ساعت: 10:25
تاریخ انتشار: 14/01/01
کد خبر: 1817385
در گوشه و کنار سیستان و بلوچستان گنجینه ای از آیین های اصیل نوروزی را می بینید. سرزمینی کهن که امروزه مسافران نوروزی را به تماشای جشنواره هایی چون بهارگه و بهارچرانی دعوت می کند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ نقل قول از زمان ما؛ کشور پهناور ایران محل زندگی اقوام مختلف است که هر کدام فرهنگ و آداب و رسوم خاصی دارند و زندگی هر قومی متفاوت است.
در استان باستانی، زیبا و ناشناخته سیستان و بلوچستان سیستان و بلوچستان که از دو قوم سیستان و بلوچستان تشکیل شده است، هر یک از اقوام آیین های خاص خود را دارند و این آداب و رسوم را می توان این روزها در جشن سال مشاهده کرد. ..
به دلیل همین ادیان مختلف و اقوام مختلف، این سرزمین اساطیری را هند کوچک می نامند. این در حالی است که ساکنان بلوچستان و همچنین سایر نقاط کشور در ایام نوروز جشن می گیرند، می رقصند و مراسم خاصی را انجام می دهند. بهار را فصل دگرگونی و دگرگونی روح و طبیعت انسان می دانند.
آیینی به جا مانده از ایران باستان
محمدعلی ابراهیمی پژوهشگر میراث فرهنگی در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: بلوچستان از دو منطقه بزرگ تشکیل شده است که اگرچه اشتراکات زیادی با هم دارند، اما در برخی موارد تفاوت هایی در فرهنگ عامه، زبان و گویش محلی، آداب و رسوم و موسیقی دارند. . و حتی خانه های عشایری، آب و هوا و پوشش گیاهی دارند.
به گفته وی، این دو منطقه یعنی مرز و مکران در بلوچستان، ایران، پاکستان و افغانستان دارای تنوع آب و هوایی بسیار متناسب با محیط طبیعی و جغرافیایی هستند. «سرحد» شامل زاهدان، هش و میرجاوه و «مکران» شامل شهرهای سراوان، سیب وسوران، مهرستان، ایرانشهر، دلگان، نیکشهر، سرباز، چابهار و کنارک و غیره است.
این کارشناس افزود: یکی از آداب و رسوم به جا مانده از ایران باستان، جشن نوروز است که به عنوان یک سنت کهن ملی و باستانی با کمی تفاوت در بین تمامی اقوام ایرانی رایج است. بلوچ ها نیز مانند سایر اقوام بهاری، طبیعت و شکوفه دادن غنچه های بهاری را جشن می گیرند و در این روزها علاوه بر ضیافت و شادی و جشن نوروز و عید سعید فطر، آداب و رسوم ویژه و پربرکتی دارند.
بهار و آمادگی برای تحول
وی افزود: بهار در زبان محلی و در زبان بلوچی بهارگا نامیده می شود و در این فصل که گیاهان در طبیعت از خواب زمستانی بیدار می شوند و گل ها و گیاهان شروع به رشد می کنند، مردم نیز هر ساله خود را برای تغییر مکرر آماده می کنند. .
ابراهیمی ادامه داد: در این قسمت از سرزمین ما به نام بلوچستان و قدمت آن به هزاران سال پیش می رسد، در زمان هخامنشیان به آن گدروسیا گراویس می گفتند و کشور چهار و نیم ماده بوده که مردم آن بلوچ نامیده می شوند. از اصیل ترین اقوام آریایی که در این قسمت از کشور ساکن شدند.
وی گفت: معیشت اصلی این مردم عمدتاً کشاورزی و دامداری است. از این قوم در شاهنامه فردوسی به عنوان اسناد دلاوری قوم بلوچ و کوچ یاد شده است.
بهترین فصل برای مردم بلوچ
این پژوهشگر افزود: بلوچ ها دارای فرهنگ خاصی هستند که از نیاکان و پدران به ارث رسیده است، پوشش و زیورآلات زنانه و برخی مراسم در این استان هنوز با سایر نقاط متفاوت است، بهار و بهار در این ملت جایگاه ویژه ای دارد و این بهترین فصل است. آنها زندگی خود را می شناسند، این مراسم بعد از پایان فصل پاییز شروع می شود و در انقلاب بزرگ و کوچک زمستانی و نزدیک نوروز به پایان می رسد.
وی افزود: پس از پایان فصل سرما، در پایان زمستان، درختان شکوفا می شوند و زمینی که با بارندگی در این فصل تقویت شده است، در فصل بهار مورد استفاده کشاورزان قرار می گیرد و کوه ها و تپه ها پر از گل و گل می شود. چمن.” صحنه.
