اما وقتی برای دیدن فیلم به سینما آزادی رفتم، از پچ پچ ها و واکنش های برخی از تماشاگران اطرافم متوجه شدم که برخی از آنها عمدتا برای دیدن بازیگران ترک به دیدن فیلم آمده اند و از دیدن آنها به وجد آمده اند. در صفحه نمایش یا به بازیگران ایرانی درباره حضورشان در سریال ترکی خاصی صحبت کردند.
البته یکی از عناصر و عوامل مهم در جذب مخاطب و رونق گیشه و فروش هر فیلمی، حضور ستاره های سینما و بازیگران محبوب در آن اثر است. برای بسیاری از بینندگان حضور شهاب حسینی و پارسا پیروزفر در این فیلم و مشارکت مشترک آنها یکی از انگیزه های مهم تماشای فیلم است و این به خودی خود بد نیست و البته حضور یک ستاره سینمای خارجی نیز می تواند به همان اندازه باشد. جذاب است اما برخی عجیب است که تماشاگران ایرانی بیشتر به حضور بازیگران ترک در فیلم توجه دارند تا به داستان آن. این داستان دو ایرانی نامدار است که شگفت انگیزترین شخصیت های تاریخ و ادبیات پارسی باستان هستند.
به نظرم آنچه در فیلم مست عشق از بازیگران ترک یا ایرانی مهمتر است، شخصیت های اصلی داستان یعنی شمش و مولانا هستند. شخصیت هایی که دراماتیک و سینمایی نیستند بلکه واقعی هستند. قهرمانان برای رتبه بندی و نشستن در بالا.
اساسا فیلمی مثل «مست عشق» ساخته شد تا مخاطب را با دو شخصیت مهم تاریخ ادبیات ما آشنا کند. شخصیتی که شهرتش جهانی شد و در کشور خودمان کمتر مورد توجه قرار گرفت. اینکه حضور بازیگران ترک و حتی ایرانی تنها انگیزه تماشای Drunk on Love است خلاف فیلم است.
فیلمی که بر خودشناسی از زبان شمس و مولانا تاکید دارد تا بتوان از ظواهر دنیوی فراتر رفت و باطن و روح خود را درک کرد. البته فیلم این ظرفیت پیچیده بودن را دارد و تماشای آن با بصیرت می تواند به مخاطب در غلبه بر پرستش ظاهر کمک کند.
با این حال همانطور که گفته شد این واقعیتی غیرقابل انکار است که بسیاری از تماشاگران ایرانی به دلیل شوق تماشای بازیگران ترک به دیدن «مست عشق» می روند و این در حالی است که «بنسو سورال» یکی از بازیگران ترک این فیلم گفته است. که حضور در این فیلم و حسن فتحی آن را تغییر داد و بعد از آن هیچ نقشی بازی نکرد.
همچنین از نظر بازیگری بازیگران ما در سطح بالاتری قرار دارند و تماشایی ترند. اگرچه مهم ترین مؤلفه و عنصر جذابیت و تماشایی «مست عشق»، نه بازیگران، بلکه دو شخصیت اصلی و واقعی شمس و مولانا هستند.
بودجه یا سرمایه ای برای تبلیغ Drunk on Love به اندازه این شخصیت وجود ندارد و ای کاش می توانستیم هر فیلم را بر اساس موقعیت داستانی آن به جای تنظیم و بازیگرانش تماشا کنیم. ارائه تصویری داستان شمس و مولانا کافی است تا ما را از تماشای مستی از عشق مست کنیم.
