عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: یک ماه پیش آقای رئیسی با قاطعیت در مجلس اعلام کرد که روند قیمت ارز کاهش می یابد، اما در همان ماه نزدیک به 15 درصد قیمت آن افزایش یافت که رشد کم سابقه ای است و افزایش می دهد. این شبهه که گویا اظهارات مسئولین محترم هیچ ربطی به واقعیت نداشته و شعاری تلقی می شود و از این پس مورد توجه عموم قرار نخواهد گرفت.
واضح تر از صحبت های آقای رایضی، وعده های رئیس کل بانک مرکزی است. تغییر رئیس جمهور نشان داد که مشکل اقتصاد ایران با آمدن و رفتن اینها حل نمی شود. مشکل جای دیگری است. شاید به همین دلیل است که مسئولان اقتصادی در توجیه عملکرد خود اعلام می کنند که افزایش قیمت ارز واقعی نیست، بلکه روانی و سیاسی است. به عبارت دیگر، آن را یک علت اقتصادی نمی دانند، بلکه آن را یک علت سیاسی می دانند.
تا زمانی که مردم اهمیتی ندهند دلیل آن چیست. هر چه هست، دولت مسئول آن است. دولت باید مشکلات سیاسی را هم حل کند.
همچنین، آیا آنها نگفتند که این روند قطعاً در حال کاهش است، پس چرا معکوس شده و قطار قیمت با سرعت بالا به سمت بالا حرکت می کند؟ کجاست قله ای که ما پایانش را نمی دانیم؟
بیایید داستان را واقع بینانه تر ببینیم. دلیل گران شدن ارز هم سیاسی و هم اقتصادی است و البته در هر دو مورد مسئولیت بر عهده صاحبان قدرت است. اقتصادی است زیرا دولت هیچ برنامه و نظریه ای در مورد مدیریت اقتصاد کشور ندارد. او فقط در جملات کلی و غیرمستند اظهار نظر می کند. بسیاری از تصمیماتش بی ثبات و متناقض است، از یک سو می خواهد تورم را کاهش دهد اما در عین حال بانک ها را موظف به پرداخت سالانه 360 هزار میلیارد تومان تسهیلات می کند. در عین حال، هزینه های جاری دولت باعث افزایش حجم بودجه و کسری آن می شود. از یک طرف، او می خواهد کسب و کار به خوبی پیش برود. از سوی دیگر، وی هیچ اقدامی برای حل و فصل برجام انجام نمی دهد. او نمی داند چگونه مشکلات داخلی را حل کند. در 22 باخمن وعده عفو گسترده‌تری دادند، اما نه تنها اجرا نشد، بلکه مشکلاتی برای دانشگاهیان، دانش‌آموزان و معلمان هنوز وجود دارد و اخیراً مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته است. این آثار حتی عواقب عفو زندانیان را نیز از بین می برد. ما نباید مثل گاو نقدی من باشیم که با یک ضربه اثر کارهای خوب را از بین ببریم.
در مورد اقتصاد، فقط به این دو هفته نگاه کنید. آنقدر قاطعانه اعلام کردند که ارز به هر میزانی با کارت ملی فروخته می شود، گویی کلید حل بحران ارزی را در قفل اقتصاد انداخته اند و به سرعت باز می شود، اما این اتفاق نیفتاد و ارز هر روز گران شد کارت ملی را در صرافی ها باطل کردند! در مورد فروش ربع سکه نیز همین کار انجام شد. در مورد گوشت اقدامی مبتکرانه و مهم برداشته اند و اعلام کرده اند که شما مجاز به فروش گوشت پیش بسته بندی نیستید، باید به صورت مختلط فروخته شود!!
وقتی رئیس جمهور جدید در توییتر آمد و رفت، تعداد فالوورهای او باید در کمترین زمان به صدها هزار نفر می رسید زیرا همه می خواهند از موقعیت های او بدانند. اما حالا بعد از این همه مدت، حتی فالوورهایش هم به ۶ هزار نفر نرسیده اند و توییت های برترش به طور میانگین کمتر از ۱ درصد لایک دارند! او یک ماه پیش توییت کرد که از این پس مردم ارز خود را در صرافی ها بدون ثبت نام، به نرخ جدول، بدون نوبت دریافت می کنند! حالا آنها را لغو کردند، چرا؟ چون خودسرانه و بدون تحلیل عمل می کنند و ایده ای وجود ندارد، اساسا دلیلی برای تولید ایده و تعهد به آن وجود ندارد، بنابراین همه گیج می شوند. چرا که متغیرهای اصلی برای بهتر شدن امور خارج از حوزه سیاستگذاری مؤثر و علمی است.
در این شرایط رویکرد به آینده و نگاه مردم به اقتصاد و ارز چگونه است؟ متاسفانه باید به صراحت گفت که راه حل مشکلات ایران در سطح این دولت نیست. اگر این وضعیت ادامه پیدا کند هیچ اتفاقی نمی افتد جز اینکه فرصت ها از دست می رود و اقدامات مفیدی مانند آزادی زندانیان یا از بین می رود یا ادامه نمی یابد و حتی نتیجه معکوس می یابد. سیاست آزادی زندانیان تنها با ایجاد حس اعتماد به نفس در مردم و دولت و ادامه این سیاست مثمر ثمر خواهد بود. امیدواریم راهی باز شود تا گامی مشترک برای حل مشکلات ایران برداشته شود.