لباس خارجی به صرفه تر است روز جدید

لباس خارجی ارزان تر است

روز جدید : تولید پوشاک در آستانه سقوط است. این جمله را بسیاری از فعالان بازار می گویند. آمارهای رسمی از افزایش 4 کالای عمده حکایت دارد، اما این روزها همه اصناف و تولیدکنندگان از افزایش عجیب قیمت ها صحبت می کنند. اکنون ردپای افزایش قیمت در بازار نساجی و پوشاک دیده می شود. یکی از فعالان حوزه پوشاک می گوید: قیمت پارچه لحظه به لحظه افزایش می یابد. هر کیلوگرم پارچه 380 هزار تن فولاد می خریم، با این قیمت اولیه چقدر باید بفروشیم؟

در حالی که قیمت محصول ما حدود 470 تا 490 هزار تن است. «یعنی این قیمت کار ما بدون سود است، اما وقتی همین کار را از چین و ترکیه وارد می کنیم، به قیمت گمرک تقریباً 270 تا 300 هزار تن می شود. یکی دیگر از فعالان این عرصه گفت: کارگاه های ما در نقاط مختلف استان با 200 کارمند تولید کننده پارچه و لباس نخی با کیفیت به دلیل افزایش نرخ ارز و حتی افزایش قیمت نخ در حال تعطیل شدن هستند. در این میان بسیاری از فعالان بازار نیز از افزایش هزینه های گمرکی و حمل و نقل خبر داده اند. بالاخره به نظر می رسد در سال های به اصطلاح حمایت از تولید، تولیدکنندگان در وضعیت بدی قرار دارند و مغازه های تولیدی یکی پس از دیگری از هم می پاشند. بدیهی است که ایران در تولید پارچه مزیتی ندارد. یکی دیگر از فعالان حوزه پوشاک گفت: فروشگاهی را که بهار گذشته افتتاح کردم به دلیل افزایش قیمت پارچه، کاهش قدرت خرید و حتی ناتوانی در پرداخت با انرژی زیاد تعطیل کردیم. یکی دیگر از فعالان این عرصه می گوید: سه سال پیش یک برند پوشاک راه اندازی کردیم و با هزاران سختی جلو رفتیم. گوجه فرنگی می خریدیم اما الان قیمت یک متر پارچه بیش از سه برابر شده و ادامه این شرایط سخت شده است.» نخ کیلویی 11 هزار تن اما الان قیمت از همین نخ بیش از چهار برابر شده و کارگاه تعطیل شده است.بیش از 60 زن سرپرست خانوار بیکار گزارش های زیادی با همین مضمون به همدلی رسیده است.

یکی از فعالان حوزه پوشاک گفت: قیمت پارچه در سال های اخیر به ویژه امسال افزایش چشمگیری داشته است. پارچه های چینی به دلیل دلار و نرخ کرایه حمل و نقل به شدت افزایش یافت. وی گفت: از اسفند 1378 تا اردیبهشت 1401 یعنی همان 15 ماه، قیمت پارچه حدود 65 درصد افزایش داشته است. از اسفند 1392 که حدود سه ماه می گذرد، قیمت پارچه های ایرانی حدود 60 درصد افزایش یافته است، البته برخی از پارچه ها 80 درصد گران شده اند. قیمت دلار در سال گذشته افزایش یافته است اما نوسانات ارز بین المللی آنقدر نبوده که بر قیمت کالاهای وارداتی تاثیر بگذارد. اما نگاهی به وضعیت بازار نساجی و پوشاک حکایت از افزایش چشمگیر قیمت ها دارد. به گفته بسیاری از فعالان این حوزه، در سال گذشته قیمت برخی از پارچه ها 100 درصد افزایش یافته که باعث گران شدن لباس ها شده است.

با توجه به کاهش ارزش پوند، طبیعی به نظر می رسد که بسیاری از مردم به جای خرید لباس زیر به کالاهای وارداتی روی بیاورند. این را می توان با مشاهده گزارش های میدانی به خوبی درک کرد. «لباس هایی که قبل از عید به قیمت یک میلیون و 300 هزار تن فروخته می شد، امروز به قیمت دو میلیون و 100 هزار تن است. یعنی در مدت سه ماه قیمت این لباس حدود 800 هزار تن افزایش یافته است. همان دوخت و همان پارچه.» به گفته فعالان بازار، قیمت منسوجات و هزینه پوشاک افزایش قابل توجهی داشته است، اما به نظر می رسد بیشترین سهم افزایش قیمت در بحث پوشاک مربوط به حوزه عرضه باشد؛ اما به نظر می رسد که این افزایش قیمت در بحث پوشاک بیشتر است. یعنی فروشندگان و بوتیک ها. در چنین شرایطی به نظر می رسد زمانی که ثبات در بازار وجود ندارد، در بلندمدت افزایش هزینه های تولید با شدت بیشتری به بازار منتقل می شود. اخیرا قیمت مانتوهای 2 تا 10 میلیونی در بازار غوغایی به پا کرده است که نشان از افزایش 100 درصدی قیمت پارچه دارد. ناگفته نماند که افزایش قیمت پارچه یک واقعیت است در حالی که در یک سال و نیم اخیر قیمت پارچه و حتی چرم تقریباً چهار برابر شده است. یک فعال چرم می گوید: یک کیف ارزان قیمت برای مصرف کننده 30 هزار تن و برای تولیدکننده 45 هزار تن است. این در حالی است که تولیدکننده در واقع متحمل ضررهای سنگینی می شود. بر اساس گزارش های میدانی و گفت و گو با فعالان بازار، قیمت تمام شده تولید پوشاک در کشور به قدری افزایش یافته که شرایط برای افزایش قاچاق و حتی گرایش به کالاهای خارجی افزایش یافته است. به هر حال مهمترین تصویر صنعت و اقتصاد کشور در سال جاری حاکی از افزایش شدید هزینه های تولید است. گزارش جدید از شاخص مدیران خرید نشان می دهد که تورم فروردین ماه، چه در کل اقتصاد و چه در صنعت، تأثیر منفی بر کسب و کار داشته است.

این فشار در حدی بود که شاخص قیمت محصولات تولیدی یا همان هزینه تولید در فروردین 1401 به رکورد 18 ماهه رسید. گزارش شمه در فروردین 1401 نشان می دهد که بنگاه های صنعتی در ابتدای سال عمدتاً از مالیات و مالیات دولتی، افزایش قیمت مواد اولیه تولید، قیمت گذاری اجباری و دخالت دولت، عدم تقاضای مؤثر و کاهش فروش متضرر شده اند. به عنوان مثال، در گزارش مورد اشاره در صنایع معدنی غیرفلزی، افزایش تعرفه های استخراج دولتی به همراه افزایش هزینه های حمل و نقل و دستمزدها، افزایش هزینه های تولید برای مشاغل این بخش و در نتیجه صادرات محصولات با قیمت های قبلی به کشورهای همسایه سودآور نیستند که نشان دهنده کاهش رقابت پذیری صنایع داخلی است. در صنایع شیمیایی افزایش قیمت مواد اولیه و بسته بندی (به ویژه در صنعت آرایشی و بهداشتی) در شرایطی که قیمت مجاز از سوی تولیدکننده نباشد فشار زیادی به این صنعت وارد کرده است. این وضعیت از نظر پوشاک بیش از پیش نگران کننده شده است.

دیدگاهتان را بنویسید