به عنوان مثال، سخنگوی دولت می گوید «پرداخت عادلانه کارمندان، کارگران و مستمری بگیران یکی از شعارهای اصلی دولت سیزدهم است». اما باید پرسید وقتی مجلس را در مقابل مجلس بازی می‌کنید و می‌گویید: «مجلس لایحه انصاف حقوق دولت را به نفع دهک‌های پایین جامعه تصویب نکرد» در نظر شما یعنی چه؟ عدالتی که «شامل» باشد، نمی توان آن را به نفع کسی تعریف کرد.
اتفاقاً ما در مورد عدالت صحبت می کنیم. انصاف هرگز به معنای برابری نیست. بلکه باید شایستگی ها و اولویت ها را در نظر گرفت. عدالت آن است که هر موجودی به اندازه حق و استعداد و شایستگی خود سهمی دریافت کند.
دولت محترم اگر «برابری» را عدالت می داند باید حقوق رئیس جمهور و معاون اول و رئیس را دقیقاً به اندازه یک کارمند عادی تعیین کند و فیش را منتشر کند. وقتی این کار را نمی کنند و عدالت «برابری» را برای خود قائل نیستند، چگونه می توانند برای دیگرانی که می خواهند به اندازه ای که می گذارند از جیب خود بیرون بیاورند، عدالت طلب کنند؟ ما این رفتار را خلاف عدالت می دانیم. با تلاش برخی نمایندگان مجلس و کمیته اجرایی، بی احتیاطی امروز رئیس مجلس را فراموش نمی کنیم و دغدغه تبلیغاتی وی در خصوص یخچال مستمری بگیران در ستاد انتخابات ریاست جمهوری 1395 را به یاد می آوریم.