اما علیرغم شکست این مذاکرات، همه دولت ها در این زمینه تا حدودی از یکدیگر انتقاد کرده و گفته اند که با رویکردی متفاوت مخالف هستند. در این میان علاوه بر مشکلات کلان و مسائل کلی که بیشتر در رسانه ها مطرح می شود، حواشی نیز به همراه داشت. حوزه هایی که گاه بر متن حاکم است بهانه ای قابل توجه برای محکومیت رویکرد اساسی دولت ها در این حوزه شده است. در این راستا، بحث نفوذ سرویس‌های اطلاعاتی غرب از طریق حضور نمایندگان دوگانه ایران در مذاکره‌کنندگان و تیم هسته‌ای ایران، نمونه بارز آن است که با از سرگیری مذاکرات هسته‌ای در دولت جدید، به بستری تبدیل شده است. تقابل دولت های قبلی و فعلی این روزها اخبار جدیدی مبنی بر حضور دو تابعیتی ها در تیم مذاکره کننده تیم اصلی هسته ای-عبدالله منتشر شد که پیش از این انگشت اتهام را به سوی مذاکره کنندگان دوگانه ملی فعلی از تیم ظریف و روحانی نشانه رفته بود و حتی این روحانی ظریف در مجلس مورد سوال قرار گرفت. شاید در 13 شهریور 1395 که محمدجواد ظریف برای پاسخ به سوال نمایندگان چرایی حضور دوتابعیتی در تیم مذاکره کننده هسته ای به مجلس رفت، هیچکس فکر نمی کرد که پس از تشکیل دولتی از همین نوع سوال کننده نمایندگان، حضور فردی با تابعیت آمریکایی، این بار در جلسه تیم مذاکره کننده دولت سید ابراهیم رئیسی; حضور سید محمد مرندی به‌عنوان شهروند ویرجینیا و دوفاکتو آمریکا در تیم مذاکره‌کننده اصلی دولت، با واکنش منفی روزنامه‌های اصولگرا و سخنان هشدارآمیز مجلس حامی دولت مواجه نشد. منتقدان بدون توجه به سوابق علمی و سیاسی مرندی، تأثیر او در مذاکرات و تعهد او به دفاع از حقوق ایران، این سوال ساده را مطرح کرده اند که چرا رویکردهای دوگانه و تبعیض آمیز برای حضور دو تابعیتی در مذاکرات مهم بین المللی اتخاذ شده است؟ چرا استفاده از این نیروها در دولت روحانی، بی تدبیری و جاهلانه تلقی می شد، اما در دوران ریاست جمهوری همین مورد، با بهره گیری از یکنواختی فضای سیاسی و قرار گرفتن تمام قدرت سیاسی در دست طیفی خاص، بدون نقد. او با مجلس و رسانه های منتقد سابق روبرو نیست. صیاد محمد مرندی، اهل ساسان، شهروند ایرانی-آمریکایی است که به عنوان یک تحلیلگر سیاسی شناخته می شود. وی فرزند علیرضا مرندی است که سابقه سیاسی زیادی از جمله نماینده مجلس و وزارت بهداشت دارد. محمد مرندی در ریچموند ویرجینیا آمریکا به دنیا آمد و تا 13 سالگی در آنجا زندگی کرد. او دارای مدرک لیسانس و فوق لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران و دکترای ادبیات انگلیسی از دانشگاه بیرمنگام انگلستان است.
