روز جدید روزنامه جام جم متعلق به صدا و سیما می نویسد: به نظر می رسد جریان نفوذ دولت روحانی را به جایی رسانده است که به جای مخالفت با سیاست های خصمانه ترامپ، دوازدهمین متحد آن در آشفتگی اقتصادی ایران شوند.
دولت روحانی که به نام تدبیر، اقتصاد کشور را به برجام پیوند زد، توان داخلی، ظرفیت های موجود و از همه مهمتر اقتصاد درون زا را نادیده گرفت تا کشور را در وضعیت ناتوانی قرار دهد. میراث عجیبی از خود بر جای گذاشت که عواقب آن به طور فزاینده ای آشکار می شود.
در چهار سال دوم، دولت حسن روحانی با از دست دادن فرصت امید دیپلماتیک برای جامعه، با موجی از شوک های اقتصادی مواجه شد که با افزایش شدید نرخ ارز رخ داد و بازار و جامعه تقریباً 1000 درصد افزایش قیمت را تجربه کردند. دلار تحریم های آمریکا به حدی به اقتصاد غرب گرا دامن زده است که خانوارهای ایرانی با شوک مواجه شده اند، اما در مواجهه با این شوک، دولت به جای بازگشت به استراتژی اقتصاد پایدار و حمایت از تولید داخلی، تمام وقت خود را صرف رانت کرده است. به طور نابرابر، 4200 تومان، «پول جهانگیری» نامیده می شود و در عمل بذر فساد گسترده و قابل توجهی را در بطن اقتصاد ایران تشکیل می دهد. دولت قبل قبل از توسل به سیاست‌های فسادآمیز در توزیع دلار مزدی، در موضوع حقوق‌های نجومی کارکنان دولت، حمایت خود را از نوعی اشرافیت در کشور نشان داد و با نابسامانی‌های اقتصادی پس از افزایش قیمت دلار، بحران به وجود آمد. کلاس را خلاصه کرد. نتیجه این راهبردها نوعی تقسیم طبقاتی بود که طبقه را از فشار زیاده‌روی محروم کرد و به نوبه خود باعث سوددهی برخی از تاجران غیرمولد شد.
برخی معتقدند این رفتار نتیجه نوعی نفوذ خارجی در سیستم محاسباتی دولت است. در واقع بعید است کارشناسان دولتی مرتکب چنین اشتباهی شده باشند و به نظر می رسد هجوم نفوذ باعث شده دولت روحانی به جای مخالفت با سیاست های خصمانه ترامپ به دوازدهمین متحد خود در آشفتگی اقتصادی ایران تبدیل شود. علاوه بر این، دولت قبلی با افزایش قیمت بنزین که به دلیل شوک قیمتی سال های 97 و 98 عجیب و حتی مشکوک به نظر می رسید، نوعی بحران امنیتی در کشور ایجاد کرد و ترامپ را به تشدید تحریم ها علیه همین دستور تشویق کرد. ایران پرداخت کند. در واقع، آنچه پس از افزایش قیمت بنزین اتفاق افتاد، ترامپ و حامیانش را متقاعد کرد که باید به سیاست فشار حداکثری ادامه دهند.
دولت روحانی در عرصه فرهنگی و اجتماعی به عنوان یک اقتصاد و سیاست، سرزمین سوخته را به دولت بعدی سپرد. هرچند نزدیکان به دولت وقت و اصلاح طلبان به عنوان مهم ترین حامیان دولت روحانی مدعی هستند که روحانی در سال 92 نیز زمین سوخته را تصاحب کرده است، اما بهتر از هرکسی می دانند که واقعیت چیز دیگری است. تصمیم غیرکارشناسی دلاری 4200 تومانی، اجرای نادرست طرح سهمیه بندی بنزین، لغو کارت سوخت، انفعال در ساخت مسکن و فشار روزافزون اقتصادی و اجتماعی بر مردم این حوزه، مدیریت ضعیف بازار خودرو، تورم نزدیک به 50 درصد، افزایش قیمت دلار، افزایش نقدینگی، بدهی دولت، رشد اقتصادی، ضریب جینی، افزایش ناموجه قیمت سیمان در عصر حاضر، حمایت از مدیران نجومی، در مجموع اثرات قرارداد کرسنت و… تنها بخشی از زمین سوخته ای هستند که دولت روحانی برای ایجاد آن سخت تلاش می کند. اما با روی کار آمدن دولت مردمی باید گفت این دولت در تخریب سنگین ویرانه های یکساله تحویل حسن روحانی کلید خورده است. آواربرداری که موفقیت آن قطعا اعتماد مردم را به سیستم باز می گرداند. دولت حجت الاسلام والمسلمین رئیسی همانطور که در یک سال گذشته نشان داده مصمم به اصلاح امور است. از سوی دیگر برای جبران اشتباهات دولت روحانی باید انرژی بیشتری برای بازگرداندن اعتماد به مردم صرف کند و این کار سخت و دشواری است که یک رهبر در کنار همه مشکلات حاکمیتی با آن مواجه است. اما اراده قوی، اتکا به مردم و تلاش برای وفای به عهد با تکیه بر ایمان الهی، هر مشکلی را برطرف می کند.