مسافت 350 کیلومتری آسایش بیماران را می گیرد/ سایه مرگ و رنج بی حساب درمان؛ نسبت بیماران سرطانی در جنوب کرمان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش راه آرمان، عصر حاضر دوران بروز بیماری هایی مانند سرطان است که زندگی افراد زیادی را تحت تاثیر قرار داده و درد و رنج بسیاری را برای آنها به همراه داشته است.

این بیماری کشنده به بزرگ و کوچک رحم نمی کند. بلکه بی صدا و بی سر و صدا وارد زندگی مردم شده است، به طوری که اکثر مبتلایان زمانی از بیماری خود مطلع می شوند که تک تک سلول های وجودشان به این بیماری ها مبتلا شده و جانشان را می گیرد و در این مرحله فقط هزینه های هنگفتی را خرج می کنند. پول، راه را برای زندگی این افراد باز کند.

بیماران سرطانی جنوب کرمان به دلیل نبود مرکز شیمی درمانی باید ماهانه 350 کیلومتر و گاهی هفته ای یک بار تا مرکز استان طی کنند.

البته اگر این بیماران روند شیمی درمانی را نپذیرند ممکن است زودتر مرگ به سراغشان بیاید. مصرف آن همچنین به این معنی است که می میرید اما ممکن است زنده بمانید، یا اثرات ثانویه شما را به جای بیماری اولیه می کشد، یا در نهایت زنده می مانید و به حالت قبلی خود باز می گردید، اما نه به طور کامل.

سرطان بیماری ای است که از گذشته های دور گریبانگیر بشریت بوده و در هنگام بروز هر بحران یا شیوع بیماری همه گیر، روند درمان این دسته از بیماران با چالش هایی مواجه می شود و در زمان همه گیری کرونا نیز از این قاعده مستثنی نبود.

مسافران کهنوج و رودبار جنوبی روز گذشته در حین بازگشت از مرکز استان در جنوب کرمان در پایانه آدینا کریمان با تاخیر 1:30 دقیقه اتوبوس مواجه شدند.

شاید این تاخیر برای افراد سالم مهم نباشد، اما برای بیمارانی که باید برای درمان به مرکز استان مراجعه کنند، درد بدون درمان است.

توران سالاری مریض سرطانی بود که ناله هایش از درد کبد به عرش رسید، دو نفر از مسافران برای آسایش بیمار صندلی را خالی کردند تا مرهمی بر درد هموطنشان باشند، اما درد شیمی درمانی که این کلمات در ذهن او نبود.

مسئولان استانی باید به فکر اسکان بیماران باشند

مرتضی سالاری در خصوص سابقه پزشکی همسرش به خبرنگار ما گفت: حدود یک سال و 6 ماه قبل توران به سرطان مبتلا شد و پس از نمونه برداری تحت درمان قرار گرفت.

گفت: اما بعد از اینکه از توده سینه همسرم نمونه گرفتم، او را عمل کردند، اما این شروع ماجرا بود.

سالاری در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، گفت: شغل من آجرکاری است و 20 سال است که با هم زندگی می کنیم و از نعمت فرزندان محروم هستیم.

وی با بیان اینکه توران حدود 10 سال است که برای درمان ناباروری به یزد سفر کرده است، افزود: در این 10 سال همسرم آمپول های ناباروری زیادی به خود تزریق کرد و شاید علت سرطان او همین آمپول های ناباروری بود.

وی در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه داروهای شیمی درمانی هزینه زیادی دارد، گفت: داروهای شیمی درمانی به صورت سهمیه و رایگان است اما اگر به موقع تهیه نکنیم باید آزادانه سفارش دهیم اما چیزی که ما را نگران می کند این است که جایی برای اسکان همراهان بیمار وجود ندارد.

350 کیلومتر برای درمان

سالاری گفت: به دلیل نبود مرکز شیمی درمانی در جنوب استان کرمان، برای شیمی درمانی کبد همسرم مجبوریم هر هفته 350 کیلومتر از کهنوج تا مرکز استان را طی کنیم.

وی گفت: من به خاطر گلایه همسرم شرمنده همه مسافران هستم اما چاره ای ندارم، رفت و آمد به مرکز استان با این مسافت همه ما را عذاب می دهد.

لیلا خواهر توران در حالی که اشک هایش را پاک می کرد گفت: حدود هشت ماه است که برای پرستاری خواهرم از زاهدان به کهنوج می آیم، ای کاش راهی برای درمان درد او وجود داشت، انگار دیگر شیمی درمانی جوابگو نیست.

گفت: توران از شب تا صبح فقط ناله می کند و من از ناله های او خوابم نمی برد، درد زیادی دارد، برای شفای او دعا کنید.

دعایی بخوان تا دردم کم شود

توران در حال جان دادن از درد رو به خبرنگار ما کرد و گفت: دعا کن شاید دردم کم شود.

لازم به ذکر است که کارشناسان بهداشت همواره عواملی مانند سبک زندگی و الگوی غذایی ناسالم را در بروز این بیماری موثر دانسته و به افراد دارای زمینه ژنتیکی توصیه می کنند هر گونه علائم را جدی گرفته و در اسرع وقت برای درمان اقدام کنند.

این در حالی است که بخش جنوبی کرمان متشکل از هفت شهر و جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر هنوز مرکز شیمی درمانی ندارد.

انتهای پیام/