احسان انصاری: «بعضی ها فقط برای اینکه در جایگاهشان باشند، عمر مدیریتی بیشتری داشته باشند، از خودشان تعریف می کنند. اگر طاقت ندارید، بروید در خانه هایتان بنشینید. از زمانی که 16 سال است که در خانه زندگی می کنیم، چه کرده ایم؟ ما با افتخار در خانه نشستیم. اگر راست می گویید، این کار را انجام می دهید تا لذت ببریم. به هر حال او در حین کار در دو و میدانی وزیر شد. توصیه من به ایشان این است که آقای وزیر ورزش 29 روز برای دولت و یک روز برای مردم مدیریت کنند. جملات مذکور اظهارات دکتر محمد دادکان رئیس سابق فدراسیون فوتبال در گفت و گو با «آرمان ملی» است. دکتر دادکان در این گفتگو به مهم ترین چالش ها و فرصت های پیش روی جامعه پرداخت که در ادامه می خوانید.
در سال‌های اخیر چالش‌های داخلی و خارجی افزایش یافته است و دولت‌ها برای غلبه بر این چالش‌ها راه‌حل‌های مؤثری را در نظر نمی‌گیرند. چرا چالش های جامعه ایران حل نشده است؟
مهم ترین چیزی که یک جامعه یا یک ملت را نابود می کند دروغ و افراد نالایق است. من در رادیو و در مقابل میلیون ها بیننده همین را گفتم و تاکید کردم. کسانی که لایق مناصب و مناصب نیستند طوری رفتار می کنند که اعتقادات مردم را زیر سوال می برند و کشور را به چالش می کشند. در چنین شرایطی تکلیف مردم و دولت چه خواهد شد؟ ما برای مردم چه کرده ایم؟ این در حالی است که عده ای فقط حرف می زنند و می خواهند با حرف هایشان مردم را قانع کنند. کسی نیست که از این افراد بپرسد که اگر انقلاب اسلامی نبود شما را به عنوان مدیر انتخاب می کرد؟ بدون شک اگر انقلاب نمی شد به بسیاری از افرادی که امروز مدیر هستند مناصب نمی شد. من قبل از انقلاب معلم بودم، امروز هم معلم هستم. آنهایی که امروز حاکم و مسئول شده اند باید این سوال را جلوی آینه از خود بپرسند که اگر انقلاب نبود این مناصب را به ما می دادند؟ در چنین شرایطی امروز چرا باید کشور با این همه مشکلات اقتصادی مواجه شود، چرا باید برخی نخبگان و متخصصان به حاشیه رانده شوند و کسانی را که تجربه و تعهد کافی ندارند منصوب شوند؟
آیا چالش های امروز ناشی از حاشیه نشینی نخبگان است؟
جامعه به مدیریت نیاز دارد و مدیر کسی است که تجربه و تعهد داشته باشد. آیا این اتفاق در جامعه ما افتاده است، آیا از مدیران مجرب و آگاه استفاده کرده ایم؟ در دهه های اخیر شعارهای زیادی برای رفاه و آسایش مردم داده ایم. امروز سؤال این است که ما در چه زمینه‌هایی موفق بوده‌ایم و چه دستاوردهایی برای زندگی مردم داشته‌ایم؟ خب اینطور نیست. باید به مردم اجازه داد تا نگرانی های خود را بیان کنند. چندین سال است که شما مدیران صحبت می کنید اما عمل نمی کنید. امروز به چه نقطه ای رسیده ایم؟ در پاسخ خود اشاره می کنید که کشورهای دیگر این کار را انجام داده اند، بنابراین ما نیز این کار را انجام خواهیم داد. نظر منفی که کشورهای غربی و برخی کشورهای دیگر در حال حاضر نسبت به ایران دارند در گذشته بسیار کمتر بوده است. امروزه بسیاری از جوانان در سن ازدواج شغل و مسکن ندارند. به همین دلیل سن ازدواج در کشور افزایش یافته است. دلمان باید برای جوانان و آینده این کشور بسوزد.
