روز جدید گفتند قرار است یک میلیون خانه بسازیم، ببینید چه شرایطی برای مردم از نظر اجاره بها فراهم شده است.
واحد اقتصادی فرهنگستان علوم سلسله نشست هایی با موضوع «ارزیابی تحولات اخیر کشور و ریشه های اقتصادی آن» برگزار کرد. فرشاد مومنی، اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه در سومین نشست این فرهنگستان در ابتدای سخنان خود گفت: پدیده اخیر خلق الساعه اتفاق نیفتاده است و باید به عنوان حلقه ای در زنجیر.” آغاز این زنجیره را باید از اعتراضات نسبتاً گسترده دهه 1370 دانست که از مرداد 1370 در نجف آباد و زنجان آغاز شد، سپس به صورت زنجیره ای در فروردین 1371 در شیراز، در خرداد 1371 در مشهد، در اردیبهشت 1371 در اراک و در مرداد 1373 در قزوین.و این اتفاق در فروردین 1374 در اسلامشهر افتاد. با نزدیک شدن به سال های اخیر، فاصله بین این رویدادها کمتر و گسترده تر می شود. منشأ اصلی این اختلالات و اغتشاشات را باید در شیوه نادرست سیاست دید. وی افزود: برای اولین بار در تاریخ برنامه ریزی ایران شاهد بودیم که در یک دوره 3 ساله در نیمه دوم سال 1389 جمعیت فقیر ایران دو برابر شده است. به نظر می رسد این سوال خودش را توضیح می دهد. کلیدی ترین نکات لایحه بودجه 1401 این است که باعث ایجاد فقر نگران کننده و نابرابر می شود. بیشترین فشار بر گروه های زیردستان و حقوق بگیران وارد می شود و بیشترین معافیت برای ذینفعان با درآمدهای غیرعادی بالا پیش بینی شده است. سند بودجه 1401 تاکید ویژه ای بر شوک های قیمتی دارد.
تجربه دوران احمدی نژاد افول و فساد را نشان داد
مومنی با بیان اینکه نابرابرترین و مضرترین متغیر توزیع ناعادلانه قدرت است، گفت: گزارش های رسمی حاکی از آن است که تجربه حکومت یک دست در دوران احمدی نژاد اوج انحطاط و فساد را برای ایران رقم زد. گزارش های مرکز پژوهش های مجلس همچنین حاکی از آن است که در دوره احمدی نژاد نسبت به دولت قبل از او، هزینه دستیابی به یک واحد تولید ناخالص داخلی 5 برابر شده است. ماجرای استقبال مردم از پدیده انتخابات در دو انتخابات اخیر به خوبی نشان می دهد که وضعیت مشارکت سیاسی چه بر سر ما آورده است. در سه دهه گذشته، گفته می شود که نزدیک به دو سوم جمعیت فعال هیچ نقشی در تولید ملی نداشته اند. بر اساس آخرین گزارش اتاق بازرگانی، این بحران نشان می‌دهد که ترکیبی از اعتماد کم مردم به دولت و فروپاشی پایه‌های تولیدی باعث شده است که نزدیک به ۶۱ درصد از ظرفیت‌های صنعتی نصب‌شده بلااستفاده بماند.
تا کی می خواهید به دولت قبل بگویید؟
این استاد دانشگاه در بخشی دیگر از سخنان خود در پاسخ به این سوال که چرا مطالبات اقتصادی در اعتراضات اخیر جایگاه مناسبی پیدا نکرد، گفت: رایج ترین شعاری که در این مدت شنیده می شود زن، زندگی، آزادی است که نشان می دهد زندگی به عنوان امرار معاش در این جریانات ذکر شده است، اما این امرار معاش به معنای خوردن برای زنده ماندن نیست. نکته ای که برای من بسیار حائز اهمیت است این است که برخی از کارشناسان سطح بالا این را نشانه افزایش ناامیدی با محوریت شعارها و مطالبات معیشتی می دانند، به ویژه در تجربه سال های 2016 و 2018، بنابراین بحران اعتماد بیشتر شده است. در این منطقه. از این کانال گفته می شود زمانی که مطالبات و مطالبات رادیکال می شود، به دلیل عدم اعتماد، مطالبه شعار نادیده گرفته می شود. بحث این است که تا کی می خواهید سر دولت های قبلی فریاد بزنید؟ در این مدت یک سال و نیمی که می گذرد، کاری کرده اید که صد رحمت دولت های پیشین! طنز تلخ این است که این دولت همه چیز را به گردن دولت قبل می اندازد در حالی که اولین کابینه ای است که برنامه دولت قبل را برای دو سال متوالی تمدید می کند. اگر نقشه های آنها مقصر همه چیز است، چگونه می توانیم این اصرار شما را جبران کنیم؟ دولت و مجلس باید از بی توجهی به نظام دانش کشور دست بردارند. کافی است به اسناد رسمی منتشر شده از سوی همین دولت که برای سال 1401 ارائه کردند نگاهی بیندازید. گفته بودند در سال 1401 یک میلیون مسکن در اختیار مردم قرار می دهند اما شرایطی را که در سال جاری از نظر مالکیت و اجاره خانه برای مردم به وجود آمده است را ببینید.
