تجرد خطر مرگ را افزایش می دهد

روز جدید : افراد متاهل بهترین پیش آگهی را برای سرطان دارند و پس از آن مجردها. پیش آگهی برای کسانی که طلاق گرفته اند بسیار بد است. گروهی از محققان آلمانی و چینی در مطالعات جداگانه ای اعلام کرده اند که «تجرد» خطر مرگ را افزایش می دهد!

آیا زندگی تنها می تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد؟ نتایج یک مطالعه جدید توسط محققان “اولین بیمارستان وابسته دانشگاه پزشکی آنهویی” در چین نشان می دهد که افراد مجرد بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان معده هستند و بالعکس، بیمارانی که همسر دارند. آنها به احتمال زیاد تشخیص زودهنگام سرطان را دریافت می کنند و این به شواهدی می افزاید که داشتن همسر از افراد در برابر مرگ زودرس محافظت می کند.

نویسندگان این مطالعه می گویند مجرد بودن باید یکی از عواملی باشد که پزشکان در تعیین امید به زندگی بیماران باید از آن آگاه باشند.

به گفته محققان، وقتی نوبت به بررسی میزان بقای افراد مبتلا به سرطان می‌رسد، افراد متاهل بهترین پیش‌آگهی را برای بقای سرطان دارند و افراد مجرد و افرادی که از همسر خود جدا شده‌اند در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

پروفسور امان خو یکی از محققین این تحقیق گفت: افراد متاهل از نظر مالی وضعیت بهتری دارند. آنها همچنین می توانند از تشویق عاطفی بهره مند شوند.

سرطان معده سومین علت مرگ ناشی از سرطان در سراسر جهان است. تنها در ایالات متحده، سالانه حدود 11000 نفر را می کشد.

در این مطالعه، پروفسور ژو و همکارانش 3647 فرد مبتلا به این سرطان را در ایالات متحده که تومور آنها هنوز به سایر اندام ها گسترش نیافته بود، تجزیه و تحلیل کردند. بیماری هر بیمار بین سال های 2010 تا 2015 تشخیص داده شد.

افرادی که متاهل بودند با 72 درصد بیشترین شانس زنده ماندن را داشتند. به طور کلی، زنان با 76 درصد شانس زنده ماندن نسبت به مردان با 69 درصد شانس زنده ماندن بهتر عمل کردند. از سوی دیگر شانس زنده ماندن در مردان بیوه (51 درصد) و زنان بیوه (61 درصد) وجود دارد. زنان در سراسر جهان بهتر از مردان زندگی می کنند و زنان مطلقه بیشتر از مردان مطلقه زنده می مانند.

نتایج این مطالعه در مجله Investigative Medicine منتشر شد. پزشکان نیز پدیده مشابهی را در بیماران مبتلا به سرطان کبد و ریه یافته اند. این یافته ها از یک مدل ریاضی به نام «نوموگرام» به دست آمده است. شرکت کنندگان به طور تصادفی به 2719 مربی و 928 آزمایش کننده تقسیم شدند.

پروفسور زو خاطرنشان کرد که چشم انداز بقای زنان بهتر از مردان است. تجزیه و تحلیل اضافی نشان داد که سن در هنگام تشخیص، یافته های مولکولی، مرحله، جراحی و اندازه تومور نیز عوامل پیش آگهی مستقل هستند. محققان از این داده ها برای ساختن یک نوموگرام برای پیش بینی بقای سه ساله و پنج ساله استفاده کردند.

هر متغیر با توجه به سهم خود از 0 تا 100 نمره گذاری می شود. بیماران در معرض خطر کم یا زیاد عود بیماری یا مرگ طبقه بندی می شوند. یک الگوریتم به طور قابل اعتماد بقا را پیش بینی می کند. شاخص C (شاخص آماری توافق) 0.791 است. دانشمندان هر مقدار بیشتر از 0.7 را مناسب می دانند.

پروفسور ژو گفت اندازه تومور بزرگترین عامل در خطر مرگ یا عود است. محققان افزودند که این تعجب آور نیست، زیرا تومور بزرگتر تهاجمی تر است و تومورهایی که دیدن آنها دشوار است کندتر رشد می کنند.

نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند که وضعیت تاهل نیز تأثیر متوسطی بر بقا دارد. افراد متاهل بهترین پیش آگهی را برای سرطان دارند و پس از آن مجردها. پیش آگهی برای کسانی که طلاق گرفته اند بسیار بد است.

چرا مردان در معرض خطر بیشتری هستند؟

تفاوت های جنسی مشاهده شده ممکن است منعکس کننده تفاوت های ژنتیکی یا رفتاری مانند رژیم غذایی و سبک زندگی باشد که محققان در این مطالعه بررسی نکردند.

