وعده های خوب رهبری و سخنان مخالف سخنران

وعده های خوب رهبری و سخنان مخالف سخنران

ابراهیم رئیسی رئیس جمهور کشورمان در حاشیه راهپیمایی 22 بهمن در جمع خبرنگاران در خصوص عفو محکومان که مورد تایید مقام معظم رهبری قرار گرفت، گفت: دولت از ایشان اجازه گرفت که این رویکرد حکیمانه را در عرصه سیاسی گسترش دهد. و حوزه اجتماعی و با موافقت معظم له، دانشجویان و اصحاب فرهنگی، ورزشی و رسانه ای که به دلیل فعالیت های غیرقانونی با محدودیت مواجه شده اند مورد عفو قرار می گیرند. برای بازگشت ایرانیان خارج از کشور و رفع محدودیت ها حتی برای ایرانیانی که گاه مرتکب اعمال غیرقانونی شده اند.

این دعوت رئیس جمهور از ایرانیان خارج از کشور برای بازگشت به ایران در حالی صورت می گیرد که مجموعه ای از اقدامات ناهماهنگ در عرصه سیاسی از سوی قوه مجریه مانعی بر سر راه روند عفو عمومی تلقی می شود. به گزارش خبرآنلاین، از جمله نکات مخالف سیاست عفو این مدیریت می توان به سخنان سخنگوی دولت اشاره کرد که عفو عمومی مدیریت را با اخراج دسته جمعی کارمندان و معلمان «پس از کودتای اخیر» در ترکیه مقایسه کرد. و به مخاطبان خود تاکید کرد که این مقایسه را انجام دهید: «عفو عمومی دسته جمعی مدیریت را با اخراج دسته جمعی کارمندان و معلمان پس از کودتای اخیر در ترکیه مقایسه کنید. حال سوال این است که آیا دیدگاه مذکور می تواند تحلیل دولت از معترضان اخیر و دستگیرشدگان باشد؟

به گزارش ایسنا، 2 دسامبر 2016، بر اساس کودتای فوق الذکر، گفته می شود دولت اردوغان در ترکیه نزدیک به 15 هزار کارمند دولتی، افسران نظامی، افسران پلیس و سایر افراد در ارگان های این کشور و بیش از 500 نهاد و رسانه را اخراج کرده است. .از عملیات کودتای 24 تیر بسته شده است. همچنین حدود 1988 نفر از نیروهای مسلح ترکیه، 7586 پلیس، 403 نفر از اعضای ژاندارمری و بیش از 5000 نفر از اعضای نهادهای دولتی در راستای تحقیقات و تحقیقات در پی کودتای نافرجام 15 جولای توسط دولت در آنکارا برکنار شدند. .
بنابراین مقایسه معترضان مهرماه ایران با کودتاچیان ترکیه سوالی است که قابل تامل است. اینکه چرا سخنگوی محترم دولت چنین مقایسه ای می کند سوالی است که احتمالا تحلیل جریانات سیاسی درون دولت سیزدهم از اعتراضات مذکور نشان می دهد. موضوعی که در تقابل کامل با عفو رهبری است. دیدگاه بیان شده نشان دهنده وجود سیاست دوگانه بین عفو ​​و نحوه اجرای سیاست است که گاه با آن در تضاد است.

در غیر این صورت ادامه اخراج معلمان و دانش آموزان چه توجیهی می تواند داشته باشد؟ آیا اخراج افراد از کار یا تحصیل می تواند بخشی از تحلیل های سیاسی باشد که همچنان به سیاست فوق الذکر اعتقاد داشت و اکنون به سیاست طرد تبدیل شده است؟ برخی رسانه ها پاسخ روشنی به این سوال داده اند. از جمله این رسانه ها می توان به تحلیل روزنامه ایرانی تجربه که اخراج محسن برهانی از دانشگاه تهران را فرآیندی «مضر و پرهزینه» می داند و پروژه ناتمام احمدی نژاد برای محدودسازی دانشگاه ها اشاره کرد. .

به هر حال، وضعیت متناقض دیدگاه مذکور، یعنی از یک سو عفو گسترده رهبری و از سوی دیگر نحوه کار با دستگاه های اجرایی کشور، وضعیت سیاسی را همواره در حال حفظ است. کشور در مه و کدر. این سوال در سخنان ربیعی وزیر سابق کار دولت روحانی نیز تکرار شده است. او عفو را برعکس «اقدامات امنیتی بیهوده» دانست و سپس از دولت رئیس جمهور خواست تا این رویه را اصلاح کند و از «این روزها» اصلاحات را آغاز کند. حال سوال اینجاست که با توجه به این شرایط و برخی روندهای کنونی در تقابل معترضان و مخالفان، آیا جریانات و اقشار مختلف عرصه سیاست و ایرانیان خارج از کشور، در مقایسه با وعده رئیس جمهور مبنی بر «ایجاد تسهیلات بی سابقه برای بازگشت» به آیا به آنها اعتماد می شود؟این سوالی است که اراده دولت رئیس جمهور در مورد عفو اجرایی و مطالبات آن در روزهای آینده باید به آن پاسخ دهد.

دیدگاهتان را بنویسید