وقتی سوت پایان بازی مقابل انگلیس به صدا درآمد، کی روش با لبخند به سمت ساوت گیت رفت و به او سلام کرد. سپس در نشست خبری حاضر شد و گفت که کار اصلی ما تازه شروع شده است و من اصلاً روی امتیازات مقابل انگلیس حساب نکرده ام.
کارلوس که از برخی شعارها ناراحت شده بود، در ادامه تاکید کرد که برخی از مشکلات دست من نیست و… جالب اینکه بازیکنانش را از خطوط تماس دور نگه داشت و خودش وارد جنگ با رسانه های انگلیسی شد. کی روش حتی به برخی اظهارنظرها در فضای مجازی پاسخ داد که واقعا عجیب بود. خلاصه فشار روحی زیادی از شاگردانش گرفت و این فشار بی سابقه را تحمل کرد تا تیم ملی فقط به بازی با ولز و موفقیت در این بازی فکر کند.
شاید اگر کی روش این کارها را نمی کرد و وارد دعواهای متوالی می شد، تیم ایران زودتر توسط قطر حذف می شد و جام حذفی را ترک می کرد، اما حالا نه تنها در قطر ماندیم، بلکه شانس صعود هم داریم و مهمتر این است که سرنوشت پیشرفت در دستان ماست. بنابراین اگر آمریکا را شکست دهیم و حتی مساوی کنیم، از آن عبور خواهیم کرد. البته فوتبال همین است و هزار چیز وجود دارد و حتی باید به پیروزی احتمالی ولز مقابل انگلیس فکر کرد، اما کی روش در هر صورت توانست تیم ملی را از خطر سقوط و حذف نجات دهد و به آینده امیدوار شود. .
خیلی ها می گویند که تیم ملی واقعا به این برد نیاز داشت که درست است. حالا این تیم توانایی های فنی خود را به ما نشان داده و از نظر روحی در شرایطی کاملا متفاوت با بازی فردا مقابل انگلیس قرار دارد. در این میان نباید زحمات بازیکنان را نادیده گرفت اما اینکه کی روش را بعد از بازی ولز به هوا پرتاب کردند خیلی معنی داشت و در واقع می خواستند همه چیز را به او بسپارند.