این رویکرد همه را رادیکال می کند
مومنی همچنین می‌افزاید: اتاق بازرگانی می‌گوید با این روشی که در ارتباط با دسترسی به اینترنت ایجاد کرده‌اید، بین 500 تا 700 هزار شغل موجود را حذف کرده‌اید. وقتی قول یک میلیون شغل را می دهید چگونه می خواهید مردم شما را باور کنند؟ این رویکرد همه را به سرخوردگی و رادیکالیزه شدن مطالبات سوق می دهد. من صادقانه و دلسوزانه می گویم که این به نفع هیچکس در ایران نیست. اهل عقل و دانش به حکومت تکیه نمی کنند، پس همه باید شرکت کنند، هر چند با ذلت و تلخی مواجه شوند. من متواضعانه از خردمندان می خواهم که به کمک دولت بیایند تا بتوانیم از این شرایط عبور کنیم.
ببین کی مینویسی روی دیوار
وی در بخشی دیگر از سخنان خود درباره وابستگی ها به خارج افزود: در این اتفاقات ناآرامی های اخیر، ببینید دو متحد استراتژیک تعیین شده توسط سیاست خارجی کشور با ما چه کرده اند! روسیه موضوع پهپادها را مطرح می کند، خدا به این ظلم تاریخی آنها پایان دهد. من سهم جهل طرف ایرانی را نادیده نمی‌گیرم، اما می‌خواهم بگویم که ببینید چه کسی روی دیوار یادگاری می‌نویسد. همزمان با مداخله غیرعادی رسانه های خارجی برای دامن زدن به ناآرامی ها، یکی از کارهای شگفت انگیز دولت فوق محافظه کار چین این بود که با یک ایرانی ورشکسته در شبکه دولتی چین مصاحبه کردند. سیاستمداران می فهمند این یعنی چه! امیدوارم مردم بفهمند که این جمله دشمن دشمن من دوست من است بسیار ساده است. آنچه روسیه و چین نشان داده اند همان کاری است که متحدان استراتژیک محمدرضا پهلوی با او کرده اند.
شما نباید در حیاط شخصی زنان، بزرگترین نفوذ را به زندگی زنان انجام دهید
تقریباً دو سوم پذیرفته شدگان دانشگاه ها را زنان تشکیل می دادند، در حالی که در همان زمان با کاهش مشارکت زنان مواجه بودیم. درآمد زنان مکمل درآمد خانوار است، یعنی. شما باید راه را برای زنان هموار کنید تا مشاغلی مطابق با صلاحیت‌هایشان داشته باشند به جای اینکه بزرگترین نفوذها را در زندگی‌شان به لبه زندگی شخصی‌شان ببرید. این نیمی از جمعیت این کشور است. شما نمی توانید آنها را از بازار کار بیرون کنید و از روی شرم آمار طلاق را بپوشانید و طبقه بندی کنید تا نگویید وقتی خانم ها کار نمی کنند خانواده ها متزلزل می شوند. ما شاهد خطاهای غیرعادی زیادی در این زمینه هستیم.
مومنی در پایان سخنان خود گفت: با وجود همه ناامیدی ها و روندهای ناامیدکننده، ما همچنان با انگیزه هستیم و یافته های خود را با همه خطرات به اشتراک می گذاریم، زیرا مشکلات ایران تحت کنترل علم است. اگر زمامداران محترم علم را محل بحث قرار دهند، هم می‌توانیم بفهمیم که چرا به انحطاط افتاده‌ایم و هم مکانیسم‌هایی برای خروج از آن فراهم کنیم.