ارتباط مستقیم بین بیماری آلزایمر و چرت روزانه در تحقیقات جدید

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از تیتریک; مطالعات نشان می‌دهد که بین چرت‌های روزانه و زوال شناختی مرتبط با بیماری آلزایمر ارتباط دو طرفه وجود دارد.

محققان می گویند به نظر می رسد این ارتباط در هر دو جهت اتفاق می افتد. خواب طولانی و مکرر با شناخت بدتر بعد از یک سال همراه است و شناخت ضعیف تر با خواب طولانی تر و بیشتر بعد از یک سال همراه است.

دکتر آرون بوچمن، متخصص مغز و اعصاب در مرکز پزشکی دانشگاه راش و یکی از نویسندگان مقاله، می گوید: «این مطالعه شواهدی دال بر تغییر در درک بیماری آلزایمر به عنوان یک اختلال صرفاً شناختی ارائه می دهد.

او گفت: “ما اکنون می دانیم که آسیب شناسی مرتبط با زوال شناختی می تواند تغییرات دیگری در بهره وری ایجاد کند.” این در واقع یک اختلال چند سیستمی است، همچنین شامل مشکلات خواب، تغییر در حرکت، تغییر در ترکیب بدن، علائم افسردگی، تغییر در رفتار و غیره است.

محققان بیش از 1400 بیمار بالای 14 سال را به عنوان بخشی از پروژه حافظه و پیری و مطالعات مذهبی دانشگاه راش دنبال کردند. شرکت کنندگان از یک حسگر مچ دست استفاده کردند که به طور مداوم فعالیت ها را تا 10 روز ثبت می کرد و سالی یک بار برای معاینات و تست های شناختی می آمد.

هرگونه بی تحرکی طولانی مدت در طول روز از ساعت 9 صبح تا 7 بعد از ظهر به عنوان یک چرت تلقی می شد. هنگامی که مطالعه شروع شد، بیش از 75 درصد از شرکت کنندگان هیچ علائمی از اختلال شناختی نداشتند، 19.5 درصد اختلال شناختی خفیف داشتند و کمی بیش از 4 درصد زوال عقل یا بیماری آلزایمر داشتند.

چرت روزانه حدود 11 دقیقه در سال در میان افرادی که در طول پیگیری دچار اختلال شناختی نشدند، افزایش می یابد. خواب آلودگی پس از تشخیص اختلال شناختی خفیف دو برابر و پس از تشخیص زوال عقل در بیماری آلزایمر تقریباً سه برابر شد.

محققان همچنین شرکت‌کنندگانی را که در ابتدای مطالعه از دانش طبیعی برخوردار بودند اما به بیماری آلزایمر مبتلا بودند، با همکاران خود مقایسه کردند که تفکر آنها در طول مطالعه ثابت بود. آنها دریافتند افراد مسنی که بیش از یک ساعت در روز می خوابند، 40 درصد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر هستند.

بوچمن تاکید کرد که این مطالعه به این معنا نیست که به تعویق انداختن کار باعث زوال عقل می شود یا برعکس.

او گفت: «این یک مطالعه مشاهده‌ای است، بنابراین نمی‌توانیم «علت b» را بگوییم. اما می توان گفت که آنها به طور همزمان ظاهر می شوند و آسیب شناسی های یکسان می تواند در هر دو نقش داشته باشد.

بیماری آلزایمر در اثر تجمع دو پروتئین آمیلوئید بتا و تاو در مغز ایجاد می شود. در حالی که کاهش عملکرد شناختی شناخته شده ترین علامت بیماری آلزایمر است، تجمع این پروتئین می تواند در قسمت های مختلف مغز، ساقه مغز و نخاع اتفاق بیفتد و علائم مختلفی را ایجاد کند.

بوچمن گفت: «افرادی که ما مطالعه می کنیم افراد بسیار خاصی هستند. ما نمی توانیم تحقیقات خود را بدون کسانی که چنین مشارکتی انجام می دهند انجام دهیم. آنها با مشارکت خود کارکنان را تشویق می کنند. ما بسیار خوش شانس هستیم که آنها را داریم.

انتهای پیام/