روزنامه رسالت نوشت: روی سکه حاکمیت یکپارچه چندان زیبا نیست. یافتن قدرت و تأییدهای مداوم درون گروهی گرایش و جریان فکری نسبت به افراد و تصمیمات، گاهی اوقات جهل پیچیده ای را ایجاد و حفظ می کند که خروج از آن تقریباً غیرممکن است. چون دیگر حتی به اشتباه فکر نمی کنند. علاوه بر این، کسب قدرت نامحدود در هر کشوری با هر ایدئولوژی و شکل حکومتی یک روند خطرناک است.
روزنامه رسالت در سرمقاله خود با عنوان «بر سکه حکومت واحد» به قلم مسعود پیرهادی نوشت:
نتیجه انتخابات مجلس یازدهم و دولت سیزدهم دولت واحدی را تشکیل داد و در نهایت جنبش رقیب نیز به عملیات و تغییراتی امیدوار بود که در زمان خود ممکن و غیرممکن می دانستند. بسیاری از درگیری ها و چالش های قدرت به لطف قرابت فکری سران قوا و بخش مهمی از هیئت حاکمه حل شده است. تخریب، تمسخر و دستکاری های اپوزیسیون از هر گوشه و کنار دستگاه کمتر است و به طور کلی دستگاه ها یاور و یاور بیرونی و داخلی هستند. اما ماجرا جنبه دیگری هم دارد. روی سکه حاکمیتی چندان زیبا نیست. یافتن قدرت و تأییدهای مداوم درون گروهی گرایش و جریان فکری نسبت به افراد و تصمیمات، گاهی اوقات جهل پیچیده ای را ایجاد و حفظ می کند که خروج از آن تقریباً غیرممکن است. چون دیگر حتی به اشتباه فکر نمی کنند. علاوه بر این، کسب قدرت نامحدود در هر کشوری با هر ایدئولوژی و شکل حکومتی یک روند خطرناک است. بخش مهمی از رشد، سلامت و حتی حیات یک جامعه در گرو تضاد و ترکیب آرا و افکار است. نمی توان انتظار داشت که جریانی چه در حوزه فکری، چه در حوزه سیاست، چه در حوزه اقتصاد و یا هر حوزه دیگری، برای چند سال تحریم و منزوی شود و جمعیت مرتبط با این حوزه ها از چیزی حمایت و تقویت کنند که به آن می گویند: امید»، مردم را ساخته است. یعنی «همه مردم» ارکان جمهوری اسلامی هستند که توسط امام (رحمه الله علیه) تعیین و توسط مقام معظم رهبری تأسیس شده است. ما باید دائماً کلام الله و طریقت و کلام اهل بیت علیهم السلام و امام و جانشین صالحش را مرور کنیم تا راه را گم نکنیم.
«آنها را ببخش و برایشان آمرزش بخواه و در این امر کمکشان کن. پس آنها را ببخش و از آنها طلب آمرزش کن! و در کارها با آنها مشورت کن!» آنچه در اینجا مهم است این است که دستور داده شد با کسانی که نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم چنین مقامی داشتند مشورت شود که خداوند می فرماید آنها را ببخشید و از آنها طلب بخشش کنید و با آنها مشورت کنید. در مورد مسائل جامعه و استفاده از تخصص آنها.
شاید این بخشی از حکمت در انتخاب اعضای شورا با توجه به مصلحت و تفاوت های اساسی این افراد باشد. کشوری که فقط بر پایه گروهی از مردم استوار باشد، منطق و افق روشنی ندارد. اگر می خواهیم پرچم اسلام بالا باشد باید مردم را دور هم جمع کنیم. حضور کنونی معجزه می کند و کمبود مردم در صحنه ما را ناتوان می کند!
