توصیه های مختلف عباس عبدی در مورد پوشش زنان و رویه شورای نگهبان

در این مقاله آمده است؛

بعد از سال 64 و به ویژه بعد از عملیات کربلای 5 در سال 65، جنگ به بن بست رسید و دولت باید مسیر قطعنامه 598 را طی می کرد و شاید امتیازات بیشتری می گرفت و طبیعتاً جنگ زودتر تمام می شد. اما از آنجایی که مرغ سیاست ما یک پا داشت، این تغییر موضع شکست تلقی می شد و افکار عمومی آمادگی پذیرش آن را نداشتند، زیرا جنگ هنوز به بدترین مراحل خود و بن بست کامل نرسیده بود، اما این وضعیت فرسایشی داشت. معنای دیگری برای رزمندگان این است که کم کم بی معنی بودن ادامه جنگ برای آنها شکل می گیرد.

در واقع، یأس و بیهودگی جنگ به جای عقب نشینی از جبهه از روی ترس و ترس، آنها را منفعل می کرد. این فروپاشی ذهنی و تحلیلی، وضعیت نظامی را در 5 ماه اخیر به شدت بحرانی کرده و حتی اقدامات بسیج نیروها در جبهه به طور کامل شکست خورده است. کسانی که در سال های اول جنگ با ایجاد تغییراتی در شناسنامه سن خود را برای رفتن به جبهه بالا می بردند، اکنون بی تفاوت بودند و به پیش نویس ها پاسخ نمی دادند.

اما جالب بود که هیچکس در فضای عمومی و رسانه ای به این موارد اشاره نکرد، به راحتی سخنان پرشور و بدون عینیت در صدا و سیما منتشر می شد. در ساعت 14:00 روز 6 تیر 1367، درست دو روز مانده به یک سالگی قطعنامه 598 صادره در سال 66، رادیو خبر پذیرش قطعنامه را با پیام رهبری انقلاب پخش کرد. خبری که در فضای عمومی سابقه نداشت.

این خبر همه را شوکه کرد. خیلی ها متاثر و متاثر شدند، هیبت ناشی از این شوک فراموش نشدنی. هفته بعد مجاهدین از غرب کشور از سرپل ذهاب و اسلام آباد به ایران حمله کردند. کرمانشاه و اسلام آباد شد و لشکرکشی فرو جاویدان را بستند و تصویب قطعنامه ای که می توانست یا گمان می رفت به معنای شکست ایران و نابودی روحیه رزمندگان باشد معنای دیگری پیدا کرد؟

دلیل این تغییر چه بود؟ اولاً این اصل پذیرش قطعنامه است که نشانه شجاعت فرماندهی سیاسی جنگ بود. آنها بر خلاف تصور قبلی تصور می کردند که دور شدن از شعار محاکمه صدام یا جنگ، جنگ تا پایان ناآرامی ها یا جنگ، حتی اگر 20 سال طول بکشد، منجر به شکست و ناامیدی می شود. متوجه شد که امور بر اساس عقلانیت است و نه تنها بر اساس آرزوها. در نتیجه وقتی گروه بدنامی مثل مجاهدین وارد میدان جنگ شدند، همه با همان شور و شوق به جبهه رفتند که در عملیات آزادسازی خرمشهر به جبهه رفتند.

این یادداشت تحلیلی نظامی و عملیاتی نیست چون من با آن آشنایی ندارم، تحلیل سیاسی و شفاف سازی نتایج تصمیمات متهورانه سیاستی است. این مصداق تصمیمی است که باید قبل از اتفاقات اخیر در مورد حجاب و پوشش زنان گرفته می شد، آن وقت می فهمیدیم که جامعه چگونه از این شجاعت استقبال کرده است. این تصمیمی است که باید امروز در خصوص عملکرد رسانه و استقلال قضایی و رویکرد شورای نگهبان اتخاذ شود. شک نکنید که اتخاذ چنین رویکردهایی باعث شادی جامعه می شود.

دیدگاهتان را بنویسید