آقای کلیباف! شما مقصرید توپ را به دست دولت نزنید / وقتی قانون یکدست است به این معنا نیست که فقط دولت مقصر است.

آقای کلیباف!  شما مقصرید توپ را به دست دولت نزنید / وقتی قانون یکدست است به این معنا نیست که فقط دولت مقصر است.

روز جدید : عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: موارد اخیر حذف 4200 تن نان و شیرینی غیر سنتی عواقب و نارضایتی گسترده ای به همراه داشته است، به ویژه اینکه ماکارونی تنها کالایی بود که خانوارهای فقیر می توانستند بیشتر مصرف کنند و قیمت برنج را کاهش دهند. اندک، اما با چند برابر شدن قیمت آن یک شبه، همه معادلات مردم، به ویژه طبقات پایین، فرو ریخت.

طبیعی بود که با پایان تعطیلات و آغاز به کار مجلس، این موضوع از سوی نمایندگان نیز مطرح شود. توجه داشته باشید که افزایش قیمت آرد همزمان با عید سعید فطر بود که با عواقب رسمی رسمی مواجه نشد. بنابراین انتظار می رفت که آقای کلیباف به عنوان رئیس مجلس مداخله کند.

نظرات خود را از روی یک متن مکتوب می خواند که کار خوبی است که قبلا انجام داده است و نشان می دهد که جملات و جملات با دقت انتخاب شده و به دور از غفلت گفته های شفاهی بوده و باید به آن توجه بیشتری شود.

به گفته آقای کلیباف: «با گرانی های اخیر و بحث افزایش قیمت ماکارونی، بی توجهی به قانون مجلس باعث ایجاد چنین فضایی شد و مردم را به شدت ناراحت کرد. «من به مردم این حق را می دهم که نگران آینده باشند، اما با پیگیری ها و جلساتی که به ویژه در شورای هماهنگی اقتصادی برگزار شد، مقرر شد قانون مجلس به طور کامل اجرا شود. اگر بخواهید، برای مردم صلح خواهد بود.»

این جملات چندین مضمون دارند; اولی نوعی احمق است. همه می‌دانند که اتحاد کامل قدرت در ایران بر این بهانه بود که نیروهای مختلف مسئولیت مشترک خود را بر عهده بگیرند و یکدیگر را مقصر مشکلات کنونی نکنند. اینکه نمی توان بعد از اینکه این مبلغ برای اتحاد نیروها متحمل شد، دوباره با هزینه های سنگین، دولتی را از زیر بار مسئولیت رها کرد و مثلاً در کنار مردم بود.

نکته دوم اینکه ممکن است گشت مجلس به دلیل خبر سفر خانواده آقای کلیباف به ترکیه باشد. در مجموع شاید بی اهمیت نباشد که انتشار این خبر ناشی از اختلافات درونی نومحافظه کاران است و نمی تواند خارج از آن صورت گیرد.

اما معنای اساسی این سخنان متکلم جای دیگری است; جایی که تلویحاً بی احتیاطی را به مجلس یادآوری می کند. اگر پلیس راهنمایی و رانندگی یک طرفه اعلام کند، طبیعتاً هر فردی که این قانون را نقض کند جریمه می کند. اگر جریمه نکند، چرخاندن خیابان به یک جهت بی فایده است. قانون بدون ضمانت اجرا بی معنی است. اگر مجلس قانونی (چه خوب و چه بد) نوشته است، دولت و سایر مراجع باید آن را به طور کامل اجرا کنند، اما اگر دولت آن را اجرا نکرد، ضمانت اجرای قانون از طریق سوال و استیضاح وزیر یا حتی بالاتر است. اگر مجلس قانونی را تصویب کند اما دولت آن را اجرا نکند یا ناقص اجرا کند، دولت اشتباه کرده است اما مقصر اصلی مجلس است که در مقابل مقصر اقدامی نمی کند.

ضمناً این که در جلسات تصمیم گرفته اید کل قانون را اجرا کنید، اما نمی توان بدیهیات را انجام داد و هزینه های امتناع از اجرای قانون را متحمل نشد، یعنی چه؟ بنابراین مسئولیت اصلی بر عهده مجلس است که ضمانت اجرای قانون را نادیده گرفته و هیچ مجازاتی برای متخلفان در نظر نمی گیرد و اجرای آن را در خارج از مجلس از طریق جلسات غیرمرتبط پیگرد قانونی می کند. بنابراین مسئولیت اصلی بر عهده مجلس است، هرچند باید گفت که هر دو نهاد مجلس و دولت یکی هستند و مسئولیت آنها مشترک است و دوران واگذاری مسئولیت به دیگری گذشته است.

دیدگاهتان را بنویسید