وی افزود: وزیر کار در گزارش خود از افزایش بیش از 170 درصدی دستمزد کارگران در یک دوره سه ساله خبر داد. افزایش دستمزد از 1401 تا 1403 57%، 28% و در سال گذشته حدود 36% بوده است. باید تعجب کرد که چگونه توانستند با سه عدد بالا به عدد 170% و بیش از 170% رسیدند!
به گفته غلامی، اگر سه عدد مربوط به افزایش حقوق را در سه سال متوالی جمع کنیم به عدد 121 درصد می رسیم و اگر به صورت مختلط و تصاعدی محاسبه کنیم، عدد 270 درصد می شود. ، در سه سال دستمزدها 2 برابر می شود.
وی با بیان اینکه در آن سه سال شکاف دستمزد و خط فقر به طور تصاعدی افزایش یافت و هر سال نسبت به سال قبل بیشتر بود، یک سری داده ها از دستمزد، تورم و خط فقر را ارائه کرد: در سال 1400 افزایش حقوق ها به میزان قابل توجهی بوده است. 40 درصد و حداقل حقوق و مستمری 4 میلیون و 100 هزار تومان؛ در آن سال تورم رسمی 40 درصد و خط فقر حدود 10 یا 11 میلیون تومان بود. سال بعد (1401) افزایش 57 درصدی حداقل دستمزد و مستمری را به حدود 56 میلیون تومان رساند، در آن سال خط فقر حدود 15 میلیون تومان یا کمی بیشتر بود.
به گفته گلمی، هر سال که پیشرفت می کنیم، فاصله دستمزد و مستمری و خط فقر بیشتر می شود و البته این در حالی است که در یکی دو سال اخیر نیاز به همسان سازی افزایش حداقل دستمزد با نرخ رسمی است. تورم نیز نادیده گرفته شده است.
این فعال بازنشسته صنفی ادامه داد: تورم رسمی 486 قلم کالا است در حالی که کارگران فقط می توانند مواد غذایی بخرند و میانگین تورم مواد غذایی 70 تا 80 درصد است، بنابراین تورم زندگی کارگران بیشتر از تورم رسمی است. با این حال، همین تورم رسمی در افزایش دستمزدها نادیده گرفته شد. در مذاکرات دستمزد سال 1403 حداقل دستمزد حدود 36 درصد افزایش یافت در حالی که تورم رسمی در همان زمان بالای 45 درصد بود.
وی با بیان اینکه «این عقب ماندگی تصاعدی افزایش دستمزدها از خط فقر و سپس نرخ رسمی تورم باعث اختلاف عمیق معیشتی شده است»، می گوید: وزیر کار چگونه مدعی بهبود معیشت کارگران زحمتکش شده است؟ زمانی که دولت سیزدهم و وزیر کار آقای مرتضوی شروع به کار کردند، شکاف دستمزد تا خط فقر حدود 7.5 میلیون تومان بود، اما امروز این فاصله به بیش از 20 میلیون تومان رسیده است، یعنی سه برابر شده است. .