فوتبال بدون هیچ تعارفی هویت سمعی و بصری خود را مدیون هواداران است. مردان و زنانی که در خانه و ورزشگاه چشم از تیم های محبوب خود بر نمی دارند و تمام احساسات خود را از طریق امواج به روح و جسم بازیکنان می فرستند.
اما نزدیک به دو سال بود که هواداران به دلیل شیوع ویروس کرونا نتوانستند در ورزشگاه حضور یابند و نتوانستند بازی تیم های خود را تماشا کنند. جمعه شب گذشته اما باز هم فوتبال دوستان موفق شدند با هرم خود سکوهای سرد ورزشگاه آزادی را گرم کنند و راهی ورزشگاه شوند.
روبروی جایگاه ویژه محل تجمع هوادارانی بود که ساعاتی زودتر به ورزشگاه آمده بودند.
بیشتر فضایی که برای تماشای این بازی تدارک دیده شده بود با قلب های آبی پر شده بود. استقلالی هایی که این بار آمدند با کمک آنها می توانند سال های ناکامی را با قهرمانی در لیگ بیست و یکم فراموش کنند.
باید از نزدیک به چهره آنها نگاه می کرد تا خوشحالی آنها را دید. شاید نتیجه این دیدار برای آنها چندان مهم نبود که بعد از دو سال غیبت از ورود به ورزشگاه احساس هیجان کنند. این آزادی دوباره یک پیروزی بزرگ برای آنهاست. وقتی دوربین شما را دیدند، دستانشان را تکان دادند و پرچم هایشان را در آسمان به اهتزاز درآوردند. از سوی دیگر جایی که پرسپولیسی های قدیمی همیشه می نشینند، تعداد کمی از تماشاگران نساجی حاضر شدند. اما حضور آنها برای استقلالی ها چندان خوشایند نبود و مدام فریاد می زدند: استقلال گل می خواهیم…
22 دقیقه از بازی می گذرد اما تماشاگران نباید جلوی مکان خیالی بنشینند. نام منصور پورحیدری را زمزمه می کنند. مردی که سال ها قهرمان استقلال شده، آیا مجیدی این بار می تواند سنت شکنی کند؟ جواب سخته…
سکوت بعد از دو سال شکسته شد. این خبر خوبی برای فوتبال ایران است. نه فقط استقلالی هایی که شروع کردند. این صدا در هفته های آینده وحشتناک تر خواهد بود. سکوها از تماشاگران شلوغ تر می شوند، این گرما بیشتر بدن را نوازش می کند. هر موقعیتی، واکنش تماشاگران و واکنش هر رویدادی. فوتبال ایران به تازگی جذاب شده است و در هفته های آینده بیشتر مجذوب این امواج خواهیم شد. هوا در دربی چگونه خواهد بود؟
این تولد تازه ای برای فوتبال ایران است. لیگ بیست و یکم تازه شروع شده!