وی همچنین نوشت: وزیر امور خارجه ایران سخنرانی خود را به زبان فرانسوی انجام می داد اما پس از آن دوباره به زبان عربی صحبت کرد که باعث ناراحتی مترجمان حاضر در جلسه شد.
طارق الحمید نتیجه می گیرد که: در واقع او طوری رفتار می کرد که گویی به آنها اعتماد ندارد و می خواست مطمئن شود که همه پیام او را دریافت می کنند.
