ساعت: 14:52
تاریخ انتشار: 1401/02/31
کد خبر: 1840327
تولد فرزند تمام آرزوهای والدین را در یک فرد قرار می دهد. اگرچه مجموعه فرصت ها برای کودک شانس موفقیت او را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد، اما در عین حال می تواند انتظارات والدین را از فرزندشان افزایش دهد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش کوم، آیا تا به حال به این فکر کرده اید که اگر ورزشکارانی وجود نداشتند، المپیک چگونه بود؟ دنیایی مثل یتیم خانه هم همینطور است، بله، در این شرایط خلاء بزرگی وجود دارد و فضا بسیار غیرطبیعی است.
رقبای محبوب ما، خواهر و برادرهای ما، کسانی که با آنها شیردهی، غذا، اسباب بازی و توجه والدین را به چالش کشیده ایم، کسانی هستند که دنیای واقعی را به ما می آموزند و ما را برای چالش بزرگتر رقابت در جامعه آماده می کنند.
عواقب به دنیا آوردن تنها یک فرزند
1 تامین بیش از حد نیازهای کودک توسط والدین
ارضای خواسته های تک فرزند آسان ترین راه است، اما اگر به عادت تبدیل شود، اگر همه چیز به او داده شود، مخرب خواهد بود. کودکان ارزش چیزها را درک نمی کنند.
2. فوق ثبت نام
• والدین کودکان تک فرزندی معمولا در تمامی کلاس های فوق برنامه ای که می توان برای 3 یا 4 کودک برنامه ریزی کرد، کودک را یک فرزند می دانند و کودک دچار پدیده ثبت نام بیش از حد می شود.
3. کمال گرایی
والدین آنها معتقدند که هر چه کودک کوچکتر باشد، کودک به کمال نزدیکتر است، اما بهترین گزینه برای تربیت این کودکان، آوردن برادر یا خواهر است و حتی فرزندخوانده نیز جای او را نمی گیرد، زیرا پدر و مادر چنین نمی کنند. با آنها یکسان رفتار کنید.
4. رشد انتظارات و ناامیدی والدین
تولد فرزند تمام آرزوهای والدین را در یک فرد قرار می دهد. اگرچه مجموعه فرصت ها برای کودک شانس موفقیت او را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد، اما در عین حال می تواند انتظارات والدین را از فرزندشان افزایش دهد. این باعث می شود کودک برای موفقیت و انجام کارهای بزرگ زیر فشار روانی له شود و در صورت شکست، هم کودک و هم والدین ناامید می شوند.
5. برخورد با کودک در قالب یک بزرگسال
در خانواده ای که یک فرزند دارد، تیم یک به یک یعنی یک کودک و دو بزرگسال ترتیب داده می شود که باعث می شود کودک توانایی داشتن فرزند مناسب را نداشته باشد و از لذت داشتن یک عضو محروم شود. کودکان باید رفتارهایی را بیاموزند که از همسالان رقیب خانواده، خواهر و برادر آموخته می شود و در آینده بهترین پشتیبان برای یکدیگر خواهد بود. نعمتی که با گرانبهاترین اسباب بازی جبران نمی شود.
6. عدم توانایی در تمرین اجتماعی شدن
پادشاهی، حق تقدم و تأخیر، اشتراک وسایل، اسباب بازی ها و مسئولیت ها و نیز اشتراک و مشارکت در محبت و توجه والدین و برخورد با همه اینها در صلح و آشتی، که عمل اجتماعی شدن است، مواردی است که تنها بچه ها محروم هستند . دوره ای از سرخوردگی برای چنین کودکانی پیش بینی شده است که به محض ورود به جامعه آبشار، امکانات قطع می شود.
7. پیامدهای تولد فرزند در والدین
شدیدترین افسردگی ها مربوط به مادرانی است که تنها فرزند خود را پس از یائسگی از دست می دهند، در حالی که فرصتی برای جبران یا تلاش مجدد وجود ندارد. گاهی اوقات شریک زندگی خود را در نتیجه سال هایی که بیشترین نیاز را به حمایت دارند از دست می دهند. همچنین زمانی که خانواده ای تمام سرمایه خود را صرف یک فرزند کرده باشد و آن فرزند آنطور که انتظار می رود محقق نشود، والدین آسیب زیادی می بینند و به طور کلی هزینه عاطفی بیشتر با انتظارات بیشتر والدین همراه است که منجر به شکست می شود.
کودکانی که تنها یک فرزند دارند، اختلال خاصی ندارند، اما به دلیل اینکه این کودکان فرصت بزرگ شدن با کودکان دیگر را ندارند، نحوه تعامل و ارتباط آنها در جامعه مختل می شود.
انتهای پیام/