شکل خوک در عصر دایناسورها چگونه بود؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ مطالعه اخیر در مورد الف مجموعه ای از فسیل ها فسیل 250 میلیون ساله ای که قبلاً در صحرای کارو آفریقای جنوبی کشف شده بود، اسرار زیادی را در مورد بیل خزنده که به نام مارمولک بیل نیز شناخته می شود، فاش کرده است. جانور عجیبی که در دوران پرمین و تریاس در زمین پرسه می زد و از بزرگترین حادثه فاجعه بار آن زمان جان سالم به در می برد.

دانشمندان می گویند جالب است که بیل خزنده شبیه خزنده بود اما ویژگی هایی شبیه پستانداران داشت.

این حیوان گیاهخوار است و بدنی شبیه به الف دارد یک خوک امروز داشته است. این بیل مانند گرازهای وحشی امروزی دارای دو عاج کوچک بود که احتمالاً برای دریدن و بریدن گیاهان سخت استفاده می شد. همچنین، سرخرطومی خزنده به جای دهان، پوزه‌ای بدون دندان داشت که عاج‌هایی از کناره‌های آن بیرون زده بودند، البته نه دقیقاً در جهت عاج‌هایی که در گراز دیده می‌شد.

به گفته محققان، فسیل های کشف شده در صحرای کارو، این یک یافته بسیار نادر است، زیرا بخش هایی از پوست این خزندگان حفاری حفظ شده است.

بیل کشویی به طرز شگفت انگیزی زنده مانده است

11 سال از اولین کشف بیل ضخیم فسیلی اکشن در صحرای کارو اتفاق می افتد. از آن زمان تاکنون، در مجموع 170 نمونه ماقبل تاریخ، از جمله بقایای 8 خزنده، در این مکان پیدا شده است و در کمال تعجب، دو مورد از این حیوانات حتی پس از میلیون ها سال مرگ، با قسمت هایی از پوستشان دست نخورده دفن شدند.

تصور می شود شرایط بسیار خشک مانند خشکسالی باعث مرگ سریع و فسیل شدن این خزنده های در معرض دید شده است و به دلیل خشکی، برخی از قسمت های پوست آنها به حدی خشک شده بود که همراه با استخوان هایشان مومیایی شدند.

فسیل‌های صحرای کارو نشان می‌دهد که بسیاری از خزندگان حفاری ممکن است قبل از مرگ در جستجوی آب و غذا در اینجا جمع شده باشند.

یکی از جذاب ترین چیزها در مورد دو لپه ها به عنوان یک گونه این است که آنها ویژگی های مشترک پستانداران و خزندگان را دارند. به همین دلیل است که آنها را به عنوان درمانگرها که اجداد مستقیم پستانداران هستند و همچنین به عنوان پیش پستانداران طبقه بندی می کنند.

جالب اینجاست که این گونه توانسته در طول عمر خود از یک رویداد فاجعه بار بزرگ جان سالم به در ببرد. به عنوان مثال، محققان ادعا می کنند که 252 میلیون سال پیش، بیش از 70 درصد از حیوانات خشکی زمین به دلیل رویدادهای انقراض دسته جمعی ناپدید شدند که عمدتاً ناشی از فوران آتشفشان های بزرگ در سیبری بود.

این انقراض دسته جمعی نبود، بلکه گرسنگی و تشنگی بود که خزندگان را نابود کرد

حفاری‌ها برای مدت طولانی پس از این اتفاقات زنده ماندند، احتمالاً به این دلیل که در زمان انقراض دسته جمعی به خواب زمستانی رفتند. آنها همچنین یکی از اولین حیواناتی هستند که به خواب زمستانی می روند. علاوه بر این، خزندگان پوسته پوسته نه تنها در آفریقا، بلکه در برخی از مناطق آسیا (هند و چین) و قطب جنوب نیز زندگی می کردند.

در سال های پس از انقراض دسته جمعی، زمین مراحل مختلفی از تغییرات آب و هوایی را پشت سر گذاشت و خزندگان حفاری عمدتاً تحت تأثیر خشکسالی قرار گرفتند که منجر به کمبود غذا و آب شد. وقوع مکرر خشکسالی بر جمعیت آنها تأثیر منفی گذاشته و در نهایت باعث انقراض آنها شده است.

پیا ویگلیتی، دیرینه شناس در موزه فیلد شیکاگو و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: همانطور که امروزه با گرم شدن زمین می بینیم، به نظر می رسد گرمایش زمین احتمال وقوع رویدادهای شدید را افزایش می دهد. این ممکن است در اوایل تریاس اتفاق افتاده باشد و این خشکسالی های مکرر بیشتر رایج بوده است.

این تحقیق در مجلات علمی Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology منتشر شده است.