یحیی هم خرید خوبی برای لیگ بیست و یکم نداشت. او بازیکنان جدیدی را که به نظر او جذب شده بودند، آزاد نکرد. این سوال باعث نارضایتی هواداران شد. اگر بازیکنان جدید کیفیت بازی در پرسپولیس را ندارند، چرا برای تماشای لیگ این همه هزینه کردند؟ یحیی در لیگ بیست و دوم انقلاب بزرگی کرد و تیمی که پارسال هماهنگ به نظر می رسید را با تغییرات گسترده گیج کرد. همین موضوع باعث شده پرسپولیس با دودلی زیاد به بازی ادامه دهد و از کیفیت 5-6 سال اخیر فاصله بگیرد.
در کنار آنها یحیی هنوز از اتفاقات فصل قبل درس نگرفته و با مصاحبه ها و رفتارهای بی ادبانه خود پرسپولیسی ها را دچار مشکل می کند.
بازی فولاد و پرسپولیس نمونه است. نمونه ای از اثبات این گفته: «اگر می خواهی پرسپولیس را ببری، اعصاب گل محمدی را به هم بزن!» یحیی خیلی زود عصبانی می شود و بر خلاف زمانی که بازیکنی خونسرد و آرام بود، در دوران مربیگری خود سرکش و تهاجمی شد. آستانه تحمل پایینی دارد و هر زمان که تحت فشار قرار می گیرد خیلی زود عصبانی می شود و گاهی به صورت فیزیکی گاهی کلامی به طرف مقابل شلاق می زند.
بسیاری از مربیان متوجه شده اند که برای پیروزی مقابل یحیی بهترین راهبرد شروع جنگ روانی و ایجاد اختلاف برای نیمکت پرسپولیس است. یحیی گل محمدی پس از بازی با فولاد، با مصاحبه جنجالی خود باعث شد تا هاله ای از حواشی اطراف او و تیمش را فرا بگیرد. او در نشست خبری فولاد را متهم به بازی کثیف و ضد فوتبال کرد. حتی اگر حق با گل محمدی باشد و تمام تاکتیک های فولادی استدلال و وقت تلف شدن باشد، باز هم از گناه یحیی کم نمی شود و باید از او پرسید: استراتژی و سیستم بازی پرسپولیس برای جنگ روانی و ضد فوتبالی چیست؟ “چرا پرسپولیس برنامه ای از پیش تمرین شده برای چنین بازی هایی ندارد؟ آیا ایاد نیکمت فولاد وقتی بازیکنان پرسپولیس نتوانستند 4 پاس پشت سر هم بزنند از عبور از زمین جلوگیری کردند؟”
سرزنش حریفان به خاطر عدم بازی عادلانه ممکن است هر چند وقت یکبار قابل قبول باشد، اما یک مربی حرفه ای و با تجربه «باید» برای نبردهای بیرون و در زمین برنامه داشته باشد و به دلیل بازی فیزیکی یا رفتاری خارج از عرف و اصول، تسلیم شکست نشود. مربیان به نظر می رسید یحیی با مصاحبه خود می خواست از “بار شکست” دوری کند. یحیی باید فرض را بر این بگذارد که از این پس همه مربیان لیگ برتر به مصاف پرسپولیس مقابل پرسپولیس می روند و با چنین حریفی باید تیمش پیروز شود و سه امتیاز را از تیم های چغار بگیرد.
در فوتبال جهان، تیم های زیادی در مقابل بارسا، سیتی، آرسنال، رئال – یا تمام تیم های بزرگی که ستاره ها و کیفیت بازی بالایی دارند – ضد فوتبال بازی می کنند. اما آیا مربیان تیم های بزرگ قافیه خود را از دست می دهند؟ یا همیشه برنامه و برنامه مشخصی برای عبور از چنین بازی هایی دارند؟ بارها شاهد بازی های به اصطلاح اتوبوسی مقابل بارسلونا پپ بوده ایم. در اکثر بازی ها، بارسا برنده شد و توقف مقابل اینتر مورینیو شاید تنها استثنا بود.
در فوتبال حرفه ای، دفاع، بازی فیزیکی و مستقیم و حتی حاشیه سازی روش و روش رایج بازی با تیم های بزرگ است. اما این روش در فوتبال ایران گاهی با تقلب اشتباه گرفته می شود و مربیان هر هفته با هم دعوا می کنند و نیمکت ها به زمین می افتند و برای داور، تیم حریف و حتی تیم میزبان مشکل ایجاد می کنند. وظیفه یحیی گل محمدی به عنوان سرمربی یکی از بزرگترین باشگاه های ایران این است که کیفیت بازی پرسپولیس را به حدی بالا ببرد که هیچ تیم لیگ برتری نتواند با این روش ها پرسپولیس را شکست دهد. اگر چنین گزینه ای وجود نداشته باشد، حداقل باید برنامه جدیدی برای گذراندن بازی های مورد مناقشه تعیین کند. بالاخره طراحی و متهم کردن حریف به فریب دلیل قانع کننده ای برای شکست نیست و یحیی نمی تواند با یک مصاحبه جنجالی از بار سنگین شکست در اهواز فرار کند. لو باید به یک سوال ساده پاسخ دهد: چرا پرسپولیسی ها موفق به زدن 5 پاس پشت سر هم نشدند؟