یک مطالعه بین‌المللی جدید که توسط Sapienza و با همکاری دانشگاه کاتولیک Sacro Cuore در میلان، موسسه تحقیقات باستان‌شناسی مک‌دونالد در کمبریج، دانشگاه‌های Aix-Marseille و Caen در فرانسه و دانشگاه واشنگتن انجام شده است، وجود سوراخ‌های حفاری را آشکار کرده است. در جمجمه یک زن لومبارد که در گورستان Castel Trocino در نزدیکی Ascoli Piceno در مرکز ایتالیا قرار دارد.
آنالیزهای ماکروسکوپی، میکروسکوپی و توموگرافی کامپیوتری نشانه هایی از حداقل دو عمل انجام شده بر روی جمجمه زن، از جمله یک عمل صلیبی شکل که اندکی قبل از مرگ زن انجام شد را نشان داد. علاوه بر این، به لطف دو روش جدید پروفایل بیوشیمیایی با کیفیت بالا که بر روی یک دندان سالم انجام شد، تغییرات خاصی در رژیم غذایی و تحرک زنان از اوایل زندگی تا بزرگسالی بازسازی شد و به محققان این امکان را داد که این تغییرات غذایی و محیطی را ترسیم کنند. او را در طول زندگی و توجه و علاقه ای که جامعه به او نشان می دهد، شناسایی کنید.
فرآیند قالب گیری و ریخته گری جمجمه CT1953 حاوی شواهدی از جراحی مغز قرون وسطایی
ایلینا میکارلی، از دانشگاه کمبریج، گفت: ما متوجه شدیم که چندین عمل بر روی جمجمه این زن انجام شده است که بخشی از درمان طولانی مدت او بوده و شامل یک سری دریل های متوالی است.
جورجیو مانزی از دپارتمان زیست شناسی محیطی در پایان گفت: «آخرین عمل ظاهراً اندکی قبل از مرگ این زن انجام شده است. هیچ ضایعه ای وجود ندارد که نشان دهنده وجود تروما، تومور، بیماری مادرزادی یا سایر آسیب شناسی باشد. علاوه بر این، اگرچه توجه به احتمال انگیزه‌های آیینی یا قضایی جذاب است، اما هیچ مدرک تاریخی یا استخوان‌شناسی برای تأیید این فرضیه وجود ندارد.»
تکنیک های جراحی خاص مورد استفاده شامل تراشیدن استخوان جمجمه به عنوان بخشی از حفاری جمجمه است که نوعی درمان پزشکی است. این نوع درمان در نوشته های اروپایی قرون وسطی و حتی در برخی اسناد قدیمی تر مورد بحث قرار گرفته است. با این حال، این اولین باری است که دانشمندان توانسته اند ثابت کنند که جمجمه اوایل قرون وسطی تحت این عملیات خطرناک قرار گرفته است.
کشف این شواهد نادر از جراحی شکستن جمجمه راه را برای تحقیقات آینده در مورد علل و روش های درمان و همچنین نقش جامعه در مراقبت از بیماران در قرون وسطی هموار می کند. گورستان قرون وسطایی در Castel Trocino، معروف به گورستان Longboard، برای اولین بار در قرن 19 حفاری شد و تنها 19 جمجمه در شرایط خوبی برای بررسی پیدا شد. باستان شناسان، مردم شناسان و سایر محققان به مطالعه این بقایای اولیه قرون وسطی ادامه می دهند تا درباره سلامتی، ویژگی های فیزیکی و شیوه زندگی مردمی که بین سال های 568 تا 774 بعد از میلاد در مرکز ایتالیا زندگی می کردند، اطلاعات بیشتری کسب کنند.