قدم های سرمربی استقلالی دور نیمکت تیم ملی

این سوال مهم و کلیدی در چند ماه مانده به آغاز مهم ترین تورنمنت فوتبال جهان در چهار سال آینده است. چهار سال پیش در چنین روزی، کارلوس کی روش، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران، مشغول آماده سازی برای دیدارهای آینده فیفا و انتخاب حریفان برای آماده سازی ایران برای جام جهانی بود. البته الان هم سرمربی فعلی تیم ملی فوتبال ایران پس از ترک تهران راهی اتریش شد تا از اردوهای تیم های محل کار و بازی بازیکنان ایرانی بازدید کند.
با این حال، تفاوت زیادی بین این دو مربی وجود دارد. کی‌روش از داشتن یک فدراسیون مستقل و قدرتمند سود می‌برد و پیکان‌های انتقادات او را چندان تحت تأثیر قرار نداده است، اما دراگان اسکوچیچ کارفرمایی دارد که به سخنگوی کمیته فنی این اجازه را داده است که هر آنچه که علیه او فکر می‌کند به جز باید ذکر شود. افرادی مثل مدیر تیم و چند نفر از اعضای فدراسیون که معمولا علاقه ای به همکاری با او ندارند.
این در حالی است که دخالت مستقیم نهادهای بالادستی در غیاب اراده قوی مدیر اول فدراسیون باعث به هم ریختگی عجیبی شده که مدت هاست در فوتبال داخلی شاهد آن نبوده ایم. پس از تعاملات هفته گذشته و سفر یک روزه دراگان اسکوچیچ به تهران، گمانه زنی ها در مورد آینده نیمکت تیم ملی فوتبال ایران همچنان شنیده می شود و روز گذشته نیز صحبت از گزینه نهایی ایرانی بود که ظاهرا کسی جز امیر نیست. کلانوی.

گالنووی که پس از جام جهانی 2006 جایگزین برانکو ایوانکوویچ شد و در جام ملت های 2007 با تیم ملی به میدان رفت، اما دوران ناموفقی با تیم ملی ایران داشت. هرچند شاید اگر به عنوان سرمربی تیم ملی به کارش ادامه می داد می توانست با این تیم به جام جهانی 2010 برسد. از این رو او همیشه علاقه مند به بازگشت به تیم ملی بود و حتی قبل از انتخاب اسکوچیچ مهمترین کاندیدای فدراسیون برای این سمت بود و در نهایت با مخالفت مدیران فولاد مبارکه سپاهان، کروات این مقام را به دست آورد و با تیم ملی به مسابقات جهانی راه یافت
گالنووی برای سرمربیگری مجدد تیم ملی دو رقیب جدید علی دایی و جواد نکونام دارد. شنیده ها حاکی از آن است که علی دایی به هیچ وجه حاضر به پذیرش این پست نیست، اما جواد نکونام که اصلا در این مورد صحبتی نکرده، همچنان گزینه قابل اعتمادی محسوب می شود.
این در حالی است که نام دو گزینه خارجی مطرح می شود و با وجود اینکه برخی دیگر معتقدند باید از جای دیگری مربی جدیدی برای تیم ملی آورد، اما هر دو همچنان طرفداران خود را دارند. ضمن اینکه باید خود دراگان اسکوچیچ هم به این جمع اضافه شود، اکثر کارشناسان و پیشکسوتان فوتبال در شرایط نزدیک به جام جهانی نسبت به لزوم جایگزینی او تردید داشتند.
اما در انتخاب سرمربی بعدی تیم ملی یا حتی حفظ اسکوچیچ پیچیدگی هایی وجود دارد.

همانطور که می دانید ثبت نام از کاندیداهای فدراسیون فوتبال در هفته گذشته انجام شد و شش مدیر نسبتا شناخته شده خود را برای ریاست فدراسیون معرفی کردند که به نظر می رسد جدال اصلی میرشاد مجدی، سرپرست موقت این فدراسیون باشد. و مهدی تاج، رئیس سابق فدراسیون. این دو کار خود را آغاز کرده اند و کمتر از 50 روز دیگر در این زمین توپ خواهند انداخت اما تا آن زمان باید تکلیف تیم ملی با نظر فدراسیون مستقل فعلی مشخص شود. فدراسیون البته نشان داده که چندان مستقل نیست و در مقابل نظرات بیرونی مقاومت نمی کند.

قدم های سرمربی استقلالی دور نیمکت تیم ملی

در شرایطی که این شایعه مطرح شد مبنی بر اینکه مهدی تاج از مقامات ارشد خواسته است با توجه به اقبالی که او در انتخابات دارد از هرگونه تغییر در سمت سرمربیگری تیم ملی جلوگیری کنند تا او و هیئت رئیسه بعدی. می توان برای تصمیم گیری در این باره میرشاد مجدی مصرانه به دنبال کسب مجوز برای تصمیم گیری نهایی خود روی نیمکت تیم ملی است. او می خواهد تغییر کند و مربی ایرانی انتخاب کند اما به راه حل های دیگری هم فکر می کند. اگر این مجوز را از وزارت ورزش یا جاهای دیگر دریافت کند، مثلاً یک سرمربی ایرانی یا یک سرمربی خارجی جدید در تیم ملی انتخاب کند، به این معناست که دستگاه مربوطه شانس او ​​را برای پیروزی در انتخابات جدی گرفته و به آن می دهد. نقش آفرینی در این مشکل مهم است، اما اگر فدراسیون فعلی نتواند تصمیم مشخصی در این زمینه اتخاذ کند و شاید کادر فنی فعلی را بدون تغییر در اردوهای مختلف به رحمت خدا بسپارد، ممکن است این موضوع حاوی پیامی برای انتخابات آتی؛ اینکه نظر مدیران ورزش ایران بر ادامه کار مجدی به عنوان سرپرست یا رئیس نیست.

به هر حال در انتخابات بعدی بحث های جدی در پیش است و احزاب باید کارت های متفاوتی از حفظ سرمربی فعلی یا استخدام مربی جدید داشته باشند، بحث در این مورد و حمله به یکدیگر در مورد نظرات مطرح شده در مورد تیم ملی بخشی از این است. و خم رئیس آینده فدراسیون را انتخاب خواهد کرد.
همه اینها به این معنی است که نمی توان انتظار داشت که تیم ملی به این زودی به وضعیت باثبات و باثباتی برسد. مگر اینکه اراده ای معطوف به گزینش و تشکیلات پا به میدان بگذارد و در روزهای انتخابات فعالیت کند تا برج تیم ملی از گزش اظهارنظرهای بعدی به دور باشد.
تیم ملی فوتبال ایران که برای دو بازی دوستانه در اروپا با اروگوئه و احتمالا یک تیم آفریقایی باید خود را برای اردوی پایان شهریور ماه آماده کند، این روزها بیش از هر چیز به مشکلات و مشکلات، تقسیم بندی ها و همچنین پایان داد. روشن شدن تکلیف و ایجاد یک رژیم فکری عملیاتی بدون تغییر در آینده ضروری است تا در جام جهانی که انتظار صعود را داریم با سه شکست مواجه نشویم که بدترین نتیجه تاریخ فوتبال ایران خواهد بود. مهمترین رویداد فوتبالی جهان

دیدگاهتان را بنویسید