سوالات اساسی در مورد زایمان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از Morning Birch; در میان روابط شخصی، ارتباط کودک با والدین اساسی ترین و اساسی ترین است.

این ارتباط قبل از وجود انسان وجود داشته است; به طور کلی، والدین از طریق چه فرآیند فکری تصمیم به بچه دار شدن می گیرند؟ بچه دار شدن در دنیای پیشامدرن یک عمل طبیعی و ضروری به نظر می رسد و هیچ کس (به جز چند نخبه روشنفکر) در مورد آن صحبت نمی کند. روابط بین والدین و فرزندان نیز مشمول همین قانون بود. امروز هیچ یک از این دو مورد مشهود و از پیش تعیین شده نیست و نخبگان و عموم مردم این موارد را زیر سوال می برند و بحث می کنند..

چه چیزی باعث می شود با وجود اینکه سخت ترین قانون آن یعنی امنیت مرگ را قبول دارید، وارد مرحله زندگی شوید؟

اگر کودک یا کودکانی را به زندگی دعوت کنیم، آیا از زیر سوال رفتن می ترسیم؟

اگر به ما اعتراض کنند پاسخ ما چیست؟

و چقدر این اعتراض به ویژه در نوجوانان امروزی قوی و برای والدین دردناک است.

حداقل مسئولیت ما به عنوان پدر و مادر این است که عظمت جهان هستی، ارزش زندگی را درک کنیم و از صحنه جادویی زندگی شگفت زده شویم و مسئولیت تجربه عشق و فروتنی، جذابیت و اشتیاق را بر عهده بگیریم. مسئولیت مدل مناسب برای دیدن و بودن را بپذیرید.

در کشمکش های روزمره، داشتن چنین توقعی از والدین ممکن است غیرمنتظره باشد، اما از سوی دیگر، شاید در شرایط سخت تر، این نگاه بتواند کمک بیشتری کند و کمتر از رفع نیازهای او نباشد. ضمناً اگر ما با این تفاوت داریم، فرزندانمان از ما می پرسند که اگر خودت برای زندگی ارزشی قائل نیستی، دلیل تولد ما چیست؟ و در هر صورت نقش ما تحمیل انتخابمان نیست، وظیفه ماست که از او بخواهیم و امیدوار باشیم که فرزندمان به این دعوت پاسخ مثبت دهد. سرانجام، پاسخ گئورگ به سؤال پدرش این است که او نیز می تواند یازده سال پس از مرگ پدرش را آرام کند. موضوع اصلی دختر نارنجی این است: زندگی یک قمار بزرگ است که در آن فقط کارت های برنده امکان پذیر است..

شکوفه موسوی، روانپزشک کودک و نوجوان

انتهای پیام/