داستان غرور آفرین درباره عقاب پرواز گچساران / از شاگرد اول در آمریکا تا اجرا در خلیج فارس + تصاویر

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ امیر سرتیپ خلبان محمود ضرابی از خلبانان و قهرمانان هشت سال دفاع مقدس در گفت و گوی اختصاصی با صبح زاگرس در خصوص رشادت های خلبان ابراهیم امیدبخش گفت: امروز مصادف با چهل و یکمین سالگرد شهادت یکی از خلبانان است. قهرمانان بزرگ ایران خلبان «ابراهیم امیدبهش» است و حضور در کنار هم به عنوان همرزم خلبان در سالهای کوتاه زندگی پربار این قهرمان ملی باعث افتخار من است.

وی افزود: به یاد دارم که امیدباش با چهار خلبان از یک دوره آموزشی در آمریکا برای پرواز با جنگنده فانتوم (اف-4) به ایران بازگشت، این پنج خلبان نیز ابراهیم امیدباش، علی خسروی، جمشید دینکنی هستند. اسداله فرهمند و عسکری که به استثنای ناخدا جمشید دینکانی و چهار نفر دیگر در سالهای پرواز به شهادت رسیده بودند.

امیر ضرابی گفت: البته آنچه امروز داریم از برکت خون شهداست اما تفاوت ابراهیم امیدباش با سایر خلبانان در جثه ای بود که می گویم از نظر ظاهری از این همه قد بلندتر بودند. عزیزان و بسیار باوقار، مودب، متواضع، متواضع و در تحصیل و فرار بسیار عالی بودند.

خلبان دفاع مقدس ادامه داد: در دوره خلبانی آمریکا سه نوع هواپیما را به پرواز درآوردیم که تقریباً همان مدت دو سال دوام آورد و ابراهیم نیز با هواپیمای سسنا (تک موتوره) سونیک جت ساپ پرواز کرد. -Small Speed از Sound) و سپس هواپیمای مافوق صوت (هواپیماهای مافوق صوت) که شامل همین نوع جنگنده F-5 می شود.

وی گفت: اما در جشن فارغ التحصیلی معمولا از نماینده یک کشور برای ارائه نشان خلبانی دعوت می شود. زمانی که در آمریکا بودم به عنوان خلبان عادی فارغ التحصیل شدم، در حالی که هیچ ایرانی و دوست صمیمی در آنجا نداشتم. «و یکی از فرماندهان آمریکایی آمد و نشان خلبانم را روی سینه ام گذاشت.

امیر ضرابی ادامه داد: و به این ترتیب در داستان هایی که داریم وقتی ابراهیم امیدباش در آمریکا فارغ التحصیل شد، در بین همه هم دوره ای های آمریکایی اش که آمریکایی ها برای گرفتن مدرک فوق لیسانس و خلبان شدن می آیند، در بین آنها دانشجویان وجود دارد. . ، هر چند ابراهیم در گچساران دیپلم خود را گرفته بود و با چنین افرادی مسابقه می داد.

وی ادامه داد: با این حال این جوان برومند شایسته و کاردان در دوره آزمایشی خود در آمریکا شاگرد اول می شود و یک ساعت گران قیمت رولکس به او تعلق می گیرد اما این جوان با استعداد همیشه در درس و رشته ها سرآمد بوده است. بله، او کارش را خیلی دوست داشت، احساس وظیفه می کرد، یک جنگجو بود و به معنای واقعی یک سرباز ایرانی بود (اگر ایران چیزی جز ویرانه نباشد / من این خرابه را دوست دارم).

خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: در واقع ابراهیم کار خود را با عشق انجام داد، عاقلانه تصمیم گرفت و خود را عاقلانه نشان داد، هر چند در گردان پروازی ما ابراهیم همیشه الگوی همه از جمله جوانان پیرو بود. و همه پرسیدیم که می خواهی چه کاره باشی؟ گفتند ما می خواهیم مثل «ابراهیم امیدباش» باشیم چون این جوان خیلی خوب است.

وی افزود: اما ما چه کردیم؟ معمولاً خلبانان F-4 (فانتوم) پس از هزار ساعت پرواز از کابین عقب به کابین جلو منتقل می شوند و پس از دوره های زمانی در کابین جلو، ابتدا “No Leader” (خلبانی که هنوز در کابین است. مرحله خلبانی) گروه پروازی وارد نشده است)، سپس رهبر به ترتیب 4، 3، 2 و در نهایت 1 خواهد بود و سپس “چک خلبان” و “تست خلبان” و هر آزمایش خلبانی یک پرواز، یعنی خدایان. آن پرواز

امیر ضرابی ادامه داد: بنابراین امیدباش در مرحله چهارم رهبری بود که جنگ تحمیلی شروع شد. معمولا ما خلبانانی بودیم که هم سطح او بودیم چون تجربه جنگی نداشتند و فقط در کابین عقب از آنها استفاده می کردیم، اما خلبانان مجرب در کابین جلو و خلبانان بی تجربه در کابین عقب هم قرار داشتند.