پروفسور ژو در بیانیه ای گفت: همه بیمارانی که در مراحل اولیه سرطان معده تشخیص داده می شوند، می توانند پس از دریافت درمان مناسب، از نوموگرام ما برای تخمین خطر پیش آگهی خود استفاده کنند. در بیماران پرخطر، دفعات معاینات و زمان پیگیری باید افزایش یابد. خود بیماران باید توجه بیشتری به تغییر علائم و بهبود سبک زندگی خود داشته باشند.

محققان به این نتیجه رسیدند که باید حمایت اجتماعی و مراقبت بیشتری از افراد بیوه یا تنها که مبتلا به سرطان هستند وجود داشته باشد.

رابطه ازدواج نکردن با احتمال مرگ بر اثر نارسایی قلبی

در مطالعه دیگری، محققان مرکز جامع نارسایی قلبی در بیمارستان دانشگاه وورزبورگ آلمان اعلام کردند که ازدواج نکردن احتمال مرگ را در بیماران نارسایی قلبی تا 58 درصد افزایش می دهد.

محققان در مطالعه‌ای که اخیراً در نشست علمی انجمن قلب و عروق اروپا (ESC) ارائه شد، گفتند: بیماران مجرد مبتلا به نارسایی قلبی اعتماد کمتری به مدیریت بیماری خود دارند و از نظر اجتماعی محدودتر از همتایان متاهل خود هستند.

دکتر فابیان کرواگن، نویسنده این مطالعه، از مرکز جامع نارسایی قلبی در بیمارستان دانشگاه وورزبورگ، آلمان، گفت: «حمایت اجتماعی به افراد کمک می‌کند تا با شرایط طولانی‌مدت کنار بیایند. همسران می توانند به همسرشان کمک کنند تا داروها را به موقع مصرف کند، آنها را تشویق کنند و به ایجاد رفتارهای سالم تر کمک کنند که همه اینها می تواند بر طول عمر تأثیر بگذارد. در این مطالعه، بیماران مجرد تعاملات اجتماعی کمتری نسبت به بیماران متاهل نشان دادند و فاقد اعتماد به نفس لازم برای مدیریت نارسایی قلبی بودند. ما در حال بررسی هستیم که آیا این عوامل ممکن است تا حدی ارتباط با بقا را توضیح دهند.

تحقیقات قبلی نشان داده است که مجرد بودن پیش آگهی بدتری هم برای جمعیت عمومی و هم برای افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر دارد. در مطالعه نارسایی قلبی E-INH، محققان اهمیت پیش آگهی وضعیت تاهل را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بررسی کردند.

مطالعه E-INH شامل 1022 بیمار بود که بین سال های 2004 تا 2007 به دلیل نارسایی قلبی در بیمارستان بستری شدند. از 1008 بیمار که اطلاعاتی در مورد وضعیت تاهل خود ارائه کردند، 633 نفر (63%) متاهل، 375 (37%) مجرد و 195 نفر بودند. بیوه، 96 هرگز ازدواج نکرده بودند و 84 از هم جدا یا طلاق گرفته بودند.

در ابتدا، کیفیت زندگی، محدودیت های اجتماعی و خودکارآمدی این افراد با استفاده از پرسشنامه کاردیومیوپاتی کانزاس سیتی (پرسشنامه ای که به طور خاص برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی طراحی شده است) اندازه گیری شد. محدودیت اجتماعی به درجه ای اشاره دارد که علائم نارسایی قلبی بر توانایی بیماران برای مشارکت در تعاملات اجتماعی مانند دنبال کردن سرگرمی ها و فعالیت های تفریحی یا ملاقات با دوستان و خانواده تأثیر می گذارد. خودکارآمدی همچنین درک بیماران از توانایی آنها برای جلوگیری از تشدید نارسایی قلبی و مدیریت عوارض را توصیف می کند. خلق افسرده نیز با استفاده از پرسشنامه سلامت بیمار (PHQ-9) ارزیابی شد.

تفاوتی بین بیماران متاهل و مجرد از نظر کیفیت کلی زندگی یا خلق افسرده وجود نداشت. با این حال، گروه مجرد در مقایسه با گروه متاهل از نظر محدودیت های اجتماعی و خودکارآمدی امتیاز پایینی کسب کردند.

طی پیگیری 10 ساله، 679 نفر (67%) از بیماران فوت کردند. مجرد بودن در مقایسه با متاهل با خطر بالاتر مرگ به هر دلیلی و مرگ ناشی از مشکلات قلبی عروقی همراه است. بیماران بیوه بالاترین خطر مرگ و میر را با نسبت های خطر 1.70 و 2.22 برای مرگ های همه علل و مرگ های قلبی عروقی در مقایسه با گروه متاهل داشتند.

دکتر کرواگن در این خصوص گفت: رابطه ازدواج و طول عمر نشان دهنده اهمیت حمایت اجتماعی از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است و این موضوعی است که در طول اپیدمی با فاصله گذاری اجتماعی افزایش یافته است. متخصصان مراقبت های بهداشتی باید از بیماران در مورد وضعیت تاهل و گروه اجتماعی سوال کنند.