مذاکرات برجام چه زمانی به پایان می رسد و منتظر می ماند؟

مذاکرات برجام چه زمانی به پایان می رسد و منتظر می ماند؟

روزنامه اطلاعات نوشت: آیا ما مردم چاره ای جز صبر و انتظار برای بهبودی این بیمار نداریم؟ … و مقامات ارشد سیاسی و مذاکره کنندگان پایین، آیا برای همیشه زمان برای این عملیات ندارند؟

به گزارش شفقنا، این روزنامه در مطلبی با عنوان دود سفید از سقف انتظار به قلم دکتر محمدعلی فیاض بخش، نوشت:

آهنگ پنهان برجام دوباره منتشر می شود. برای امثال من که این روزها فقط اخبار می خوانیم چاره ای نیست جز اینکه صبر کنیم، امید را به عنوان مهمان در دل خود نگه داریم و از تنها بازمانده مونس دل بودن خسته نباشیم و صبور باشیم. از اعلام ثواب صبر خشنود باشید.

حدود دو دهه بخش عظیمی از انرژی داخلی و خارجی کشور درگیر چیزی بود که در نگاه برنامه ریزان کلان کشور به زندگی آینده و عزت ملی و بین المللی تعبیر می شد. و احتمالاً چیزهایی می دانند و بینش دارند که دفتر یک شهروند عادی زیرک و آگاه به همه این ابعاد نیست و به فرض اعتبار و دغدغه سیاستمداران و کارگزاران با منافع کلان و بلندمدت، لزوما باید اعتماد کنیم و منتظر باشیم و با تمام وجود امیدوار باشیم. سرمایه گذاری و صرف وقت و سرمایه، صبر و انتظار و امرار معاش از یک سو و چاپلوسی و معرفی رقبای خارجی از سوی دیگر تحمل می کند. خودمان را نجات دهیم!

مذاکرات برای احیای برجام نباید مصداق آن شوخی‌هایی شود که می‌گویند:

جراح از اتاق عمل بیرون آمد و گفت: کلیه بیمار با موفقیت خارج شد. و وقتی از او در مورد وضعیت بیمار سؤال شد، پاسخ داد: در حین عمل فوت کرد!

واقعیت این است که پس از سالها کشمکش بر سر یک موضوع – که برای کل کشور (علاوه بر منافع ملی) تبدیل به یک امر ناموسی شده است – باید به فکر کسب حداکثری منافع و رفع معایب بود و از سوی دیگر، با برداشت. با در نظر گرفتن تجربیات فراوان در مذاکرات، بالاخره باید به فکر بیماری باشند که در طی عمل موفقیت آمیز کلیه کلیه خود را از دست ندهد! و مرگ او طعم شیرین عملکرد کلیه اش را ترش نکند.

آیا ما انسانها چاره ای نداریم جز اینکه صبر کنیم و منتظر بهبودی این بیمار باشیم؟ … و مقامات ارشد سیاسی و مذاکره کنندگان پایین، آیا برای همیشه زمان برای این عملیات ندارند؟ درست است که ما مردم عادی مهارت شنیدن پشت میز مذاکره را نداریم و اگر داشتیم، تعارف و تبادلات دیپلماتیک را هم درک نمی‌کردیم. اگر بخواهیم تفاوت های ظریف پاراگراف های نقطه گذاری و مذاکره را بفهمیم چه؟ ما آن را به نمایندگان کشورمان واگذار کرده ایم.

اما این نمایندگان برای سفر به وین، ژنو، جابالکا و جابالسا تا چند دهه دیگر باید چمدان های خود را باز و بسته کنند؟

آیا واقعا گره گشایی از غنچه پنهان زندگی و تجملات مردم آنقدر سخت است که برای همیشه به نهادی دائمی به نام «مذاکره و مبادله» بسنده کنیم و بگوییم «خودمان اینگونه زندگی را انتخاب کردیم»؟!

دود سفید پایان دردناک مذاکرات برجام چه زمانی سقف زمان و انتظارات را خواهد کشید؟

دیدگاهتان را بنویسید