در بخشی از این یادداشت می خوانیم:
* نون خ در فصل پنجم دو چیز را مدیون خودش است. یکی از خاطرات خوب طرفداران آن از فصل های قبل مانند داستان عاشقانه سلمان و شیرین و نکات دیگر شخصیت هایی است که لحن و رفتارشان برای روایت داستانی جذاب تثبیت شده است. این امتیازهای سری خاص اگرچه یک مزیت بود اما از طرفی انتظارات را هم افزایش داد. این انتظار منطقی از طرفداران این سریال بود که اگر سازندگان نون خ از قبل ایده معنادار و پیشرفته ای ندارند، بهتر است سراغ قصه گویی و مزخرفات نروند.
* اما یکی از مشکلاتی که سریال نون خ در گام پنجم خود داشت، بازگشت به این نقطه بود. اگرچه ایده اولیه متناسب با اهداف سازمانی صدا و سیما شکل گرفت، اما نتوانست مخاطب را آنطور که باید همراه کند. ایده ای که موتور یک سریال 25 قسمتی نبود و به همین دلیل نمی توانست نیروی یکپارچه برای ایجاد انسجام به شخصیت ها و داستان های فرعی شکل دهد.
* کارگردانی سکانس های جاده ها و وانت ها کار ساده ای نیست و نویسنده و کارگردان سریال با گنجاندن و خلق لحظات طنز سعی کردند این قسمت ها خسته کننده نباشند، تا جایی کسل کننده بود که احساس می شد آدم ها و جوک ها در داخل هستند. هر قصه گو فصل پنجم نون خ اما از اتفاقات کوچک و سکانس های ویروسی برای فضای مجازی کم نداشت; سکانس هایی که از دل داستان حذف شده اند، به اثر کلی لطمه ای وارد نمی کنند.