایی ها چگونه خواهد بود. با ایران باشید
می توان گفت که 5 سال بعد منجر به توافق خواهد شد. بنابراین دیدگاه من این است که رویدادهای دو هفته آینده تصویر واضح تری از اینکه آیا ما به سمت توافق حرکت می کنیم یا از آن دور می شویم، به دست خواهد داد.
در حال حاضر، پیام ها و نشانه ها نشان دهنده تمایل آمریکا به توافق است. سخنرانی اخیر آقای ویلیام برنز ممکن است به عنوان نشانه ای از تمایل آمریکا برای موافقت تلقی شود. اما این چیزها در حد حرف است و تبدیل این گفتگوها به نتیجه، سیاست خارجی و سیاست عملی، مستلزم اتفاقات دیگری است که به سفر آقای گروسی به تهران و گزارش ایشان به شورای حکام بستگی دارد که می تواند امکان توافق بر سر -کوچکتر یا بزرگتر
ما قبلاً این نوع انگیزه های مثبت را داشتیم، یعنی. ایران آقای نمازی را آزاد کرد و آمریکایی ها اعلام کردند که پول های بلوکه شده در کره جنوبی را آزاد خواهند کرد. این مشکلات زیاد است، این موارد ممکن است قبل از توافق اتفاق بیفتد که طرفین این کارها را به عنوان حسن نیت انجام دهند.
وقتی این اتفاقات می افتد، لزوما نمی توانید نتیجه بگیرید که تسویه حساب قطعی است یا خیر. این روند باید ادامه پیدا کند. فرض کنید آمریکا کاری کرد و ایران در ازای آن کاری انجام داد. بعد باید دید که آیا موضوع آژانس حل می شود یا خیر، اگر حل شود به توافق نزدیک شده ایم و بعد بحث اوکراین مطرح می شود. این موارد به رویدادهای مرتبط بستگی دارد. اینطور نیست که بگوییم قطعاً در مسیر توافق هستیم و کارهایی که آمریکا انجام داده به توافق منجر می شود. این موارد مجموعه اقدامات اعتمادسازی است و باید دید که آیا این روند ادامه خواهد داشت و به توافق با سایر اقدامات منجر می شود یا خیر.