روز جدید : در سال‌های اخیر که دولت روحانی محدودیت‌های پذیرایی از زائران را به مقامات عراقی نسبت می‌داد، بسیاری از مردم معتقد بودند که این دروغی است که هدف آن راحتی دولت وقت است. درست یا نادرست، آیا مسئولان دولت رئیس جمهور در حال حاضر با وجود تمام فجایع مرزی نمی گویند که ما برای پذیرش زائران مشکلی نداریم، اما عراق امکانات کافی برای پذیرایی از زائران ما را ندارد؟
مرزهای عراق بسته است ترافیک به حدی است که زائران اربعین باید از پل زائر شهرستان مهران تا نقطه صفر مرزی را پیاده طی کنند. در این مسیر آب کافی دریافت نمی کنند. در نتیجه وقتی به حد مجاز می رسند، ممکن است دچار گرمازدگی شوند. مرز نیز بسته است. در نتیجه باید از همان راه دست خالی برگردند. در راه برگشت هیچ وسیله نقلیه ای وجود ندارد که آنها را به شهرشان برگرداند.
انصافاً اگر این فاجعه در دولت شیخ حسن روحانی رخ می داد، ما چه می کردیم؟
به گزارش پایگاه خبری صراط، اگر معاون اول روحانی به مردم توصیه می کرد که چون ناوگان خودرو نداریم، مردم با خودروی شخصی به مرز بروند و چند زائر دیگر را در طول مسیر سوار کنند، این کار را نمی کنیم. مسخره اش کنی؟ اگر فردای این تشویق ها برای رفتن به مرز، ناگهان همین دولت اعلام کرد که مرز بسته است و سفر زمینی به اربعین به طور کامل لغو شده و فقط امکان سفر هوایی و آن هم با قیمت های نجومی وجود دارد، واکنش ما چیست؟
همه این فجایع نه در دولت روحانی بلکه در دولت سید ابراهیم رئیسی اتفاق افتاد.
در سال‌های اخیر، زمانی که دولت روحانی محدودیت‌های پذیرش زائران را به مقامات عراقی نسبت داد، بسیاری بر این باور بودند که این موضوع دروغی است که هدف آن تسهیل دولت وقت است. درست یا نادرست، آیا مسئولان دولت رئیس جمهور در حال حاضر با وجود تمام فجایع مرزی نمی گویند که ما برای پذیرش زائران مشکلی نداریم، اما عراق امکانات کافی برای پذیرایی از زائران ما را ندارد؟
پیش از ایام اربعین، دولت پیش بینی کرده بود که 5 میلیون ایرانی به کربلا سفر کنند. از سوی دیگر منابع غیررسمی عراقی تعداد زائران اربعین را 20 میلیون نفر اعلام کردند. همه چیز نشان می دهد که آمارها تفاوت قابل توجهی با آمارهای قبل از کرونا ندارد. پس چرا این همه فاجعه؟
آیا همه اینها نشان نمی دهد که پشت این ماجرا یک ضعف بزرگ مدیریتی نهفته است؟ اگر ستاد اربعین که از قضا همه امکانات دولت را به شکل بالقوه در اختیار دارد، گرمای هوا را پیش بینی می کرد و امکانات کافی برای زائران تعبیه می کرد، آیا با این موج گرمازدگی مواجه می شدیم؟
اگر این ستاد می توانست تعداد بازدید از مرزها را پیش بینی کند و برنامه ریزی مناسبی برای آن انجام دهد – مثلاً از چند مرز بیشتر استفاده کند یا برنامه زمان بندی مناسبی برای پذیرایی از زائران تعیین کند – آیا با این حجم از زائران مواجه بودیم؟
ستاد اربعین دقیقا چه کرد که به این وضعیت دلخراش رسیدیم؟ این ستاد دقیقاً چه چیزی زائران اربعین را تشویق به سفر به کربلا کرد و سپس در گرمای آن سوی مرز منتظر ماند؟