اگرچه واردات پوشاک به ایران سال هاست که ممنوع شده است، اما همچنان هجوم زیادی از پوشاک قاچاق از بنگلادش و پاکستان وجود دارد. آنطور که مجید افتخاری، یکی از اعضای اتحادیه صنف پوشاک می گوید: بازار ایران این روزها تبدیل به بورس منطقه ای شده است و اجناس بی کیفیت، فروش نرفته و آسیب دیده گاهی پس از نگهداری در انبارها و اصطبل های غیربهداشتی به دست مصرف کنندگان می رسد.
به گزارش تجارت نیوز، این روزها بازار قاچاق پوشاک بنگلادشی و پاکستانی به کشور رونق گرفته و برخی از شهروندان ترجیح می دهند به جای خرید لباس محلی، این اجناس را به عنوان لباس خارجی خریداری کنند. زیرا قیمت این اجناس در اکثر موارد کمتر از قیمت لباس های ایرانی بوده و به گفته مردم از کیفیت بالاتری برخوردار است.
نکته مهم این است که قیمت این لباس ها که معمولا برندهای معروف دنیا هستند با قیمت دلاری آن ها در سایت فروشنده اصلی کشور مبدا مطابقت ندارد و به نظر می رسد مشکلات زیادی دارند. .
مجید افتخاری از اعضای اتحادیه پوشاک در گفت و گو با تجارت نیوز گفت: به طور کلی اگر قیمت آن کالا در کشور مبدا 10 دلار باشد، تولید کننده یا فروشنده بخشی از کالای خود را که رد یا سفارش داده شده به فروش می رساند. برای 50 سنت
وی می افزاید: این کالاها به هیچ کشور پیشرفته ای اجازه ورود ندارند اما در ایران بدون اینکه بدانند این کالا چیست و استانداردی دارد یا خیر وارد کشور می شود و شاید مشکل محصول مربوط به بهداشت و سلامت باشد. البته قیمت این کالاها در کشور مقصد یک دهم یا یک بیستم قیمت واقعی است اما به عنوان کالای بی کیفیت به ایران فروخته می شود.
پوشاک قاچاق به تولید ضربه زد
افتخاری با بیان اینکه ورود این کالاهای بی کیفیت تولید را از بین می برد، ادامه می دهد: ورود این کالاها باعث آسیب تولید می شود. زیرا تصور مصرف کننده این است که قیمت تمام شده کالای ایرانی بالاست. اما او نمی داند که کالاهای به اصطلاح خارجی بی کیفیت هستند. به طور کلی هر کدام از این محصولات دارای مشکل هستند و تنها مبنای آنها قیمت پایین است.
پوشاک کالایی بازار را مختل کرده است
افتخاری با تاکید بر اینکه ورود این کالاها به هر کشوری بازار داخلی آن کشور را مختل می کند، می گوید: به طور کلی ممنوعیت واردات باعث ورود این دسته از محصولات به کشور نمی شود. اگر این لباس ها به هر کشوری وارد شود بازار آن کشور را مختل می کند و به همین دلیل واردات این کالاها در همه کشورها ممنوع است. این در حالی است که این محصولات به صورت قاچاق وارد ایران می شود و به راحتی در فضای مجازی تبلیغ و فروخته می شود و ملاقاتی با این افراد وجود ندارد.
وی ادامه می دهد: بازار پوشاک چالش های زیادی دارد که قاچاق این محصولات یکی از آنهاست.
این عضو اتحادیه خیاطان با اشاره به چالش های تولیدکننده داخلی خاطرنشان کرد: این یکی از چالش های بازار پوشاک کشور است. تولید کننده داخلی هزینه های تولید گزافی را پرداخت می کند. مثلاً تولیدکننده شلوار جین ایرانی باید پارچه را از مبادی رسمی وارد کند، حقوق گمرکی، دستمزد، مالیات و دستمزدی که دولت می گوید بپردازد. بنابراین، شلوار جین هزینه بالایی برای تولید کننده دارد. اما شلوار مارک خارجی استاندارد از بقیه پاکستان در بازار ایران وارد شده و با همین قیمت به فروش می رسد.
افتخاری همچنین به افزایش چشمگیر این واردات در کشور اشاره می کند و می گوید: نکته اصلی این است که واردات این محصولات مانند قارچ در حال افزایش است و افراد زیادی در شبکه های اجتماعی اقدام به فروش این محصولات می کنند. در مجموع نظارت درستی وجود ندارد و برای جلوگیری از مشکلات احتمالی باید جلوی رشد و توسعه آنها گرفته شود.
این فعال صنعت پوشاک درباره منابع واردات این کالاها می گوید: بیشتر این کالاهای باقیمانده از کشور پاکستان وارد می شود. یعنی کالاهایی که رد شده اند یا مازاد تولید. در حال حاضر به صورت انبوه از غرب و شمال غرب کشور وارد می شود و به راحتی برای آنها تبلیغ می شود تا فروشگاه های اینترنتی بتوانند این کالاها را خریداری کنند. اما نکته اینجاست که اکثر اوقات خریداران تا زمانی که بسته را نگیرند نمی دانند چه چیزی خریداری کرده اند. آنها در نهایت می دانند که محصول مردانه، زنانه یا کودکانه است، معمولاً در این حالت محصولات با هم فروخته می شوند.
نگهداری لباس در انبار
افتخاری در پایان با تشریح روند حمل و نقل و مشکل بهداشتی این محصولات گفت: از سوی دیگر مشکل اصلی در فرآیند حمل است. این کالاها از مسیرهای مختلفی وارد می شوند. مسیر حمل و نقل یکی از مکان هایی است که احتمال رشد باکتری در آن زیاد است و خطر نفوذ حشرات موزی به پارچه لباس وجود دارد. این لباس ها معمولاً در کف انبارها دور ریخته می شد و گاه مواردی پیش می آمد که لباس ها را در انبار نگهداری می کردند. در نهایت این آثار را به چوب لباسی آویزان می کنند و کودکی این لباس را می پوشد. این لباس ها بدون نظارت وارد می شود و به فروش می رسد و این نسبت به مصرف کننده بی انصافی است.
همانطور که این فعال بازار می گوید، اگر مصرف کننده قیمت محصول را به دلار تبدیل کند و آن را با سایت کشور مبدا مقایسه کند، متوجه می شود که این کالا مشکل دارد. مثلاً شلوار جین برند لی در ایران 300 هزار تومان به فروش می رسد که با دلار امروزی 5-6 دلار است. اما همین شلوار در سایت این برند زیر 60 دلار نیست.
بر اساس این گزارش، به نظر می رسد نهادهای متولی باید در این زمینه اقداماتی را برای حفظ سلامت شهروندان انجام دهند و با بازکردن راه واردات، حداقل به مردم برای خرید کالاهای باکیفیت کمک کنند.