این روزها یکی از افرادی که حضور دو تابعیتی او در تیم مذاکره کننده هسته ای را به شدت به چالش کشیده است، حسین دهباشی است. حسین دهباشی سازنده مستند تبلیغاتی حسن روحانی در سال 92 بود که پس از عضویت در هیات مدیره کیش از کار برکنار شد و در سال 96 از ریاست مصطفی میرسلیم حمایت کرد. دهباشی در یادداشتی در توییتر نوشت: «یادتان هست تا صد روز پیش برخی درباره حضور دو تابعیتی ها در دولت چه اختلافاتی داشتند؟ اون موقع اگه میگفتی توانایی ها و تجربه و ایمان مردم ایران مهمه نه محل تولدشون زیر آفتاب کباب میکردی که دوتابعیتی نیست و مخصوصا ایرانی-آمریکایی. تضاد منافع و ناامنی در کشور؟ اما در حال حاضر آقای محمد مرندی که بی شک مردی آگاه و شجاع است که در دفاع مقدس نیز از رزمندگان و غواصان شجاع دفاع مقدس بوده و از اعضای موثر گروه مذاکره کننده هسته ای است که حریف اصلی آن آمریکاست. پس چرا معترضان سابق اعتراض نمی کنند؟ پس آیا تابعیت کشورهای متخاصم فقط برای مقامات قبیله قبلی ناپسند بود و الان حرام است؟
دهباشی با تاکید بر اینکه بدون شک مرندی شهروند آمریکاست، ادامه داد: از آنجایی که دو واژه مقیم و شهروند با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند، تاکید می شود که آقای محمد مرندی دارنده گرین کارت نیست. وی افزود: در سطح بسیار بالاتر، او شهروند آمریکا و دارای پاسپورت آمریکایی است و با وجود اینکه از مخالفان سرسخت استکبار جهانی است، مانند هر آمریکایی دیگری، از نظر اخلاقی و قانونی به وفاداری به منافع ملی آمریکا متعهد است. این اظهارات دهباشی در عین حال با واکنش تند مرندی مواجه شد و مرندی با پاسخی کوتاه دهباشی را از صفحه بازدیدکنندگانش حذف کرد و مرندی گفت: من متولد آمریکا هستم، گذرنامه و تامین اجتماعی ندارم. خدای ناکرده حاضر باشم مانند زمان جنگ جان و شرفم را فدا کنم، اما در مقابل ویرانی دوستانم سکوت نکنم، ناآگاهی و پاسخ داد: فقط از او بپرس که آیا او اهل جنگ است یا خیر. شهروند آمریکایی یا نه. و آیا آنها تابعیت دوم غیر ایرانی خود را پس گرفته اند؟» و چند بار بدون گذرنامه به واشنگتن می روند؟ «او ادامه داد: «آقای محمد مرندی از اعضای سرسخت و آگاه حزب الله است و این متعلق به او نیست. اصلاً بحث. امثال ما که مخالف کار ایشان و سایر تابعیت های دوگانه نبودند. ما مثل مرحوم آیت الله شاهرودی به رشد فوق العاده ریگالی ها اعتراضی نداشتیم. که از ریاست مجلس اعلای شیعیان عراق به ریاست قوه قضائیه و حتی فرصت رهبری جمهوری اسلامی رسید. چون از نظر عقل صرفاً در جایی به دنیا آمدن باعث علاقه و یا به قول دوستان تندرو ما مزدور و تأثیرگذار در این مملکت نمی شود. در همه جای دنیا، مثلاً در بحبوحه جنگ سرد، مردی مثل برژینسکی را دیده ایم که به بالاترین و حساس ترین مشاغل در دولت آمریکا رسیده است. تنها سوال این است که چرا کسانی که در دولت قبل به دلایلی پرچم های قرمز و سیاه را به نشانه اعتراض و عزاداری از حضور دو تابعیتی ها برافراشتند، اکنون یکدفعه لال شده اند؟» آقای محمد مرندی لطف کردند و در پاسخ به مطلب قبلی، گفتند. نویسنده را مسدود کرد لذا از آنجایی که نمی دانم در مذاکراتی که طرف مقابل خودشان