به گفته ابراهیمی، حیوانات در فصل بهار چاق می شوند زیرا می توانند از غذای زیادی بهره مند شوند. در این فصل کشاورزان از شهرها کوچ می کنند و در دامنه کوه ها و دشت ها چادر برپا می کنند و دام و طیور خود را به صحرا می برند. شیر، روغن و لبنیات در فصل بهار فراوان است.
استقرار عشایر بلوچ در مناطق بهاری
وی با بیان اینکه در سایر اقوام این کار در دو فصل تابستان و قشلاق انجام می شود ادامه داد: در بلوچستان فقط در بهار و این فصل بهار است که حدود یک ماه طول می کشد، در بهار گیاهی به نام بهار، گیاهی که شبیه گیاه گندم است و ارتفاع آن به 150 تا 160 سانتی متر می رسد، بسیار مفید است و بهترین علف برای تغذیه دام است. اگر این گیاه بزرگ باشد، توسط کشاورزان جمع آوری شده و برای زمستان نگهداری می شود. .
این مردم شناس گفت: عشایر بلوچ نیز در مناطق بهاری خود اسکان می یابند و این روزها غذاهای محلی بهاری تهیه می کنند و با این غذا از مهمانان نوروزی پذیرایی می کنند. مردم بلوچ در طول تاریخ با استفاده از امکانات موجود و آنچه در ذات خود بلوچستان بوده، هر آنچه را که نیاز دارند، فراهم کرده اند.
وی با بیان اینکه بهترین فصل برای پرورش دهندگان در این استان فصل بهار و بهار است که دامداران از آن به خوبی استفاده می کنند، افزود: بیشتر مراسم نوروز و بهار در مرز مربوط به مراتع، دام و فرآورده های دامی از جمله است. شیر. ، کره، روغن حیوانی، پنیر و پشمک نوروزی و چرا.
به گفته ابراهیمی، گوسفندان بلوچی در سراسر کشور به ویژه در شرق کشور پراکنده هستند و پرجمعیت ترین گوسفندان کشور هستند و 10 درصد جمعیت گوسفندان کشور را تشکیل می دهند. مقاومت بالایی در برابر استرس گرمایی و کمبود مواد غذایی دارد و همچنین محیطی مساعد برای دوقلوها دارد.
چیدن پشمک و تزئین و رنگ آمیزی
وی افزود: یکی از مراسم ویژه نوروز و ایام بهار در منطقه مرزی چیدن پشم گوسفندان و تزئین و رنگرزی پشم و شاخ است، بنابراین پس از شستن گوسفندان و چیدن پشم آنها، از دو طرف شکم و دم آنها استفاده می شود. «گوسفندان قسمتی از پشم حیوان را که نوعی گیاه دارویی در منطقه مرزی است، گل می کنند و با حنا یا پوست انار رنگ می کنند.
این پژوهشگر میراث فرهنگی افزود: در این مراسم شاخ گوسفندان را نیز با حنارنگ می کشند و در اولین روز بهار تمامی گوسفندانی که به این شکل تزئین شده اند با بستن زنگوله به گردن و ساق پا به مرتع می بندند. و چرای بهاری را جشن می گیرند «در قدیم هر قبیله منطقه جغرافیایی خاص خود را داشته و احشام هر قبیله مشخص است.
وی ادامه داد: برای تشخیص گاوهای هر طایفه در نوروز و بهار و تعیین تعداد دام که یکی از عوامل برتری هر طایفه ای از طایفه دیگر است، صدای زنگ و نوع گل های رنگ شده است. روی پشم گوسفند با دیگری فرق داشت.
نوید جشن بهار و تحویل سال نو
ابراهیمی گفت: اگر رهگذری با شنیدن صدای دسته جمعی زنگ همه گوسفندان از کنار مرتع می گذشت متوجه آمدن بهار و اولین روز آن و عید نوروز می شد زیرا در آن روز تعطیلات بهاری بود و هر قبیله گوسفندان زیادی داشت و وسعت مرتع شما را نشان می داد.
وی افزود: دیدن منظره زیبای گوسفندان در مرتع که لباس همه یکسان پوشیده شده و پشم هایشان چیده شده است و در دو طرف شکمشان گل های پشمی خاصی که نماد هر قبیله است و با حنا نقاشی شده است، مردم را مجذوب خود می کند. چشم هر بیننده ای است و پیامی بفرست: «ببخشید که این تعداد گوسفند و این مرتع متعلق به این طایفه است و امروز نیز عید چرای بهاری و تحویل سال و روح نو عید یا نوروز است.
انتهای پیام/