رویکرد آموزشی و پیشگیرانه با موضوع «تجاوز جنسی» نداریم.

رویکرد آموزشی و پیشگیرانه با موضوع «تجاوز جنسی» نداریم.

روز جدید حسین جمشیدیه: پنجره ای با شیشه های شکسته در طبقه دوم ساختمانی که نمای آن نیمه کاره مانده است، داستان غم انگیزی را روایت می کند که پایان زندگی زن جوان روستایی اهل چشمیدر شهرستان سروآباد ساکن مریوان است. . ماجرایی که چند روزی است افکار عمومی را آزرده خاطر کرده است.

بر اساس آنچه رسانه ها نوشتند، «شالیر» در غیاب همسرش که در کردستان عراق مشغول به کار بود، با دختر و پسر کوچکش زندگی می کرد. همسایه این خانواده زنی بیمار با شوهرش زندگی می کرد. حس نوع دوستی شیلر را بر آن داشت تا به زن بیمار همسایه کمک کند، غافل از اینکه همیشه افرادی هستند که از این احساس مسئولیت سوء استفاده می کنند. گوران، شوهر زن بیمار همسایه، یکی از این افراد است. فردی که به گفته همسایه ها سابقه کیفری دارد.

به گزارش شهروند آنلاین، گویا روز قبل از حادثه گوران به خانه شلیر رفته و با عجله به او گفته است که همسرش بیمار شده و باید سریعا به بیمارستان بروند. شلیر یک ماشین پراید داشت. او بلافاصله موافقت کرد و با هم همسر گوران را به بیمارستان بردند. شلیر خیلی زود به خانه برمی گشت زیرا فرزندانش در خانه تنها بودند. شب حادثه حوالی ساعت یک بامداد دوباره گوران به خانه شلیر رفت. این بار با اصرار بیشتر از قبل دوباره از او خواست که همسرش را به بیمارستان برساند. شلیر نیز پذیرفت. همسایه ها نیز شاهد بودند که او به خانه شلیر رفت و گفت که همسرش بیمار است.

«بحران های روحی، اخلاقی و جنسی نباید پنهان شود و زیر پوست شهر در تاریکی و سکوت مدفون شود. بلکه باید با نگاه تخصصی به دنبال راه حل های منطقی و ملموس بود و از دیدگاه های سنتی منکر پرهیز کرد.»

وقتی شلیر از خانه بیرون آمد، گوران به او گفت که با او به طبقه دوم برود و همسرش را از خانه بیرون بیاورد. شلیر هم اعتماد کرد. از آنجایی که شب قبل این زن را به بیمارستان برده بود و می دانست که او مریض است، با گوران به طبقه بالا رفت. اما وقتی وارد خانه شد دید که همسر بیمار گوران در خانه نیست. گویی همسرش را به خاطر بیماری نزد مادرش فرستاده است. شلایر به قصد خود پی برد، درنگ نکرد و خود را از بالا به پایین پرتاب کرد. این زن روز پنجشنبه 26 شهریور به کما رفت و درگذشت.

اگرچه طبق شهادت همسایه ها در زمان حادثه حتی به دلیل فریاد همسایه ها بیرون آمدند و به او گفتند که با پلیس تماس گرفته اند اما شلیر دوام نیاورد. منتظر پلیس نمی ماند و خود را پایین می اندازد.

حالا یک مرد حیرت زده با دو فرزند وجود دارد. از واکنش ها به مرگ این زن و اعتراض و تقاضای اهالی مریوان برای مجازات هرچه سریعتر متهمان که بگذریم، سوالی که در اینجا کمتر به آن توجه شده این است که چرا شیلر منتظر ورود پلیس نشد. با اینکه همسایه هاش اعلام میکنن پلیس داره میاد و خودش رو از پنجره پرت میکنه بیرون؟ هیچ‌کس نمی‌داند در آن ثانیه‌ها که شلیر تصمیم گرفت از طبقه دوم بپرد تا خود را از مرگ نجات دهد، چه چیزی در ذهنش گذشت.

چه کسی می داند، شاید یکی از مهمترین آنها “ترس از آنچه مردم می گویند” بود. مردم چگونه او را قضاوت خواهند کرد؟ آیا قانون از او در برابر متجاوز محافظت می کند و … اینها سوالاتی است که بیشتر قربانیان تجاوز از خود می پرسند و شاید دلیل سکوت بسیاری در برابر تجاوز جنسی باشد.

سوالی که به ذهن متبادر می شود این است که آیا زنان از حمایت و اجرای قوانین مربوط به تجاوز جنسی و پیشگیری از آن اطمینان ندارند؟

تجاوز جنسی در نظام حقوقی ایران مترادف با «زنای قهری» و «تجاوز جنسی» است. این به معنای صمیمیت جنسی با شخصی است که به این صمیمیت رضایت نداده است. تجاوز به عنف با چهار اقرار، شهادت چهار مرد و علم قاضی قابل اثبات است و مجازات قانونی آن اعدام است.

اگرچه نظام‌های حقوقی دیدگاه‌های متفاوتی در مورد مقررات مربوط به روابط خارج از ازدواج دارند، اما در مورد اتهامات جنسی اجباری و تجاوز جنسی، همگی مقررات بسیار سختی را در مورد مجازات متجاوز اعمال می‌کنند.

