مهدیه با داشتن یک بچه 5 ساله نمی تواند به اندازه کافی برای کودک نوپاش خرج کند و از آن متنفر است. او گوشت را زیاد کم کرده و از سویا در غذاهایی مانند ماکارونی استفاده می کند: «قبلاً برای خورش 4 تکه گوشت نسبتاً بزرگ می خوردم، حالا 3 تکه کوچک شده است. ماه ها وقتی به رستوران می رویم، تنها غذا می خوریم، فقط یک چیز را مطابق ذائقه کودک سفارش می دهیم و بازی هایی را انجام می دهیم که کودک آن را بردارد و بخورد. ما مثل مردم پیتزا سفارش دادیم. حالا اگر بخواهیم مثل قبل سفارش دهیم باید حداقل 700 برای سه نفر اختصاص دهیم. ما هدایای کوچک و زیبا را برای کودکان پنج ساله حذف کردیم و آنها را با بادکنک‌ها و برچسب‌های گران‌تر جایگزین کردیم.
لباس های نو را درآورد. قبلا متوسط تخم مرغ بخت داخل چوب بخور حدود 30 تومن بود الان حدود 80 تومنه. میانگین LOL از 200 به 700 افزایش یافته است، دیگر قابل خرید در هفته نیست. تمام کتاب های مقوایی کوچک از 60 تومان شروع می شود. الان با روال قبلی فقط برای جایزه باید ماهیانه تقریباً یک میلیون پرداخت کنم که دیگر توان پرداخت آن را ندارم. اسباب بازی های مارک دار مانند لگو کاملاً بسته هستند زیرا همه مارک ها دو میلیون یا بیشتر هستند. اینطور شد که من جرات کردم کودک را فقط به فروشگاه کتاب و لوازم التحریر ببرم و اصلاً با او به اسباب بازی فروشی نمی روم. قبلش میگم از فلان چیز فقط یکی رو می تونی انتخاب کنی. من دارم او را گول می‌زنم که فکر می‌کند یک انتخاب دارد، اما دارم از درون می‌ترکم.”