محی الدین بهرام محمدیان در گفت وگو با ایسنا، در این باره گفت: معتقدم آنچه امروز به عنوان رتبه بندی معلمان ارائه می شود که هفته گذشته در مجلس شورای اسلامی تصویب شد، بیشتر برای احیای حقوق است تا برای بهبود حقوق. رتبه بندی.”
وی افزود: با توجه به رتبه بندی معلمان، اعضای هیات علمی، فناوران و پژوهشگران، شرایطی که شورای عالی انقلاب فرهنگی برای ارتقای معلمان فراهم کرده بود، باید با بومی سازی معلمان مقایسه و در نظر گرفته می شد و اجرا می شد.
رئیس مرکز مطالعات فقهی آموزش و پرورش گفت: ضرورت این امر ایجاد سازمان سنجش حرفه ای است که معلمان را از نظر دانش، مدرک، مدرک، تجربه و محیط آموزشی که تدریس می کنند، ارزیابی و رتبه بندی کند. از آنچه رخ داد به عنوان بهبود دستمزدها استقبال کنید، زیرا حداقل بخشی از قانونی که باید در چند سال گذشته اتفاق می افتاد در مورد معلمانی که کارمندان دولت هستند و حقوق آنها بر اساس تورم افزایش می یابد، اعمال می شود.
محمدیان ادامه داد: با این حال مطلوب است که این اتفاق به نام رنکینگ رخ ندهد. ای کاش این طرح را به ارزیابی ها ربط نمی دادند. این نوعی بازیابی یا یکسان سازی حقوق معلمان برای جبران کسری های ناشی از افزایش تورم است.
او ادعاهای بزرگی را مطرح می کند که چرا آموزش و پرورش جدای از کاروان آموزش عالی و تصمیماتی که برای بهبود معیشت معلمان اتخاذ می شود، همیشه با بوق و یک ریال همراه است که به حقوق آنها اضافه می شود؟ وی بیان کرد: دلیل آن عدم شناخت آموزش و پرورش و رسالت های آن است.
معاون اسبق وزیر آموزش و پرورش افزود: برخی معتقدند چون آموزش و پرورش با کودکان و نوجوانان سروکار دارد دستگاه کوچکی است و اینطور نیست و نباید آموزش و پرورش را تا این حد دست کم گرفت. برخی معلم را با یک کارمند دولتی مقایسه می کنند که نباید اینطور باشد، بلکه معلمی است که از نظر مسئولیت و مأموریت دارای جایگاه ویژه ای است. به عبارت دیگر، کاری که یک معلم انجام می دهد بسیار سخت تر از یک مدرس دانشگاه است.
وی ادامه داد: اساتید دانشگاه با جمعیتی مواجه هستند که هویت آنها در حال شکل گیری است و می دانند چگونه و چه می کنند، اما معلم در حال هویت سازی است. همان طور که تربیت می کند، تربیت می کند و با تربیت، هویت ملی، انقلابی و اسلامی دانش آموزان را می آفریند و تقویت می کند.
محمدیان سه ماموریت اصلی آموزشی را برشمرد و گفت: این سه ماموریت در دستگاه های دیگر وجود ندارد یا حداقل هر سه با هم ترکیب نمی شوند. هویت سازی در آموزش و پرورش به عنوان نظامی برای ساختن یک ملت، دولت و نظام تلقی می شود. این همه وحدت ملی و همبستگی ملی که می بینیم حاصل تلاش تربیتی است و بدون آموزش نمی توانستیم این وحدت و انسجام ملی را داشته باشیم.
وی ادامه داد: اگر آموزش و پرورش در عملکرد خود ضعیف بود نمی توانستیم این نظام های بهداشتی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی را داشته باشیم. مسئولان و تصمیم گیران باید توجه کنند که وقتی از آموزش صحبت نمی کنند، وقتی از آموزش صحبت می کنند چه اتفاقی می افتد. در این چند سال معلوم نبود اگر معلمان فعالانه مشارکت نکنند و با شور و شوق وارد آموزش مجازی نشوند چه بلایی سر دانش آموزان و کشور می آید. الان هم با تعطیلی مدارس و کمبود کلاس می دانیم که این چه ضرر بزرگی خواهد بود.
معاون سابق وزیر آموزش و پرورش تاکید کرد: سیاستمداران باید مراقب باشند که آموزش را دست کم نگیرند، زیرا آموزش و پرورش ابزار بزرگ انسان سازی است.