است چه پاسخی به تابعیت دوگانه دارند، چاره ای جز مکاتبه ندارند. صبرشان بیشتر و عاقبت به خیر باشند و دوستان انقلابی به تدبیر نهج البلاغه سی و یکم و وصیت و فرمان حضرت علی (ع) خطاب به امام حسن (ع) ، آنچه را که در مورد خود می پسندند و آنچه در مورد خود می پسندند را دوست دارند. آنها آن را دوست ندارند، آنها آن را دوست ندارند. موضوع تابعیت مضاعف در بین مقامات و تصمیم گیران ایرانی البته موضوع جدیدی نیست و می توان گفت یکی از بهترین ابزارهای موجود برای مراجعه به دولت ها در جبهه مقابل است. موضوع مهمی که با وجود فراز و نشیب های فراوان در قانون گذاری و محدودیت ها همچنان مورد بحث است. در این میان کمیسیونی به نام کمیسیون تحقیق و تفحص از دو تابعیتی، گرین کارت و سکونت در مجلس دهم تشکیل شد و فهرستی متشکل از 100 نفر از مسئولان تهیه و تاکید شد که این لیست افرادی است که خودشان هستند. بر اساس شواهد موجود، تقریباً به طور قطع تابعیت، اقامت یا گرین کارت سایر کشورها را دارند. در آن زمان نام عبدالرسول داریاصفهانی و محمد نهاوندیان در صدر فهرستی قرار داشت که با حوزه های زیادی همراه بود. عبدالرسول داریا اصفهانی علاوه بر مسئولیت کمیسیون مالی و بانکی تیم مذاکره کننده هسته ای وقت، مشاور رئیس کل بانک مرکزی نیز بود. در فهرست 100 نفری مقامات دو تابعیتی، نام محمدعلی شعبانی نیز وجود دارد. فردی که در گزارش کمیته تحقیق نام برده شده مشاور وزیر امور خارجه بوده که تابعیت دوم وی سوئد است. به گزارش خبرگزاری مهر، از آنجایی که شعبانی در سال ۲۰۰۷ به عنوان کارآموز در شورای ملی ایرانیان یا نایاک کار می کرد و در همان سال به اسرائیل نیز سفر کرد، بررسی ضبط های وی از سوی مجلس بسیار حساس است. در آن زمان محمدجواد ظریف در پاسخ به مجلس درباره حضور عبدالرز داریا اصفهانی و محمدعلی شعبانی در تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای گفت: ما در وطن‌پرستی و توجه به منافع ملی این افراد تردیدی نداریم. از سوی دیگر، آقای شعبانی هرگز در مذاکرات شرکت نکرد و تنها به عنوان معاون روابط عمومی از او استفاده کردند که این کار را به خوبی انجام می دهد. که میلیون ها دلار خرج روابط عمومی می کند و از شرکت های مختلف صهیونیستی استفاده می کند، ما از هیچ کدام استفاده نمی کنیم، فقط از ایرانی ها استفاده می کنیم. من معتقدم ایرانی ها بزرگترین سرمایه ما در خارج از کشور هستند و باید از آنها استفاده کنیم. امیدوارم همه دوستان ما در مجلس شورای اسلامی و به طرق مختلف در استفاده از این سرمایه ملی کمک کنند.» به گفته ناظران سیاسی، شاید یکی از دلایل اعتماد محمدجواد ظریف به شعبانی این بود که او از تماس های گسترده شعبانی با آمریکایی ها و سازمان نایاک برای دیدار با گری سیک، علی واعظ، روزبه پارسی و دیگر سیاستمداران آمریکایی استفاده کرد. در این بُعد از زمان، منتقدان سیاسی صرف نظر از شخصیت، تنها بر دیدگاه‌های تبعیض‌آمیز رسانه‌های اصلی و مجلس و دولت تمرکز کرده‌اند و معتقدند که سیاست و نگاه ثابت به نظام نظارتی کشور تصمیم‌گیری می‌کند که غیبت یا نبود. عدم حضور شهروندان با تابعیت دوگانه هیچ تصمیم گیرنده ای در بدنه اصلی وجود ندارد.