سخنی از امام بزرگوارمان هست که اگر نمی گفت بعید می دانم کسی جرات گفتن آن را داشت: «بیدار باش! توجه کن آنها می خواهند با توطئه های خود کار را انجام دهند، با دخالت نظامی نمی توانند این کار را انجام دهند، می خواهند با شیطنت خود کار را انجام دهند. در آن زمان شیطنت این بود که سیاست خارج از دین بود و خیلی به ما ضرر زدند و ما خیلی زیان دیدیم و آنها سود زیادی بردند. این مقاله شکست خورد. حالا می گویند سیاست حق مجتهدین است یعنی پانصد نفر در امور سیاسی ایران دخالت کنند و بقیه کار خودشان را بکنند. یعنی مردم کارشان را بکنند، به مشکلات اجتماعی نپردازند و چند آخوند پیر بیایند و دخالت کنند. این بدتر از توطئه قبلی ایران است. چون چند نفر از علما را کنار گذاشته، اما به خاطر آنها خیلی ها هم مانده اند، می خواهد این همه مردم را رها کند. یعنی اینطور نیست که بخواهند مجتهد را بیاورند، می خواهند مجتهدان را به دست این ملت از بین ببرند… و شیطنتی که الان می کنند، به من می گویند این است که برخی از جوانان ما را دلسرد کنند. . وی به عنوان مجتهد و مرجعی نمونه حتی این حق و امتیاز را فقط برای مجتهدان نمی دانست و این نظر را دلیل بر طرد مردم، قاتل امید جوانان و توطئه تخریب می دانستند. خود مجتهدان اگر قدرت می خواهیم، اگر اسلام می خواهیم و اگر ایران قوی می خواهیم باید بدانیم که مردم راضی و همراهی کنند. امام رحمه الله می فرماید: «اگر مردم از حکومتی حمایت کنند، آن حکومت سقوط نمی کند». کاری نکنید که مردم از شما بترسند، کاری کنید که مردم با شما صحبت کنند. اینها کسانی هستند که این جمهوری را به اینجا آورده اند و اینها هستند که باید این جمهوری را تا آخر پیش ببرند.»، «کاری کنید که دل مردم را به دست آورید. در میان مردم جای خود را پیدا کنید. وقتی پایگاهی پیدا کردی، خدا از تو خیلی راضی است، ملت از تو راضی است. اگر این مرد (محمدرضاشاه) در بین مردم بنیان داشت، اگر نصف قدرتش را برای جلب رضایت مردم خرج می کرد، هرگز آن قدرت زیر پا نمی رفت، هرگز با او مخالفت نمی شد. اما متأسفانه تمام توانش را علیه مردم معطوف کرد، بنابراین اگر به زیارت حضرت رضا (ع) برود، هرکس او را بشنود، می گوید که حیله بازی می کند.» مقام معظم رهبری در مورد جایگاه مردم نیز چنین می فرمایند: « در جمهوری اسلامی، نظام ارباب و رعیت اهمیتی ندارد، بلکه همه مردم صاحب حکومت هستند، همان چیزی که در روایات تعبیر شده است: «همه شما مسئولید و همه شما مسئول مردم هستید». “یعنی مسئولیت مختص فرد و گروهی نیست. بار بر دوش همه است؛ گاهی بیشتر و سنگین تر و گاهی کمتر و سبک تر؛ “کلکم رأ”. نظام اسلامی همین است. سربلندی مردم این است که «جایی که قدرت ارباب و فاتح و ارباب و صاحب قدرت و اقتدار است از بین رفته است.
پیروزی کارگزاران نظام در این است که اولاً سعی می کنند افراد بیشتری را با خود جذب کنند و ثانیاً این افراد را عاقل و شایسته می بینند. همانطور که آنها هستند صرف نظر از اینکه آیا این نظر صحیح است; به نفع خود حاکمان است. اگر خود را برگزیده و مسئول عاقل و دانا بدانند به نحوی خود را تکریم کرده اند و اگر به اشتباه افرادی را ناتوان از شناخت مصالح خود بدانند به خود نیز آزرده اند.
اگر به درستی نسبت به تجزیه طلبی نسبت به سرزمین ایران حساس باشیم. برای یک ایران قدرتمند باید به دل مردم ایران در مورد تجزیه طلبی حساس باشیم و از این حادثه دردناک جلوگیری کنیم.