پیامدهای تقسیم جامعه به خود و غیر خود چیست؟
ثروت این کشور متعلق به همه مردم کشور است. منابع طبیعی این کشور متعلق به هیچکس نیست، بلکه متعلق به همه مردم و آینده این کشور است. از نظر جغرافیایی در شرایطی هستیم که این منابع خدادادی در دسترس ماست. این در حالی است که برخی افراد صرفا برای گذراندن امور روزمره کشور این منابع را ارزانتر از قیمت تمام شده در بازارهای بین المللی می فروشند. آیا شما به عنوان یک ورزشکار مکانی مانند ورزشگاه آزادی ساخته اید؟در شرایط فعلی همه ورزش ها مسابقات خود را در این ورزشگاه انجام می دهند. اگر این ورزشگاه ساخته نمی شد، حاکمان فعلی کجا بازی های ورزشی برگزار می کردند؟ تا کی می خواهیم این واقعیت ها را ببینیم؟ برخی افراد صرفا برای حضور در سمت های خود برای داشتن عمر مدیریتی طولانی تری به یکدیگر فخرفروشی و تمجید می کنند. اگر طاقت ندارید، بروید در خانه هایتان بنشینید. از زمانی که 16 سال است که در خانه زندگی می کنیم، چه کرده ایم؟ ما با افتخار در خانه نشستیم. اگر راست می گویید، این کار را انجام می دهید تا لذت ببریم. به هر حال در حالی که دو و میدانی می کرد وزیر شد. توصیه من به ایشان این است که آقای وزیر ورزش در ماه ۲۹ روز و یک روز برای مردم کاندیداتوری دولت شود. او باید به مردم بگوید عملکردش در ماه هایی که به عنوان وزیر ورزش انتخاب شده است. در طول این سال ها 86 ورزشکار ملی از کشور مهاجرت کرده و یا ملیت خود را تغییر داده اند و بقیه رقبا نیز نسبت به وضعیت خود انتقاد دارند. کار با رویکرد منفی انجام نخواهد شد.
چرا نگرش منفی نسبت به ورزشکاران و سرگرمی های منتقد وجود دارد؟
من یک ورزشکار هستم و می دانم که برخی از آنها بیش از سهم خود برداشته اند و رفته اند اما برخی از این ورزشکاران منتقد با توانایی ها و استعدادهای خود به امتیازات زیادی دست یافته اند و آنچه می گویند در راستای مطالبات و حقوق مردم است. . من در سه جهت فعال هستم. من یک بازاریاب، یک ورزشکار و یک دانشگاهی هستم و به همین دلیل با مردم تعامل دارم. آنچه جامعه امروز ما از دست داده و نمی تواند دوباره به دست آورد، جوانی است. من بعد از انقلاب اسلام نیاوردم اما قبل از آن مذهبی بودم. اگر یک نفر از ورزشکاران رژیم گذشته مذهبی بود، من بودم. حتی امروز هم برایم دردآور است که آن را بگویم. ما برای این مردم چه کرده ایم؟ چرا نماینده تهران که با 5 میلیون می تواند وارد مجلس شود با یک میلیون و یک پنجم آرای مردم وارد مجلس می شود؟ در آن زمان آخرین نماینده تهران یک پنجاهم آرای مردم را به دست آورد. این وضعیت در سایر بخش ها نیز وجود دارد. رادیو هم از صبح تا شب همه چیز را توضیح می دهد. تا کنون چندین بار صداوسیمها از من دعوت کرده اما هر بار این دعوت ها را رد کرده ام.
چرا دعوت رادیویی را رد می کنید؟
چون نمی توان تمام واقعیت ها را در رادیو گفت. اگر کسی حقایق را بیان می کند، آیا کار اشتباهی انجام داده است؟ اگر به مردم احترام گذاشتید، آنها را تکریم کردید، برای آنها رفاه و آسایش ایجاد کردید، آیا عقل مردم در خیابان اعتراض می کند؟ مردم به فوتبال علاقه دارند. چرا آنها را برای تماشای بازی ها در ورزشگاه ها راه نمی دهید؟ رئیس فدراسیون فوتبال قبل از ثبت نام از من راهنمایی خواست و گفت می خواهم بروم و آبرویی پیدا کنم. به آنها گفتم شما آبروی خود را رها می کنید و می روید. در شرایط فعلی سوال من این است؟ بدون تماشاگر چه فوتبالی بازی می کنید؟ امروز وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال باید در بین مردم حاضر شوند تا ببینند آیا در بین مردم محبوب هستند یا خیر؟مدیری که قصد مدیریت در جامعه را دارد ابتدا باید از افکار عمومی بپرسد که آیا مردم او را قبول دارند و می خواهند. مدیر یا نه ?
منبع: آرمان ملی