روایتی از 400 سال عزای حسینی در حسینه گود بیرجند


ساعت: 12:06
تاریخ انتشار: 1401/05/15
کد خبر: 1888227

حسینیه گود بیرجند با قدمتی 400 ساله پذیرای خیل عظیم عاشقان و شیفتگان حسینی در ایام محرم است و در این سال ها با همت واقفان نوایی یا حسین (ع) از این مکان شنیده می شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش خاورستان، عاشورا بزرگترین صحنه درگیری جبهه حق و باطل است. تمام فضایل و خوبی های اخلاقی در مقابل همه بدی ها و نیرنگ های شیطانی است. در دوران تبعید اسلام و در شرایطی که جبهه باطل احساس می کرد پیروز شده است، سرانجام امام حسین (ع) به غربت و ظلم پایان داد و راه درست را به ما نشان داد.

عشق به ابا عبدالله الحسین حد و مرز ندارد. در هر گوشه از این دنیا، شیفتگان مکتب حسینی سرخ، همزمان با ماه محرم، لباس عزا بر تن می کنند. مراسم عزاداری سبط پاک نبی مکرم اسلام در طول تاریخ از تابوت به تابوت منتقل شده است، مراسمی که در آن عاشقان راه حق و حقیقت در برابر امامی که به بهای آن حضرت سر داد. دین سلف خود را زنده کند تا دنیا در سایه آن دین زندگی کند، نشان دادن راه حق و مبارزه با ذلت را پیشه خود قرار ده.

پیروی از نهضت سرخ عاشورا هر سال قوت می گیرد و آزادیخواهی و عدالتخواهی در جهان گسترش می یابد. حسینیه و تکایا از دیرباز مکانی امن برای برگزاری مراسم مذهبی به ویژه عزاداری های محرم بوده که متولیان آن آداب و رسوم آن را زنده نگه داشته اند و حسینیه گود بیرجند نیز یکی از این مکان هاست.


در ضلع جنوبی کوچه پایین شهر بیرجند، حسینیه ته گود حدود 400 سال پیش توسط «آقا میرهادی» به منظور اقامه نماز در ده روز اول ماه محرم ساخته شده است. از پله ها فاصله دارد و چون در کوچه پایین شهر (ته ده) است به آن حسینیه ته ده نیز می گویند و به دلیل پوکی بودن نسبت به کوچه به این حسینیه نیز می گویند. «حسینیه گود».

پس از فوت مؤسس، حضانت این حسینیه به پسر بزرگش سید محمد مرتضوی که از روحانیون معروف بود، رسید. اداره و اداره این بنا و موقوفات آن تا سال 90 میلادی بر عهده سید محمد هادی مرتضوی بود، اما پس از فوت وی، دامادهایش به جای پسرش این مسئولیت را بر عهده گرفتند.



طنین معنوی عبادت صبح عاشورا

هر ساله با قرائت دعای عاشورا و حضور پرشور عزاداران حسینی رنگ محرم در اینجا کمی پررنگتر از سایر محلات شهر به نظر می رسد. صحن بزرگ با دیوارهای کاهگلی و 2 بالکن پوشیده از برگ درخت خرما، منبر چوبی و آب نما که عنصر مشک حضرت عباس (علیه السلام) است. ماجرای دیدار 400 ساله هزاران نفر از عزیزان حسینی در اینجاست. اینجا دلها آمیخته به عشق اهل بیت (ع) است.


فرزندان مرحوم مرتضوی در تهران و خارج از کشور زندگی می کنند اما هر ساله در مراسم دهه اول محرم در حسینیه گود شرکت می کنند. برادر همسر بزرگ واقف حسینیه گود بیرجند که 24 سال پیش به این خانواده پیوست می گوید: سازمان میراث فرهنگی در 22 تیر 1358 برای ترویج و قدردانی از آئین های محرم و تعزیه خوانی حسینیه گود به عنوان یک اثر معنوی در آثار ملی با آن 400 سال است که به ثبت رسیده است.

طوفان میرفخرایی می افزاید: حسینیه گود قبل از مرحوم مرتضوی اقامتگاهی شخصی بود که 10 روز محرم در آن به عنوان وقف برگزار می شد.

وی ادامه می دهد: این حسینیه به دلیل قدمت طولانی تبدیل به مخروبه شده است که با همت مرحوم مرتضوی و مشارکت میراث فرهنگی احیا و مرمت شده است.

معتمد حسینیه گود گفت: به دلیل برخورد نادرست در مقطعی از استقبال عزاداران کاسته شد. از این رو با توجه به تاکید فراوان مرحوم مرتضوی بر برگزاری باشکوه مراسم عزاداری، پس از درگذشت ایشان با همت اعضای خانواده این مکان بازسازی شد و اکنون شاهد حضور بی سابقه مردم در این مجلس هستیم.

وی می افزاید: همه ساله تعداد زیادی از عزاداران حسینی از محله های مختلف حتی شهرها و روستاهای مختلف در این مکان جمع می شوند. او با وجود اینکه ساکن تهران است، با وجود مشغله کاری، شخصاً به همراه تیمی از همکاران و دوستانش برای اجرای این مراسم به بیرجند سفر کرد.

میرفحرایی با اشاره به تمایل زیاد تیمش برای شرکت در مراسم حسین گاود ادامه داد: بیش از 10 سال است که مسئولیت برگزاری مراسم حسین گاود را بر عهده دارم و همیشه بعد از اتمام مراسم عاشورا برای محرم سال آینده آماده می شوم. عازم تهران هستیم. چهار ماه مانده به شروع ماه محرم برنامه ریزی های لازم را انجام می دهیم.


نیت پاک واقفان برای تشییع عزای حسینی

خادم حسینیه گود می افزاید: نیت پاک بانیان، متولیان و شرکت کنندگان حسینیه گود این مکان را به جاذبه ای معنوی تبدیل کرده است. اینجا حس عجیبی ایجاد می کند، این حرف من نیست، سخنان مهمانان داغدار امام حسین (ع) است که هر سال بر تعدادشان افزوده می شود.


اینجا شکل و حال و هوا و مراسم آن همچنان سنتی است و پس از پایان نماز مراسم «حسن و حسین» اجرا می شود. جمعی از میانسالان و جوانان در حیاط حسینیه گردش می کنند و هر نفر با دست چپ دست راست همسایه را می گیرد و پای راست به صورت مایل به سمت راست حرکت می کند و پای چپ نیز به سمت عقب حرکت می کند. با مشت‌های گره کرده به سینه‌های همدیگر می‌زنند، در حالی که برخی کلمه حسن، برخی حسین، برخی دیگر حیدر و علی را تکرار می‌کنند، و این ادامه می‌یابد و دایره بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شود.

انتهای پیام/

دیدگاهتان را بنویسید