وی افزود: اما ابراهیم نشان داد که بسیار ماهر و آماده نبرد است، زیرا چندین ماموریت را با موفقیت انجام داده است که در صفان، مرز بین کویت و عراق، کامیون ها و مخازن سوخت رژیم بعث به صف شده اند. در صف های طولانی

این خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: این بود تا اینکه در همان ابتدای جنگ تحمیلی در عملیات کمان 99 با 140 رزمنده تقریباً مراکز استراتژیک، پالایشگاه ها، پل ها و منابع اولیه رژیم بعث را تخریب کردیم. و دشمن بسیار درمانده بود.«بنابراین در تاریخ ثبت شده است که 45 کشور از رژیم بعث صدام حمایت می‌کنند، هرچند ایران اسلامی با دشمنان خود روبرو بوده است.

امیر ضرابی ادامه داد: به همین دلیل فرمانده گردان تابستانی سرتیپ منوچهر محققی بود که او هم چهل روز پیش به آسمان عروج کرد. اعلام پرواز کردیم و جنگنده ها از پایگاه شکاری بوشهر بلند شدند تا این نقاط حساس را هدف قرار دهند.

وی افزود: به درستی یادم هست که یکی از خلبانان را به عنوان افسر رابط نیروی دریایی انتخاب کردیم در حالی که او به پایگاه امیدیه رفت و از آنجا با نیروی دریایی پرواز کرد، آنها با بالگرد بر فراز خلیج فارس پرواز کردند. خلبان زنگ زد و پرسید که آیا تا به حال با هلیکوپتر یا پرنده دیگری آنقدر پایین بر روی آب پرواز کرده است که دو هواپیمای فانتوم آنقدر به آب نزدیک شده اند که دود آتشین گازهای دودکش جنگنده ها باعث شده تا ماهی های داخل آب را جذب کنند. خلیج فارس!

خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: پس ما در جنگ چنین قهرمانانی داشتیم که محدود به هیچ موضوعی نبودند و چه هدف زیبایی. به همین دلیل تمام منطقه را که مدت ها در شعله های آتش می سوخت و دود ناشی از آن بهترین نقطه نشانه ما در خاک عراق بود را بمباران کردند. در راه بازگشت اما خلبان «ابراهیم امیدبخش» دچار سانحه شد و به همراه همراهش در کابین عقب جان باخت.

امیر ضرابی گفت: هر چند نیروی هوایی گچساران یادمان دلاوری ها و رشادت های این شهید والامقام را نیز ساخته است تا آیندگان و جوانان ایران بدانند که این کشور با عشق و ایثار و فداکاری ما به قدرت و عزت رسیده است. شهدا.(اگر ایران را بشکنم دلم را می گیرم و مهر این حوض را از شما می گیرم و این دل را به ایران کجا خواهم برد).

وی افزود: به همین دلیل است که خون پاک ایران زمین در رگ های جوانان این سرزمین جاری است و هیچ ربطی به مذاهب، شیعه و سنی، گرایشات قومی و سیاسی ندارد و تنها نقطه مشترک 85 میلیون ایرانی است. وطن و این وطن کهن.» وقتی به آن نیاز دارید، در این کشور همه انسان ها با هر گرایشی کار می کنند و ما باید این کار و انگیزه را در نسل در حال رشد و جوان خود ایجاد کنیم.

خلبان دوران دفاع مقدس ادامه داد: به همین دلیل باید با امید گفت: امیر سرافراز ایران برنامه شما را برکت دهد/ عشقتان همیشه در دنیا و قلبتان بر زمین و زمان جاری باشد. / چون ایران نیست بدنم روی این بوم نباشد یک تن زنده باد.

امیر ضرابی گفت: این بزرگترین نقطه مشترک همه ما ایرانیان است و باید روی این موضوع با نسل جوان کار کنیم. ببینیم این خورشیدی که طلوع و غروب می کند برای عشق بازی ما این کار را می کند و من بارها گفته ام که «تو عاشق و مستی چون نیستی».

وی در پایان گفت: من به عنوان یک سرباز جانباز در این گوشه از ایران فراموش شده بودم، اما «ابراهیم امیدبخش» جاودانه شد و او فرزند بهشتی است و پرواز بر او صورت می گیرد. این درخشان است. به همین دلیل است که امروز به شهدای خود افتخار می کنیم و امیدواریم شایسته و شایستگی ادامه راه آنان باشیم. پس هرگاه «امیدوارانه» را ذکر کردید، بگویید «ابراهیم امیدوار بود».

بر همین اساس «ابراهیم امیدبخش» در 20 مرداد 1332 در شهرستان نفت خیز گچساران در استان کهگیلویه و بویراحمد به دنیا آمد. در همان سال در دانشکده افسری خلبانی تهران پذیرفته شد.

وی پس از گذراندن دوره مقدماتی پرواز در سال 52 به آمریکا اعزام شد تا با صلاحیت کامل به گروه خلبانی F-4 اعزام و به عضویت آن درآید.

هر چند ابراهیم در اواخر سال 58 برای آموزش خلبانی به تهران اعزام شد و در زمان جنگ تحمیلی به پادگان بوشهر منتقل شد، اما با آغاز تهاجم رژیم بعثی به میهن اسلامی این خلبان جوان و با تجربه و همچنین فرزندان دیگرش. پشت نیرو هاوایی با احساس ادای دین به میهن اسلامی وارد عرصه لشکرکشی به دشمن می شود. راهشان پربار باشد.

گفتنی است فرودگاه نفتی گچساران در 20 بهمن 95 با حضور جمعی از کارکنان ارشد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به «ابراهیم امیدبخش» تغییر نام داد.

انتهای پیام/