بلاژویچ در 10 فوریه 1935 در تراونیک، بوسنی و هرزگوین به دنیا آمد. او برای چندین باشگاه از جمله دینامو زاگرب بازی کرد، اما به سرعت به کار خود پایان داد و به مربی بسیار موفقی تبدیل شد.
چیرو بزرگترین موفقیت های خود را روی نیمکت کرواسی تجربه کرد که بین سال های 1994 تا 2000 هدایت آن را برعهده داشت. بهترین نتیجه این مربی در جام جهانی 1998 فرانسه بود که کرواسی به مقام سوم دست یافت.
این مربی کروات در مقدماتی جام جهانی 2002 سرمربی تیم ملی کشورمان بود اما نتوانست تیم ملی را به جام جهانی برساند.
علی دایی، اسطوره فوتبال ایران درباره بلاژویچ می گوید: «تا آن زمان یکی از بهترین مربیانی بود که به ایران آمد. با هیجان خودت سبک کار او این بود و بازیکنان زیادی را هیجان زده کرد. شوخی با بازیکنان کنار زمین مربی با دانش، مردی نجیب که نمی توان نقشش را در فوتبال ایران کتمان کرد.»
عادل فردوسی پور مجری برنامه نود نیز درباره بلاژویچ گفت: بلاژویچ شخصیت کاریزماتیک و دوست داشتنی بود و از نظر فوتبالی خیلی به ما کمک کرد. درست است که با او به جام جهانی نرفتیم اما او نسل بسیار خوبی را وارد فوتبال ما کرد و تیم بسیار جذاب و دوست داشتنی ای داشتیم که فوتبال خوبی ارائه می کرد. ما با بلاز در مقدماتی جام جهانی بدشانس بودیم اما در زمان او اتفاقات خوبی افتاد و فوتبال ما شهرت بیشتری پیدا کرد.
مجاهد خدایراوی بازیکن سابق استقلال و تیم ملی نیز درباره او می گوید: مجاهد خاطره گم شدن پاسپورتش در فدراسیون و اصرار بلاژویچ برای بردن آن به اردوی اسلواکی را تعریف می کند و ادامه می دهد: «یک بار پاسپورتم را در جام حذفی گم کردند. فدراسیون بلاز گفت، هر اتفاقی بیفتد، باید پاسپورت را پیدا کنید و به اردوگاه اسلواکی بیایید. بلیت هم برایم خریدند، اما معلوم نشد پاسپورتم را چه کسی پنهان کرده است. ساعت 2 رفتم فرودگاه بلاج گفت پاسپورت کجاست صورتم را چک کرد و علی دایی آمد گفت چرا میزنی گفت برو پاسپورتت را بگیر هر طور شده برگرد.
