فوتبال توسط بازیکنانی مانند مردم بازی می شود و مربیان مانند مردم تیم ها را هدایت می کنند. بنابراین، ویژگی های فرهنگی انسان در هر جغرافیایی به طور مستقیم بر هر بازی تأثیر می گذارد و اگر باعث شکست شود، معمولاً به خطای انسانی مربوط می شود.
ما ایرانی ها یک ویژگی فرهنگی اشتباه داریم و آن سیر شدن سریع است. خیلی چیزهای دیگر را می توان در زیرمجموعه این ویژگی گنجاند، مانند رها کردن کار به فکر انجام آن، یا ناامید شدن از دعوا یا دست کم گرفتن حریف!
اگر به تاریخ فوتبال ایران – چه داخلی و چه ملی – نگاه کنید، بارها از این موضوع ضربه خورده ایم. این ویژگی فرهنگی در سایر رشته های ورزشی خود را نشان داده و چه تعداد کشتی گیر تا آخرین ثانیه های مسابقه پیروز شده اند و به خاطر آن شکست خورده اند.
سال قبل را ببینید؛ در رقابت های کشتی فرنگی قهرمانی جهان مجتبی گلیچ سعدالله اف را شکست داد، در جام ملت های آسیا تیم ملی کشورمان خیلی زود در نیمه نهایی به قطر گل اول را زد و همه ورزش دوستان وقتی اولین گل را یک تیم یا ورزشکار ایرانی به ثمر رساند. امتیاز یا گل اول را می زند، بدن و بدنشان ناخودآگاه می لرزد!
و اکنون کارخانه آهن آخرین قربانی تاکنون است. شاگردان محمد ربیعی در ورزشگاه آزادی یک گل زودهنگام زدند و در نیمه دوم در موقعیت دفاعی قرار گرفتند و مشخص بود که قرار است گل بزنند. ذوب آهن پس از گل تساوی فرصت های خوبی برای گلزنی داشت اما تمام آن ضربه ها و آن موقعیت ها را فقط به سمت دروازه حریف هدایت کرد تا در ثانیه های پایانی بازی را به باخت تبدیل کند.
در واقع ذوب آخان به دلیل ویژگی فرهنگی و گلزنی زودهنگام شکست خورد که تا امروز قربانیان زیادی از ورزش ایران گرفته است و تا رفع آن همچنان قربانی خواهد گرفت!