این روزنامه در یادداشتی به انتقاد از اظهارات اخیر ابراهیم رئیسی پرداخت و نوشت: مردم از دولت می خواهند که برای جلوگیری از افزایش قیمت ها تدابیری اتخاذ کند.
در این مقاله آمده است؛
هشدار عباس عبدی: سرمایه اصلی انقلاب در تابستان مثل برف شد
رئیس جمهور سه شنبه شب در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: «آنچه مردم را رنج می دهد به ما هم آسیب می زند. افزایش قیمت کالاها قبل از هر کس دیگری به ما آسیب می زند…” متاسفم که می گویم دولتمردان نمی خواهند که دولت به خاطر افزایش قیمت کالاها رنج بکشد و برای آنها گریه کنند – به گفته رئیس جمهور. آنها از دولت می خواهند که برنامه ریزی کند تا از افزایش قیمت جلوگیری کند. قیمت‌ها، برای حفظ ارزش پول، افزایش قدرت خرید مردم – یا حداقل نگذاردن آن به پایین‌تر از آنچه هست – برای حمایت از سرمایه‌گذاری، تحریک تولید و رفع موانع داخلی و خارجی و رشد سیاسی و بین‌المللی تولید و افزایش درآمد کشور وگرنه رنجی که نیاز به تجربه و صلاحیت ندارد.
اینکه رئیس محترم دولت می فرمایند تورم را از 60 درصد به 40 درصد رسانده ایم و اگر ما نبودیم نمی دانستیم الان تورم چقدر است، حرفی است که قابل اثبات نیست. یعنی اگر دولت دیگری به جای دولت او انتخاب می شد، هیچکس نمی داند که تورم بدتر یا بهتر از دولت فعلی بود؟ دوم اینکه حتی اگر درست باشد یعنی قبول انتخاب بین بد و بدتر! آیا تورم 40 درصدی قابل تحمل است اگر مردم خوشحال باشند که بیشتر نیست؟!
رئیس‌جمهور همچنین در همین مصاحبه گفت که تعداد جان باختگان کرونا را به صفر رسانده‌ایم. البته واکسیناسیون کرونا در دولت قبل شروع شده بود و در دولت فعلی نیز ادامه داشت و شیوع جهانی کرونا در دوره قبل به اوج خود رسید و در سال گذشته کاهش یافت. بدون شک کادر پزشکی در این زمینه فداکاری کردند و البته بیشتر کار مردمی و انسانی بود و در هر دولتی انجام می شد.
از سوی دیگر قیمت هر دلار در مرداد 1400 حدود 25 هزار تومان بود که اکنون به 44 هزار تومان رسیده است. قیمت هر لیتر شیر، هر واحد میوه یا گوشت، مواد غذایی به طور کلی، مسکن به طور کلی (قیمت خرید یا اجاره) در این مدت به شدت افزایش یافته و افزایش دستمزد کارمندان و کارگران نسبت به سرعت افزایش سرعت داستان یک لاک پشت و خرگوش است.
با توجه به مختصات بودجه 1402 پیش بینی می شود در سال آینده حداقل 40 درصد تورم داشته باشیم. چنین انباشت تورمی برای مردم قابل تحمل نخواهد بود و بحران اقتصادی ناشی از آن ممکن است به بحران دیگری تبدیل شود.
تاریخچه کارت الکترونیکی یا کوپن نیز به ترس ها دامن می زند. هیچ اقتصادی در شرایط عادی به کوپن و سهمیه بندی متوسل نمی شود. دولت باید به مردم توضیح دهد که اگر کشور در بحران است چرا در بحران است و تا کی دچار بحران می شود و اگر نه داستان کالابرگ چیست؟