تأثیر گریه بر امام حسین (ع) در رشد معنوی و فردی مسلمانان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ حجت الاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیل پور، استاد حوزه علمیه، شامگاه 19 مرداد ماه مصادف با شب چهارم محرم الحرام در حسینیه جان نثاران حضرت مهدی (عج) ضمن عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری. برای شهدای دو عالم در قالب گرامیداشت نهضت تاریخ ساز عاشورا سخنان خود را بیان کرد. او با حدیثی از امام صادق (علیه السلام) آغاز کرد: «نفس المحموم للظالمین ما تسبیح است و هر چه به نام عبادت و پنهان کردن سرها جهاد در راه خداست، یعنی نفس کشیدن رقت انگیز است. شخص در برابر ظلم ما تسبیح است و غمگین شدن در برابر ظلمی که به ما اهل بیت می شود.» این عبادت و رازداری است قبل از اسرار ما جهاد در راه خدا.

وی ادامه داد: امام صادق (علیه السلام) در ادامه حدیث فرمودند: این کلمه سزاوار است که با طلا نوشته شود و ما شیعیان نه تنها در ایام محرم از مظلومیت امام حسین (ع) و امام حسین (ع) ناراحت و ناراحت نیستیم. همراهان، اما اشک هم می ریختیم. بر سر و سینه می کوبیم و در حدیث ثواب بسیار در اهمیت گریه بر مصائب امام حسین علیه السلام آمده است. از جمله اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خطاب به حضرت زهرا سلام الله علیها می فرماید: هر چشمی در روز قیامت گریه می کند، مگر چشمی که برای مصیبت امام حسین (ع) گریه کند، این چشم در روز قیامت می خندد. قیامت و خداوند به آن مژده داده که از نعمتهای جاودانه است. خدا دارد.

خوجت الاسلام اسماعیل پور می گوید: از امام حسین (علیه السلام) روایت شده که فرمود: من قاتل العبره هستم، من مومنی را جز بیکی علی را یاد نمی کنم. من با اشک چشم کشته شدم. هر كه مرا ياد كند و گريه كند.» و در حديث ديگر حضرت اباعبدالله فرمود: هر كه براي من اشك بريزد خداوند او را در بهشت ​​قرار مي دهد.

استاد خطیب اصفهانی به سخنی از آیت الله بهجت (ره) اشاره کرد و افزود: من تصور می کنم قدرت دعای سیدالشهدا بالاتر از نماز شب است. نماز شب فقط یک عمل قلبی نیست، بلکه حزن و گریه از اعمال قلبی است به حدی که گریه و اشک نشانه قبولی نماز وتر است.

این کارشناس مذهبی با تاکید بر اینکه فلسفه عزاداری و گریه بر امام حسین (علیه السلام) در رشد روحی و فردی هر مسلمانی موثر است، تصریح کرد: جاری شدن اشک جسم و جان انسان را می شوید و از آلودگی ها پاک می کند و زمین را می آفریند. برای بهشت ​​انسان آماده می شود و اثر دیگر آن ایجاد کینه و دشمنی با کسانی است که این جنایت بزرگ را در کرانه فرات به وجود آوردند و فرزند زهرا را کشتند.

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیل پور در پایان سخنان خود را با آیاتی از اقبال لاهوری به پایان رساند:
بر زمین کربلا بارید و رفت
لاله ای که در خرابه ها کاشته شد و رفت
موج خونش علف آفرید
ملت خفته را بیدار کرد
همانطور که تیغه کشیده شد، از رگ ارباب باطل خون بیرون کشید
نقش الا الله بر صحرا نوشت و عنوان نجات ما را نوشت
رمز قرآن را از حسین آموختیم
از آتش او شعله های آتش افروختیم
نخ ما هنوز از زخمش می لرزد
ایمان هنوز از تکبیرش تازه است
ای صبا، ای فرستاده دور، اشک ما را به قبرش برسان
السلام علیک یا اباعبدالله