«سیده شهلا» آتشی است برخاسته از خاکستر ظلم/ از زوال استالین تا سرخوشی الهام

سال ها پس از فروپاشی شوروی و حکومت حیدر علی اف و پسرش الهام در جمهوری آذربایجان، عمل ضد دینی در پوشش دین ادامه یافت تا جایی که اخیراً دستگاه های رسانه ای حکومت او را «حاج الهام» خطاب کردند. پس از سفر او به مکه، او را فردی متدین و متعهد نشان دادند. البته الهام در سالهای حکومت خود هوشمندانه تلاش کرده بود تا با راه اندازی نهادهای دینی، مردم را به پذیرش نسخه منفعل از اسلام وادار کند تا ضمن حفظ خطرات احتمالی اسلام انقلابی که متاثر از انقلاب اسلامی ایران بود، از آن جلوگیری کند. تصویر مذهبی او

از آنجایی که دستگاه های امنیتی حکومت از ابتدا تاکنون از حبس های طولانی مدت و شکنجه های وحشیانه برای فعالان اسلام گرا استفاده کرده اند، مصادیق بارز این دستگیری ها و حبس ها در مواردی مانند اعتراض به قانون ممنوعیت حجاب، برگزاری کارناوال یوروویژن و … حادثه نارداران یا اخیراً جنایت مقدسات خبرساز شد.

تشنگی انباشته مردم باکو از خاکستر سرکوب کمونیسم برخاست.

ماجرای تظاهرات نارداران در اربعین حسینی در سال 1394 و شهادت 5 تن از شیعیان این شهر محروم به بهانه های واهی، دولت آذربایجان را بر آن داشت تا حدود 10 روز پس از آن واقعه، قانون ممنوعیت استفاده از نمادهای مذهبی را تصویب کند، قانونی که بتواند اهرم فشاری برای سرکوب دسته های عزاداری در این کشور باشد. کاری که استالین در دوران حکومتش انجام داد این بار توسط الهام تکرار می شود. دستگیری «سید شهلا» نشانه سرکوب اعتقادات مذهبی مردم آذربایجان حتی در اعدام یک زن خانه دار است.

استالین به عنوان یکی از رهبران اتحاد جماهیر شوروی معتقد بود که «همه ادیان غیرعلمی هستند». او همچنین معتقد بود که اگر دین می‌خواهد تا حد زیادی افراد و گروه‌های مذهبی را سرکوب کند، باید با تداوم و روش‌های پیچیده مواجه شود. اما همه سرکوب‌ها از ظهور تا سقوط استالینیسم برای مردم این منطقه شیعه‌نشین که از خاکستر سرکوب کمونیسم برخاسته و بقایای بلشویک‌ها را سوزانده بودند، تبدیل به عطش فروخورده شده بود.

سرخوشی پیروزی قره باغ

حالا الهام الیف که سالها قبل از ریاست جمهوری قمارباز بود با نصیحت و حمایت همکار ترکش و برای قهرمان شدن با مردم پای سفره نشست و با پیروزی هر چند درصد زیادی برد اما پیروز شد. محبوبیت برای خود و با اتکا به خون حدود 3000 شهید قره باغ و سرمستی ناشی از دریافت لقب «باش کماندر» از سوی برخی دولت ها، با حفظ سمت ریاست جمهوری، سعی در حذف تدریجی معترضان دارد. اکنون او باید با بررسی تاریخ سیاستمداران پیش از خود، بین دو راه فروپاشی یا ادامه حکومت با تعهد به «مماشات» انتخاب کند.

انتهای پیام/