بله، تساوی انگلیس مقابل آمریکا در بازی جمعه شب بین دو تیم نمایشی کاملا خسته کننده بود. درست مانند بازی انگلیس و اسکاتلند در یورو 2020، بازی جمعه شب مقابل رقیب نزدیکی بود که همه انتظار داشتند جو و هیجانی مشابه برد 6 بر 2 سه شیرها مقابل ایران داشته باشد، اما کاملا ناامیدکننده بود.
در بازی ای که انگلیس توپ را بی هدف پاس داد، موقعیت جدی گلزنی روی دروازه آمریکا ایجاد نشد. انتقادات زیادی به انگلیس به خاطر عملکرد آنها وارد شد، اما موضوع اصلی عدم اعتماد گرت ساوتگیت به فیل فودن برای وادار کردن او به بازی از روی نیمکت بود.
گری نویل، میکا ریچاردز، وین رونی و دیگر صاحب نظران از ساوتگیت انتقاد کردند که چرا به ستاره من سیتی فرصت نداده است. به سختی می توان ادعای آنها را رد کرد، به خصوص که میسون مانت نتوانست تاثیر زیادی روی بازی بگذارد، اما نگه داشتن فودن روی نیمکت نیز اشتباهی مهلک نبود. میسون مانت بازیکنی است که هر مربی دوست دارد به دلیل انعطاف تاکتیکی و انرژی او در خط هافبک، او را در ترکیب خود داشته باشد.
او مقابل ایران عالی بود و تعادل مثال زدنی در خط میانی تیم در کنار جود بلینگهام و دکلن رایس ایجاد کرد. میزان بالای پاس‌های سالم مونت همچنین کنترل بازی در خط میانی را برای تیمش آسان‌تر می‌کند، چیزی که در بازی ریسک‌پذیر فیل فودن کمتر به چشم می‌آید و این به گفته مدیر باشگاهش، پپ گواردیولا است. علاوه بر این، فودن در این فصل فقط یک بار در خط میانی بازی کرده است و بیشتر در حملات حضور داشته است.
اینکه آیا فودن باید خط هافبک انگلیس را در کنار بلینگهام از ابتدا مقابل ولز پوشش دهد، می تواند نگاهی اجمالی به آینده نزدیک این بازیکن در منچسترسیتی باشد. اگر او حتی نیمی از آنچه روی کاغذ انتظار می رود خوب باشد، آینده او واقعاً روشن خواهد بود.