تحولات فوتبال ایران در اوایل دهه 80 مدیون محسن صفایی فراهانی، رئیس وقت فدراسیون فوتبال بود. او سعی کرد فوتبال ایران را از هرج و مرج و وضعیت آماتوری خارج کند. او ساختار فوتبال ایران را سیستماتیک کرد، لیگ حرفه ای ایجاد کرد و پای بازیکنان بزرگ خارجی را به فوتبال ایران باز کرد. ورود سرمربی تیم سوم به جام جهانی ایران کار کمی نبود. اما صفایی فراهانی با آوردن بلاژویچ کار بزرگی انجام داد. این روند پس از بلیز ادامه یافت و پس از یک دوره افول در دهه 70، ایران بار دیگر به قطبی در فوتبال قاره تبدیل شد. بلیز یکی از ابزارهای صفایی در مسیر توسعه بود.
بلاژویچ میراث دیگری بر جای گذاشت. برانکو ایوانکوویچ صفایی فراهانی پس از ناکامی ایران در راهیابی به جام جهانی 2002 با انتصاب دستیار بلاژویچ به عنوان سرمربی ایران تصمیم جسورانه ای گرفت. تصمیمی که در آن زمان با انتقادات زیادی همراه بود. با این حال، برانکو چندین سال موفقیت قابل توجهی برای فوتبال ایران به ارمغان آورد. قهرمانی بازی های آسیایی 2002، حضور پررنگ در جام ملت های آسیا 2004، صعود به جام جهانی 2006 و ساخت تیمی منسجم طی چندین سال، اما شاید اوج کار هلاف میروسلاو بلزوویچ در ایران، ساختن تیم پرسپولیس بود. این تیم با معماری برونکو توانست چندین سال متوالی قهرمان لیگ برتر ایران و پرافتخارترین این مسابقات شود.
باشگاه پرسپولیس در سال 1394 با او به توافق رسید و برانکو ایوانکوویچ سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس شد. او چهلمین سرمربی تاریخ پرسپولیس، پنجمین کروات و چهاردهمین خارجی روی نیمکت پرسپولیس بود. او در اولین فصل حضورش علاوه بر پیروزی در شهرورد موفق شد با پرسپولیس چند پله صعود کند و چند بازیکن را به این تیم واگذار کند. در فصل بعد، برونکو و پرسپولیس ضمن کسب رکوردهای متفاوت در لیگ داخلی ایران، به دلیل تفاضل گل کمتر، نایب قهرمان لیگ برتر شدند (لیگ برتر فوتبال ایران 1393-1393). برونکو در فصل 1394-1395 به همراه پرسپولیس بیشترین رقابت (امتیازهای جدول) قهرمانی تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران را به دست آورد و همچنین قهرمان سوپرجام فوتبال ایران (1395، 1396، 1397) شد. پرسپولیس در این فصل رکوردهای زیادی را تغییر داد یا شکست. علاوه بر این برونکو برای اولین بار پرسپولیس را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند. برونکو هم با پرسپولیس قهرمان جام حذفی ایران شد.
او با این تیم موفق شد قهرمانی یازدهم و دوازدهم پرسپولیس را در لیگ کشور ایران به دست آورد و 3 هفته زودتر هم قهرمان لیگ هفدهم و هجدهم شد. شاید اگر بلاژوویچ هموطنش را به ایران نمی آورد و یا با عنوان پروفسور از برانکو حمایت نمی کرد، برای کسب این افتخارات به نیمکت پرسپولیس نمی رسید.
بنابراین به یک معنا می توان گفت پرسپولیس به خاطر معرفی برونکو به فوتبال ایران مدیون میروسلاو بلاژوویچ است!