این بند الحاقی سن و سابقه بازنشستگی در صندوق های مختلف را تا سقف 5 سال به صورت مرحله ای حتی برای کارکنان فعلی افزایش می دهد. تصویب این بند با انتقادات زیادی مواجه شد. افزایش یک جانبه و ضد کارگری سن بازنشستگی بر خلاف منافع مشروع کارگران است. اما پس از همه اینها، بند اضافی هنر. 29 لایحه برنامه ریزی هفتم دارای ابهامات و کاستی های فراوانی است: مشخص نیست گروه های مختلف مواضع چگونه باید در این بند گنجانده شوند.
راه پله مبهم و تاریک
علی بابایی کارنامی در همان روز ۱۷ آبان در صحن علنی مجلس در جریان بحث موافق و مخالف در مخالفت با این بند الحاقی گفت: این بند الحاقی همان افزایش سن بازنشستگی با فرمولی نابرابر و نامفهوم است. برای هر گروه شغلی و افراد دارای سابقه کار، سن بازنشستگی تعیین شده است. این بند الحاقی مغایر با اصول 3 و 110 قانون اساسی است و تصویب آن تبعات اجتماعی خواهد داشت.
عبارت این بند نامشخص است. در بند مصوب مجلس، بیمه گذاران به 5 گروه مختلف تقسیم شده و برای آنها افزایش پلکانی اعمال می شود:
1. بیمه گرانی که 28 تا 30 سال سابقه خدمت داشته باشند برای بازنشستگی به خدمت آنها اضافه نمی شود.
2. بیمه گرانی که 25 تا 28 سال سابقه خدمت دارند به ازای هر سال دو ماه تا زمان بازنشستگی به سنوات اضافه می شود.
3. بیمه گرانی که 20 تا 25 سال سابقه خدمت دارند به ازای هر سال سه ماه تا زمان بازنشستگی به سنوات اضافه می شود.
4. بیمه گرانی که طبق ضوابط دارای 10 تا 20 سال سابقه خدمت باشند به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی چهار ماه به خدمت آنها اضافه می شود.
5- بیمه گرانی که طبق قانون تا 10 سال سابقه کار دارند به ازای هر سال 5 ماه تا زمان بازنشستگی به سابقه کار اضافه می شود.
اما مشخص نیست که منظور از بیمه گذاران، همه گروه های شغلی دقیقا چه کسانی هستند و آیا همه آنها بیمه شده اند؟ به ویژه تکلیف کارگران در مشاغل سخت و زیان آور چندان روشن نیست. هر چند این بند مصوب تبصره ای دارد مبنی بر اینکه «شهدا و مشمولان قوانین سخت و زیان آور تابع قوانین خودشان هستند» اما سوال اینجاست که آیا سن بازنشستگی کارگران زحمتکش با احتساب سنوات دوستی مشمول این افزایش نمی شود؟ از این پس، همه کارگران باید در سن 35 سالگی بازنشسته شوند، صرف نظر از این که آیا آنها در اشتغال عادی هستند یا سالهای تحصیلی را محاسبه می کنند. آیا غیر از این است
دغدغه های کارگران سخت و زیان آور
علیرضا خرمی، فعال کارگری و عضو شورای اسلامی کار شرکت پلی اکریلیک اصفهان در رابطه با نگرانی کارگران می گوید: کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور با ابهام و سردرگمی و اصلاحات ضد کارگری برای بازنشستگی مواجه هستند. برنامه هفتم باعث بلاتکلیفی آنها شد.
وی می افزاید: اگرچه مدتی از تصویب بند الحاقی ماده 29 برنامه هفتم توسعه با استناد به اغراض واهی و برای سرپوش گذاشتن بر مشکلات صندوق های بازنشستگی می گذرد، اما کارگران شاغل در پست های سخت و زیان آور همچنان نگران هستند و نمی کنند. می‌دانید سرنوشت بازنشستگی آنها چه خواهد شد؟
هورامی معتقد است؛ مشکلات امروز صندوق تامین اجتماعی ناشی از مدیریت و مدیریت ضعیف دارایی های صندوق است. اموال مصادره شده از دولت های مختلف برای اهداف سیاسی و پوشش کسری بودجه.
این فعال کارگری ادامه می دهد: اکنون با تصویب قوانینی نیم بند سعی در احیای این صندوق از جیب کارگران دارند، قوانینی که با بلاتکلیفی های زیادی از جمله بلاتکلیفی مشاغل سخت و زیان آور مواجه است.
خرمی تاکید می کند: کارگران در مشاغل سخت و زیان آور در سخت ترین شرایط به امید اینکه بتوانند به جای به خطر انداختن جان و سلامت خود بازنشسته شوند اما امروز متأسفانه با قوانین مبهمی مواجه شده اند که آینده آنها را رقم می زند. در خطر است و تمام امیدهایشان را از آنها گرفته است.
ابتدا کارگران خواستار لغو بند ضد کارگری برنامه هفتم در شورای نگهبان شدند. خرمی با بیان اینکه انصاف نیست کارگران برای سوء مدیریت و برداشت های شخصی، گروهی و جناحی هزینه کنند، به صراحت می گوید: برای حل بحران عدم تعادل وجوه، جور دیگری فکر کنید، ابتدا سوء مدیریت را اصلاح کنید….
