روند نزولی مشارکت مردم در انتخابات در سال های اخیر به ویژه در دو انتخابات شورای اسلامی شهر 1398 و ریاست جمهوری در سال 1400 در خور نظام جمهوری اسلامی نیست که با بیش از 98 درصد از آرا تأسیس شده است. مشارکت مردم
اینکه برخی حاکمان مشارکت کم 50 درصدی در انتخابات را قانع کننده و کافی می دانند به هیچ وجه صحت ندارد. نظام جمهوری اسلامی تنها با حمایت مردم می تواند بقای خود را تضمین کند.
حوادث سال 1401 نشان می دهد که دشمنان برنامه های گسترده ای برای جداسازی مردم از این نظام دارند. انتظار دیگری از دشمنان وجود ندارد، اما مسئولان نظام باید برای خنثی کردن آنها برنامه‌های عملی داشته باشند. مهمترین برنامه برای شکست نقشه های دشمن این است که همه اقدامات مسئولان در بخش های مختلف به ویژه در انتخابات مطابق قانون باشد. رعایت قانون نیز باید توسط خود مردم به رسمیت شناخته و تایید شود، نه اینکه مسئولان هر کاری می خواهند انجام دهند و آن را قانونی بدانند.
بارزترین نمونه اعمال قانون در انتخابات، اظهار نظر در مورد صلاحیت نامزدها است. رد صلاحیت بسیاری از افراد به بهانه های مختلف به گونه ای که افراد مورد نظر در معرض انتخاب قرار گیرند و رأی دهندگان از حق انتخاب بین افراد مختلف با افکار مختلف محروم شوند، انطباق با قانون نیست. هیچکس حق ندارد قانون را به سلیقه خود تفسیر کند و بر اساس این تفسیر دایره انتخاب مردم را محدود کند. دلیل اصلی شکست در انتخابات 2018 و 2014 همین سلیقه کار با قانون است.
مردم چنین جلساتی را توهین به شعور خود و نادیده گرفتن حقوق و آزادی های قانونی خود می دانند. نام انتخاباتی که با چنین مکانیزمی انجام می شود «انتخابات مهندسی شده» است.
کارکنان باید بدانند که مردم انتخابات سازمان یافته را نمی پذیرند و آن را تضییع حقوق قانونی خود می دانند. اگر مسئولان می خواهند انتخابات با مشارکت حداکثری برگزار شود، باید از تقلب در انتخابات بپرهیزند و حق رای آزادانه مردم را به رسمیت بشناسند.