ادعای رئیسی مبنی بر ایجاد یک میلیون شغل عجیب و دور از واقعیت است

ادعای رئیسی مبنی بر ایجاد یک میلیون شغل عجیب و دور از واقعیت است

سید ابراهیم رئیسی برای دفاع از بودجه 1402 در حالی به مجلس رفت که ادعای ایجاد یک میلیون شغل پرسش ها و گمانه زنی های حساس جدیدی را به دنبال داشت.به گزارش اقتصاد 24، رئیس دولت سیزدهم در مجلس در دفاع از کلیات بودجه 1402 به آمار وی به اشتغالزایی در دولت متبوعش اشاره کرد و گفت: ایجاد یک میلیون شغل بر اساس مستندات محقق شده است. اسناد کد ملی، کد بیمه و محل کار حکایت از تحقق نزدیک به یک میلیون شغل دارد اما این کافی نیست و همه دستگاه ها باید برای اشتغال بیشتر تلاش کنند.

اما کمال عطاری، کارشناس اقتصادی و پژوهشگر توسعه، درباره ادعای رهبر دولت سیزدهم و مفاد بودجه 1402 در ابتدا در پاسخ به سوال اقتصاد 24 مبنی بر ایجاد یک میلیون شغل گفت: ادعای مطرح شده بسیار عجیب و دور از واقعیت موجود است. که ترجیح می دهم با آن برخورد نکنم.” و اساساً نمی توان برای پاسخ برنامه ریزی کرد.”

آمار دقیقی از ایجاد شغل وجود ندارد

این پژوهشگر توسعه ادامه داد اما در مورد بحث اشتغال در کشور گفت: زمانی که آمار دقیقی از وضعیت نداشته باشیم می توان انواع ادعاها را مطرح کرد. البته مردم بعداً به روش خود به این سخنان پاسخ خواهند داد. در کل مشکل این است که چگونه ممکن است با کاهش رشد اقتصادی و افزایش اشتغال همراه شود، این خیلی عجیب است. از سوی دیگر، وقتی آمار به روز نداریم، صحبت در مورد این مشکل دشوارتر می شود.»

کمال عطاری که در میان پژوهشگران اقتصادی ایران به خوش بیانی معروف است، البته در توضیح و پاسخ به سوال توسعه و اشتغالزایی در بودجه 1402 و عدم توجه به توسعه و مخالفت با این بودجه فرصت اشتغال زایی. همچنین می‌گوید: «ایران مدت‌هاست که مدلی ندارد. این یک توسعه است و هیچ برنامه ای را دنبال نمی کند. اجزای این دولت مردمی به مجموعه ای از هم گسیخته و به شدت متناقض تبدیل شده است که از یک سو مسکن را موتور توسعه معرفی می کند و از سوی دیگر برنامه ای برای رکود تورمی در بخش مسکن ندارد.

و می افزاید: از سوی دیگر ظرفیتی برای اقداماتی که دولت قصد انجام آن را دارد وجود ندارد. همه این موارد نشان می دهد که موتور توسعه کشور کار نمی کند. تورم نیز بسیار شدید است و بسیاری از کارگاه ها به مرور زمان تعطیل شده اند زیرا اکثر بنگاه های کوچک و متوسط ​​نمی توانند وجوه و وام دریافت کنند. خود بانک‌ها در همان بخش مسکن که اکنون قفل شده است، سپرده‌ها را به آجر و آهن تبدیل کردند. بنابراین هیچ یک از شرایط لازم برای افزایش و رشد اشتغال اساساً وجود ندارد، به ویژه اینکه تحقیقات نشان می‌دهد در دهه گذشته رابطه منفی بین سرمایه‌گذاری و اشتغال وجود داشته است.»

کاهش بودجه عمرانی و از بین بردن اشتغال

اطری ادامه می دهد: همچنین گفتنی است در این دوره حتی مشاغلی که قبل از کرونا و در مدت محدود توافق برجام ایجاد شده بود نیز در دوران کرونا از بین رفت و پس از آن این تورم باعث ایجاد مشاغلی شد که ارتباط مستقیمی با یکدیگر داشتند. به مردم (مثل رفتن به رستوران) به دلیل بحران، معیشت شهروندان از بین می رود، زیرا مردم درآمدی برای پرداخت این نوع هزینه ها، تفریحات و یا حتی رفتارهای فرهنگی ندارند.

این پژوهشگر اقتصادی می افزاید: در واقع همه این شواهد همراه با رشد منفی سرمایه گذاری در کشور به همراه افزایش میزان یارانه ها به ما می گوید که بودجه های عمرانی در واقع کاهش یافته است و این مجموعه نشان می دهد که شرایط و این روند به هیچ وجه نمی تواند ایجاد اشتغال کند. مولد بودن حال به خاطر داشته باشید که به عنوان مثال تحقیقات مرکز پژوهش های مجلس نیز نشان می دهد که اولویت های صنعتی در ایران اصلا تعیین نشده است یا سرمایه گذاری مستقیم خارجی برای ایجاد اشتغال انجام شده است. در مناطق آزاد و عامل اصلی در این بخش عدم پیوستن ایران به FATF است. به این ترتیب بودجه هایی که هزینه می شود از برنامه تبعیت نمی کند، بلکه از قوانین پراکنده یا متناقض تبعیت می کند و در واقع این بودجه مشمول برنامه نیست. این بودجه به خواست نمایندگان بستگی دارد و بیشتر این خواسته ها بر اساس دسترسی به اجاره است.

اقتصاد ایران در تله توسعه است

عطاری همچنین با اشاره به این موضوع که توسعه برای ایران به دام اقتصاد تبدیل شده است، گفت: بنابراین نمی توان قدردانی کرد که با این بودجه بتوانیم از این تله توسعه که گرفتار آن هستیم خارج شویم و قطعاً این تله خواهد بود. با این اقدامات و این بودجه، کار سخت تر و عمیق تر می شود، مگر اینکه روند مثبت و تعاملی خوبی با خارج از کشور و در روابط خارجی ایجاد شود و در کنار آن، برنامه توسعه محور اجماعی برای همگان تهیه شود. به نظر می رسد که این موضوع در دستور کار دولت قرار ندارد زیرا دولت معتقد است با وحدت دولت توسعه محقق می شود.

این کارشناس اقتصادی با اشاره به روند برنامه ریزی بودجه سال 1402 تصریح کرد: در واقع دولت فکر می کرد با درایت محدود عده ای محدود می توان به توسعه دست یافت و این مشکل به خودی خود مانع بزرگی برای توسعه در کشور است. و این عدد همچنین در بودجه قابل مشاهده است. اما این خرد محدودی که در بودجه منعکس می‌شود نمی‌تواند بخش توسعه باشد.» در نهایت این پژوهشگر توسعه درباره ایده دولت مبنی بر اینکه بدون ارتباط با دنیا می‌تواند اقتصاد کشور را اداره کند، گفت: «ممکن است ما نخواهیم. مذاکره و فکر کردن فقط با توانایی های داخلی برای حل مشکل وجود ندارد و متأسفانه همه راه ها به اشتباه بسته می شود و این بسته شدن جاده مذاکره و گفتگو بر درد و رنج جامعه می افزاید.

دیدگاهتان را بنویسید