روز جدید : دولت سیزدهم همچنان به جای خراب کردن امور کشور تمام توجه و تلاش خود را معطوف پوشش مردم به ویژه زنان کرد، این بار نوبت ایجاد محدودیت در تولید پوشاک است، اما چه تاثیری دارد. این روش ها بر جامعه گذاشته است، فعالان عرصه تولید پوساک معتقدند عدم توجه به ذائقه بازار منجر به از دست دادن مشتری و زیان اقتصادی برای محصولات می شود.
قانون پوشش در ایران
سیدیمجد امامی، رئیس کارگروه مد و لباس این سازمان گفت: لباس هایی که فاقد شماره شناسایی هستند، با اعمال قوانین از سوی مراجع نظارتی مواجه می شوند و با ایجاد بانک اطلاعاتی جامع از کلیه پوشاک تولیدی و وارداتی، بر تولید لباس نظارت می کنند. پوشاک داخلی و ورود پوشاک وارداتی مغایر با ارزش‌های دینی و ملی باید جلوگیری شود.
پس از افزایش تقاضای پوشاک مردم، برخی دیگر از تولیدکنندگان و عرضه‌کنندگان قادر به عرضه کالاهای مورد علاقه مردم نیستند و این مشکل تقریباً آنها را به مرز ورشکستگی کشانده است. یکی از فعالان پوشاک که اتفاقاً زنان سرپرست خانوار را در تولیدات خود به کار می گیرد به رویداد۲۴ گفت: چندی پیش وزارت اطلاعات شخصی و اتحادیه تولیدکنندگان و توزیع کنندگان پوشاک برای بازدید از مجتمع ما آمدند. بسته به تقاضای بازار و سفارشاتی که داشتیم، مانتوهای بدون دکمه هم تولید می کردیم که به ما می گفت این مانتوها باید دکمه دار باشند وگرنه قابل فروش نیستند.
گفتند از رنگ مجاز برای مانتو استفاده کن!
وی ادامه می دهد: به ما گفتند از این به بعد اجازه تولید مانتوهای باز و کوتاه را ندارید و حتی در مورد رنگ تاکید کردند که از رنگ های مجاز استفاده کنید که تند نباشد! در غیر این صورت پلمپ خواهید شد و به طور خاص تاکید کردند که مانتوهای جلو را انجام ندهید. هیچ قانون و مقرراتی وجود ندارد که بدانیم کدام رنگ ها مجاز نیستند.
این فرد آگاه می گوید: از نماینده وزارت حریم خصوصی پرسیدم که برای جذب مشتری چه چیزی باید تولید کنیم. ما تولید کننده هستیم و به سفارش و سلیقه مردم لباس تولید می کنیم اما به ما گفته اند اگر محصولات شما مطابق با شرع اسلامی نباشد پلمپ می شوید. گفتم اگر آنچه شما می گویید تولید کنم اما مشتریان نخرند و ما ورشکست شویم، آیا شما مسئول کارمندان و خیاطان من هستید؟ اگر من نتوانم به این افراد کار و دستمزد بدهم و بیکار شوند، چه پاسخی دارید، اما گفتند این قانون کشور است و باید به آن عمل کنید، بازار دستور خود را تغییر می دهد و شما تولید می کنید و در نهایت مشتری حساب می کند. نظر و ذائقه او را تغییر خواهد داد.
وی می افزاید: نمی دانم آینده این قانون چیست و چه بلایی سر این منطقه می آید زیرا نمی توانیم ذائقه مردم را یکسان کنیم، مثلا در استان های جنوبی مردم لباس محلی می پوشند که معمولا ماکسی و بلند است. اما امروزه همان مردم ایده های سنتی و جدید دارند و همان لباس ها با همان تزیینات و پارچه های محلی، اما کوتاه شده و زنان آن را با شلوار جین یا شلوار محلی خاص می پوشند. حتی ذائقه مردم محلی هم تغییر کرده و من تهیه کننده باید بر اساس نظر و سلیقه مخاطب لباس تولید کنم.
این تولیدکننده پوشاک می گوید: جامعه با چنین لباس هایی مشکلی ندارد و اگر نهادهای مربوطه بخواهند در نوع تولید محدودیت ایجاد کنند، ابتدا باید ذائقه جامعه را تغییر دهند، اما واقعیت این است که ما نمی توانیم همه مردم را با هم متحد کنیم و بیندازیم. خانم ها چادر روی آنها خیلی ها هستند که به بسیاری از مسائل اخلاقی پایبند هستند اما سبک لباس پوشیدن خودشان را دارند و ترجیح می دهند به جای چادر مانتو بپوشند.
به گفته وی، جامعه در پوشاک سلیقه های متفاوتی دارد و تولیدکنندگان چاره ای جز انطباق با نظر و سلیقه مخاطب ندارند. اگر ذائقه مردم تغییر نکرده است، چرا باید به تولیدکنندگان فشار بیاورند و اقتصاد ما را تهدید کنند؟
این فعال صنعت پوشاک می گوید: مردم وقتی لباس هایی را که دوست ندارند در بازار و فروشگاه ها می بینند به راحتی از خیاط های شخصی استفاده می کنند یا لباس های خود را درست می کنند، در حال حاضر بسیاری از زنان محجبه و بی محجبه مشتری مزون هستند زیرا . احساس می کنند که مدل ها آنها به فروشگاه ها علاقه ای ندارند. حتی در بسیاری از موارد افراد لباس می خرند اما کوتاه می کنند یا دکمه را برمی دارند یا دکمه را می گذارند، این موارد را باید در نظر گرفت که نمی توان افراد را مجبور به پیروی از یک سبک و استایل خاص کرد.
وی اضافه می‌کند: پیش‌بینی می‌کنیم اگر لباس‌هایی مانند این مانتوهای جلو باز تولید کنیم که با سلیقه و نظر مردم نباشد، بسیاری از مشتریان خود را از دست بدهیم و تعداد تولیداتمان به همین میزان کاهش یابد. زیرا خیاطان ما کار کمتری برای انجام خواهند داشت. باید دید مردم کد شیما را قبول دارند و دوست دارند یا نه و بعد به ما فشار بیاورند.
این فعال صنفی می گوید: اگر پوشش زنان ایرانی در 40 سال گذشته را بررسی کنید، می بینید که الگوهای مختلفی می پوشند، اما نکته اینجاست که هر الگویی که به بازار می آمد بر اساس سلیقه ای بود که جامعه داشت. در یک دوره خاص و عرضه و تقاضا بر اساس همین سلیقه و فرهنگ است. به عنوان یک تولید کننده وقتی می بینم 70 درصد زنان کشورم مانتو جلودار می پوشند، چاره ای جز تولید لباس برای این مدل ندارم.