دعای عرفه؛ عامل خودآموزی و بهبود

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ حجت الاسلام والمسلمین محسن سنجری در یادداشتی به عصر هامون می نویسد: «یوم عرفه، روز ورود است; برآورده شدن تمام آرزوهای زیبا!

امام حسین علیه السلام فرمود: خداوند فقیر در مال فقیر است نه فقیر در فقیر.
خداوند! من نیازمندم؛ خوب، چگونه در فقر به تو نیاز نداشته باشم؟ آری، رسم امام حسین این بود که در تمام عمرش عبدالله می شد، او همیشه خود را در پیشگاه حق تعالی فقیر می دانست و هیچ گاه خود را غنّی یا بنده جزئی نمی دانست، زیرا در وجود او فقرا یک اصل تمام نشدنی بود.

کسی که جز خدا از هیچ کس درخواستی نداشت، تنها خواسته اش شب عاشورا به عشق خدا، محبت به قرآن و حب استغفار بود، زیرا راه رسیدن به هدف را جز با راه رضای خدا، راه عبدالله شدن گاهی هموار نیست، اما اگر از خدا بخواهند آنقدر شیرین می شود که سیدالشهدا می شود که در دعایش مهر بر قلبش می زند که حسین راه را تمام کرده است. بردگی، و ما باید در بهار پاک عرفه غسل ​​کنیم و راه برون رفت از بی راه را ترسیم کنیم.

دعای عرفه به عنوان نظام انسان شناسی و شیوه زندگی معرفی شد و با رسم بندگی و شناخت خدا و ولی خدا و شناخت خود، مکاشفات تا مرگ را به نمایش گذاشت.

روز عرفه روز مغفرت است; روز دعا، روز یاد عجز و توان خدا، روز تسبیح، روز ذکر، روز خواندن لا اله الا تو سبحان من از احدی نبودم. “.

تو پیش از توجه عبادت کنندگان، آغازگر نیکی هستی. تو در پیشگاه العابدین ذی نفع ابدی هستی.

خداوند! چگونه شایستگی داشته باشم و تو مرا از خاک و بی ارزش آفریده ای و یا چگونه شایسته نباشم با نسبت دادن من به خودت؟ الله از نوع حمد و در ذلت ارکازتان است یا چگونه حمد نیست و تو با من خویشاوند نیستی؟

خدای من! چگونه می توانی مرا ترک کنی در حالی که ولایت من را پذیرفته ای؟ پروردگارا چگونه از من مراقبت کردی؟
جهل و تکبر من مانع هدایت من نشد. جهل و شجاعت مانع از دانستن شما نشده است.
خداوند! چنان کن که از تو بترسم، انگار تو را می بینم. خدایا منو اکشک کانی اراک قرار بده.
کار با این بنده بسیار زیان آور است زیرا از محبت خود بهره ای به او نداده اید; عبدالتجل نگذاشت محبت نصیبه بر او گم شود.
آن که تو را ندارد چه دارد و آن که تو را دارد چه ندارد؟ چه چیزی را از دست دادید و چه چیزی را از دست دادید و چه چیزی را از دست دادید؟
اگرچه خدمت من به طور جدی ادامه پیدا نکرد، اما دوستی و تصمیم من ثابت قدم است. اگر اطاعت از من ادامه پیدا نکند، با عشق و اراده ادامه خواهد داشت.
خدای من! منو به کی میسپاری؟ به آشنایی که از من جدا می شود یا به غریبه ای که با من قهر است؟ خدایا کیست که مرا به نزدیک می برد یا آن که دور است، آن که دور است؟
در نیازمندی به شما مراجعه کردیم. همان دست هایی که به آنها ذلت اقرار می گویند; او کمک خود را به دست ما از دست داد، بنابراین این به اصطلاح تحقیر اعتراف است.

عرفه روز دعاست و روز باران چشم زمینیان بر شما آسمانیان، عرفه، صحرای آرزوهای ما، نه آرزوهای زمینی، بلکه آرزوهای آسمانی، هر چند دست به آسمان نزنید.

عرفه روزی است که آغوش خدا را خریدی، اگر بخواهی روز مرگ و تولد دوباره است، روز مرگ بر در و روز تولد دوباره برای خدا، روز ستایش حضرت حق به آسمان ها و زمین، نوروز، روز برآورده شدن آرزوها، روز قربانی قبل از عید قربان و قبل از دیدار با امام حسین، جشن و موفقیت، گریه بر حسین، تبدیل روز به روزی نو برای تابش نور، درخواست از امام برای روزگاری که نفسش را در روز فریاد نجات انسان، بار مردی در دل بیابان بیکران و طلب آمرزش از خداوند برای جدا شدن از همه آنچه تصمیم به بی خدایی گرفته است، بند بیاید. ما شوید

روزی که صحرای آرزو از باران علم سبز می شود، بدون معامله از خداوند وعده مغفرت و دم توبه بخواهید.

عرفه را باید از سرچشمه اش (امام حسین) جست که هنگام نماز اشک در چشمانش جاری بود و دگرگونی او برای رسیدن به معبودش دست نیافتنی بود.

آن که قلب روحی اش عرفات را به جای دیگر منتقل کرده و حاجی عرفات را شرمنده عرفات کرده است، آن که در کربلا در لباس احرام در عید عرفات خون به رنگ درآورد، این رنگ شرم را می خواند، بصیرت بیاورد که طواف کنندگان و عابدان شکرگزارند. برای. بدون ولایت نقش بازی است، به قول حاج قاسم شما که در خانه خدا نشسته اید برای کسانی که در برابر دشمنان خدا ایستاده اند دعا کنید.

دلی که در جوشش پاک عرفات غسل توبه کند، حتماً در صحرای سوخته عرفات نماز وصل می خواند.

تالیف: حجت الاسلام محسن سنجری مسئول عرضه ولی فقیه در تیپ کرمان

انتهای پیام/