تجاوز جنسی یکی از سخت ترین مجازات ها در ایران است

محمدصالح عقکار، وکیل پایه یک دادگستری و از اعضای کانون وکلای مرکز در گفت و گو با «توسعه ایرانیان» گفت: در بررسی این موضوع باید دو جنبه را در نظر گرفت. اول اجتماعی و دوم قضایی; بخشی از این موضوع جنبه سیاست جنایی دارد که اقدامات بازدارندگی و اثربخشی را که در جهت حمایت از حقوق بشر مردم و حق آنها برای تمامیت جسمانی انجام می شود، نظارت می کند. در این بخش، قوانینی که به این موضوع می پردازند، نیروی بازدارندگی لازم را دارند. زیرا مجازات تجاوز به عنف و تجاوز یکی از شدیدترین مجازات ها در نظام سیاست جنایی ایران است.

وی ادامه می دهد: اما همه چیز به سیاست جنایی نیست. در حوزه اجتماعی و فرهنگی چقدر از نظر آموزشی به شهروندان خود آموزش داده ایم و خطرات این گونه اقدامات را برای افکار عمومی و به ویژه اقشار آسیب پذیر گوشزد کرده ایم و چقدر به بعد اجتماعی توجه کرده ایم. این موضوع سوالی است که بر اساس عدم تمهیدات فرهنگ سازی است و آموزش ما بر آن دلالت دارد.

به گزارش بی نقره ای، در این مورد حوزه آموزش عمومی و اجتماعی ما ضعیف عمل کرده است: «واقعیت این است که محافظه کاری نسبت به آموزش برای حمایت از افراد و سلامت جسمانی آنها و عدم گفتگو با جامعه و شفاف سازی کافی در این زمینه. آن را برای وقوع برخی حوادث تلخ مناسب ساخته است.

این وکیل دادگستری ادامه می دهد: در طول سال عمدتاً با اخباری از تعرض و تجاوز روبرو می شویم که برخی از آنها رسانه ای می شوند و بسیاری از آنها به دلایل اخلاقی و اجتماعی رسانه ای نمی شوند.

این نقره‌ساز معتقد است: تأثیر این کمبود اطلاعات و گاه پنهان‌کاری، گسترش بی‌رویه خشونت‌های فیزیکی و اقدامات خلاف موازین اخلاقی و دینی است که رخ می‌دهد و به نوعی امنیت شهروندان به‌ویژه افراد بی‌دفاع مانند کودکان را به خطر می‌اندازد.

وی خاطرنشان می کند: در این زمینه اگرچه نظام ما بر اساس موازین شرعی سیاست های سختگیرانه ای در خصوص تجاوز جنسی به افراد ارائه می دهد، اما در عرصه عمومی و اجتماعی به دلیل ملاحظات اخلاقی هرگز نگاه آموزشی و پیشگیرانه ای به این امر نمی شود. اجازه نمی دهد و موضوعاتی را تجویز نمی کند. این امر باعث تعدد و تکرار جرایم خشونت آمیز جنسی می شود و نمونه آن چه برای یک زن در کردستان اتفاق افتاد و شهروندان را تحت تاثیر قرار داد، موارد انگشت شماری است که اکثراً توسط نظام اجتماعی پنهان مانده است.»

نقره‌ساز محمد صالح در گفت‌وگو با «توسعه ایران» گفت: مجازات تجاوز به عنف و تجاوز یکی از شدیدترین مجازات‌ها در نظام سیاست جنایی ایران است. اما در عرصه عمومی و اجتماعی به دلیل ملاحظات اخلاقی هیچ گاه رویکرد تربیتی و پیشگیرانه به این امور را اجازه و تجویز نمی کند.

به گفته این حقوقدان، اولاً نظام آموزشی و ثانیاً نظام اجتماعی و پیشگیرانه ما باید مسائلی را مطرح کند تا جنبه بازدارندگی و صیانت از حق ایمنی مردم مورد توجه کافی قرار گیرد و شاهد چنین حوادث تلخ بیشتری باشیم.

وی تصریح می‌کند: «در کنار جنبه حقوق کیفری که آخرین مرحله است و مجازات بازدارنده تجویز و تلقی می‌شود، بخش بزرگی از مأموریت تبلیغاتی در ارتباط با رسانه‌های عمومی دیده می‌شود. یکی از مواردی که در جامعه ما باید به آن توجه شود، یکی از مواردی است که در جامعه ما باید به آن توجه شود، به ویژه در بحث آموزش مدرسه و رسانه ها و فعالان اجتماعی و فعالان پیشگیری از خشونت جنسی.

بحران های اخلاقی و جنسی را نباید زیر پوست شهر دفن کرد

به گفته bezsrebenika، مجازات ها با رویکرد پیشگیرانه از یک سو و ساخت آموزش و پرورش و فرهنگ سازی از سوی دیگر مکمل ارتقای شاخص امنیت انسانی و فیزیکی شهروندان خواهد بود. بحران های روانی، اخلاقی و جنسی را نباید پنهان کرد و زیر پوست شهر در تاریکی و سکوت مدفون کرد. بلکه باید با نگاه تخصصی به دنبال راه حل های منطقی و ملموس بود و از دیدگاه های سنتی منکر پرهیز کرد.

وی با بیان اینکه آخرین ایستگاه، پاسخ قاطع و پاسخ تنبیهی است، خاطرنشان کرد: در نظر داشته باشیم که قانونگذار اولیه ما در بند 5 اصل 156 قانون اساسی، پیشگیری از وقوع جرم را اولویت راهبردی قوه قضائیه دانسته است. مدیریت پیشگیری در .این یک قوه قضاییه است که باید از قدرت هماهنگی و سازماندهی برخوردار باشد تا همه نیروهای کشور با ظرفیت آموزشی و نقشه برداری، پژوهشی و اجرایی خود در جهت روشنگری و معرفت مردم به کار گرفته شوند.

دیدگاهتان را بنویسید